24 yaşında asperger tanısı alan bir hastam olmuştu ve benim için çok belliydi asperger olduğu. Dil ve sosyal gelişim olarak çok iyiydi ama muhtemelen ailesi bu yüzden fark edemedi. Uzmanlardan kimse nasıl fark etmemiş anlamamıştım. Hatta çok alakasız bir şekilde öög tanısı almıştı uzun yıllar.
Hatta üniversitede de 18 yaşındayken (hazırlık okuyorduk) sınıf arkadaşım asperger tanısı almıştı. Onu da çok iyi bir İngilizce öğretmenimiz vardı, o fark edip yönlendirmişti. Sonra kız eğitimine ara verdi 2-3 yıl kadar tedavi oldu. Sonra okula döndü diye biliyorum ama sonrasına hakim değilim ne yazık ki. O yaşta tabii ki fark etmemiştim (kızı da zaten bir ya da iki kere gördüm, hocamız ilk görüşte anlayıp yönlendirmişti). Yani illa erken yaşta fark edilecek ve tanı alacak diye bir şey yok. Silik otizm ya da sınırda otizm öyle herkesin fark edebileceği düzeyde olmaz. Gene başka bir örnek hastaneye gelip silik otizm tanısı alan bir çocuk vardı. Aile tanıyı kabul etmedi. Çeşitli doktorlara götürdüler, bir kısmı otizm dedi bir kısmı sosyal iletişim bozukluğu. Tabii ki aile sosyal iletişim bozukluğuna inanmayı tercih etti. Sonrasında bu çocuk anaokulunda oğlumun sınıf arkadaşı oldu. Evet otizm belirtileri yok denecek kadar azalmıştı, ben fark edebiliyordum ama okul fark edemedi mesela.
Otizm çok geniş bir yelpaze ve her hastada farklı ilerler süreç. Mesela konu sahibi erkek evladı olduğu için daha şanslı, çünkü kızlarda otizm daha zor ilerliyor
