- 22 Aralık 2014
- 27
- 10
- Konu Sahibi sessizsedam
- #1
Merhaba arkadaşlar
Hani bir laf vardır ya aklıma gelen başıma geldi. Ben bu sözü bizzat yaşıyorum. Neyden endişe etsem çok geçmeden başıma geliyor. Bir kaç örnek verebilirim:
Bir gün şehirler arası yolculuk yapıyorduk kendi arabamızla. Ben arkada oturuyordum. Birden aklıma geldi
"Şu öndeki pencere patlasa nolur acaba elimiz yüzümüz kesilir mi" diye düşündüm. Aradan en fazla on dk geçmedi cam patladı kenara çektik arabayı temizledik en yakın tamirciye gittik
Geçen hafta belediye otobüsdeyim otobüs tıklım tıklım. Kadının biri 5 yaşlarındaki çocuğuyla arada duruyor. çocuk annesinden tutunuyor. Yine içimdeki ses dillendi
"Araba birden fren yapsa, kaza olsa bu çocuk düşer mi" "yok canım bunca kalabalığın içinde düşmez herhalde" derken otobüs aniden firen vermesin mi? Bisikletli bir çocuğa çarpmamak için kaldırıma çıktı. Şükür bişey olmadı tabi
Bir ara filistindeki haberleri çok izliyordum aslında fena etkilenirim böyle şeylerden. Bi akşam üstü bomba patlasa halimiz nolur diye aklıma geldi. O gün yarım saat geçti geçmedi bir gürültü koptu sandım israil bizi de vurdu. Bir müddet sonra peş peşe top sesleri devam etti. Bizim evin yakınlarında askeriye var maresim vardı sanırım ama o nasıl bir sesti öyle ya hu evin bütün pencereleri zangırdadı. O vakit evine bomba düşünlerin hallerini anladım.
Yolda kızın birinin cebinden telefonun bir kısmını çıkmış vaziyette gördüm. İçim içimi yiyor gidip söylesem ya biri çalar ya da düşürür diye. ama aramızda mesafe var önümde de insanlar. Yanına varmaya kalmadı telefonu düştü. yerden aldım verdim.
Daha pek çok şeyi böyle yaşıyorum. sizleri sıkmamak için yakında yaşadığım basit örnekleri verdim
O çocuk o çekyattan/sandalyeden düşer dediğim anlarda da pek yanılmam ve havada yakalarım desem abartmış olmam.
Neden ben böyleyim? 6. his dedikleri bu mu?
Hiç hoş değil her anı korkuyla yaşamak...
Hani bir laf vardır ya aklıma gelen başıma geldi. Ben bu sözü bizzat yaşıyorum. Neyden endişe etsem çok geçmeden başıma geliyor. Bir kaç örnek verebilirim:
Bir gün şehirler arası yolculuk yapıyorduk kendi arabamızla. Ben arkada oturuyordum. Birden aklıma geldi
"Şu öndeki pencere patlasa nolur acaba elimiz yüzümüz kesilir mi" diye düşündüm. Aradan en fazla on dk geçmedi cam patladı kenara çektik arabayı temizledik en yakın tamirciye gittik
Geçen hafta belediye otobüsdeyim otobüs tıklım tıklım. Kadının biri 5 yaşlarındaki çocuğuyla arada duruyor. çocuk annesinden tutunuyor. Yine içimdeki ses dillendi
"Araba birden fren yapsa, kaza olsa bu çocuk düşer mi" "yok canım bunca kalabalığın içinde düşmez herhalde" derken otobüs aniden firen vermesin mi? Bisikletli bir çocuğa çarpmamak için kaldırıma çıktı. Şükür bişey olmadı tabi
Bir ara filistindeki haberleri çok izliyordum aslında fena etkilenirim böyle şeylerden. Bi akşam üstü bomba patlasa halimiz nolur diye aklıma geldi. O gün yarım saat geçti geçmedi bir gürültü koptu sandım israil bizi de vurdu. Bir müddet sonra peş peşe top sesleri devam etti. Bizim evin yakınlarında askeriye var maresim vardı sanırım ama o nasıl bir sesti öyle ya hu evin bütün pencereleri zangırdadı. O vakit evine bomba düşünlerin hallerini anladım.
Yolda kızın birinin cebinden telefonun bir kısmını çıkmış vaziyette gördüm. İçim içimi yiyor gidip söylesem ya biri çalar ya da düşürür diye. ama aramızda mesafe var önümde de insanlar. Yanına varmaya kalmadı telefonu düştü. yerden aldım verdim.
Daha pek çok şeyi böyle yaşıyorum. sizleri sıkmamak için yakında yaşadığım basit örnekleri verdim
O çocuk o çekyattan/sandalyeden düşer dediğim anlarda da pek yanılmam ve havada yakalarım desem abartmış olmam.
Neden ben böyleyim? 6. his dedikleri bu mu?
Hiç hoş değil her anı korkuyla yaşamak...
