- 12 Ekim 2008
- 6.691
- 2
- 15.140
- 773
Merhaba,
Başlıkta yazdığım gibi son haftalarda kızımda eşya bağımlılığı gelişti. Öncelikle daha önce yarı zamanlı ana okuluna gidiyordu, bu yıl devletin tam zamanlı örgün eğitimine başladı. Kardeşi olacak ve bu konuda çok mutlu, zaten sorumlar kardeşi öğrenmeden önce başladı. Bir de taşınacağız ama çocuk 5 yaşında ve bu 5. ev olacak yani çok sık taşınıyoruz zaten.
Bir kaç hafta önce ben kütüphaneden aldığım kitabı çok sevdim iade etmek istemiyorum diye başladı problem. En başta tamam dedik ve kitabı 2 kez uzattı. Sonra kitabın aynısından şipariş edip zar zor o kitabı iade ettirdik. Bu arada kütüphaneye okulla gidiyor, tüm sorumluluk kendine ait. Sonra bu sonraki kitap için tekrarlandı.
Normalde markette mağzada tutturma huyu olmayan çocuk başkalarının evindeki çorba kaselerini çok sevdiğini söyleyip almamız için kriz geçirdi. Almadık, o an net net açıkladım ona yaptığı yanlışı ve bizim o tabağa ihtiyacımız olmadığını zaten başkasının eşyasını alamayacağımızı ama almamamızın en buyuk nedeninin ihtyacımız olmadığını.
Şimdi de malum taşınıyoruz pek çok eşyayı satıyorum ya da bağışlıyorum. Okuldan ihtiyacı olanlara bağışlanmak üzere atkı-bere istemişler, ben de hazırladım, içinde onun küçükenleri de vardı- sordu- anlattım güzelce- kendi eşyalarını alıp geri dolaba koymuş.
Kendi bir şapkam vardı, vermek üzere onu poşete koydum. Ben onu çok seviyorum verme dedi. Dedim ben kullanmıyorum kullanacak birinin sahip olmasını istiyorum. Ağlayan nir ses tonu ile ben büyüyünce onun aynısından bana bulabilir miyiz diye soruyor. Düz siyah beyzbol şapkası yani hepi topu.
Satacağım vereceğim tüm eşyalar evde travma olmaya başladı.
Yeni bisiklet aldık ona eskisi küçük geliyor, yeni bisiklet için sevindikten bir süre sonra eski bisikletimi verecek misin diye ağlamaklı oldu. Evet onu bisiklet almaya parası olmayan bir çocuga vereceğim o da kullansın eğlensin dedim, ama ben o bisikleti çok seviyorum dedi. Şu an o bisiklet verecek insan bulmaya gücüm yok o nedenle ara ara sormaya devam ediyor.
Bebekliğinden beri ona çok eşya aldım çok verdim çok sattım. Evimizde hep bir devir daim vardı. Şimdi bu bağlılığı anlayamıyorum. Nasıl çözsem bilemedim, danışayım dedim.
Başlıkta yazdığım gibi son haftalarda kızımda eşya bağımlılığı gelişti. Öncelikle daha önce yarı zamanlı ana okuluna gidiyordu, bu yıl devletin tam zamanlı örgün eğitimine başladı. Kardeşi olacak ve bu konuda çok mutlu, zaten sorumlar kardeşi öğrenmeden önce başladı. Bir de taşınacağız ama çocuk 5 yaşında ve bu 5. ev olacak yani çok sık taşınıyoruz zaten.
Bir kaç hafta önce ben kütüphaneden aldığım kitabı çok sevdim iade etmek istemiyorum diye başladı problem. En başta tamam dedik ve kitabı 2 kez uzattı. Sonra kitabın aynısından şipariş edip zar zor o kitabı iade ettirdik. Bu arada kütüphaneye okulla gidiyor, tüm sorumluluk kendine ait. Sonra bu sonraki kitap için tekrarlandı.
Normalde markette mağzada tutturma huyu olmayan çocuk başkalarının evindeki çorba kaselerini çok sevdiğini söyleyip almamız için kriz geçirdi. Almadık, o an net net açıkladım ona yaptığı yanlışı ve bizim o tabağa ihtiyacımız olmadığını zaten başkasının eşyasını alamayacağımızı ama almamamızın en buyuk nedeninin ihtyacımız olmadığını.
Şimdi de malum taşınıyoruz pek çok eşyayı satıyorum ya da bağışlıyorum. Okuldan ihtiyacı olanlara bağışlanmak üzere atkı-bere istemişler, ben de hazırladım, içinde onun küçükenleri de vardı- sordu- anlattım güzelce- kendi eşyalarını alıp geri dolaba koymuş.
Kendi bir şapkam vardı, vermek üzere onu poşete koydum. Ben onu çok seviyorum verme dedi. Dedim ben kullanmıyorum kullanacak birinin sahip olmasını istiyorum. Ağlayan nir ses tonu ile ben büyüyünce onun aynısından bana bulabilir miyiz diye soruyor. Düz siyah beyzbol şapkası yani hepi topu.
Satacağım vereceğim tüm eşyalar evde travma olmaya başladı.
Yeni bisiklet aldık ona eskisi küçük geliyor, yeni bisiklet için sevindikten bir süre sonra eski bisikletimi verecek misin diye ağlamaklı oldu. Evet onu bisiklet almaya parası olmayan bir çocuga vereceğim o da kullansın eğlensin dedim, ama ben o bisikleti çok seviyorum dedi. Şu an o bisiklet verecek insan bulmaya gücüm yok o nedenle ara ara sormaya devam ediyor.
Bebekliğinden beri ona çok eşya aldım çok verdim çok sattım. Evimizde hep bir devir daim vardı. Şimdi bu bağlılığı anlayamıyorum. Nasıl çözsem bilemedim, danışayım dedim.