uzak mesafede olsa her fırsatta görüştüğümüz bir ilişkimiz vardı ailesi biliyordu iletişim kuruyorduk. Ama bir anda hiç yansıtmadan 1 senedir düşünüyorum heyecanım tutkum yok bir şeyleri en başından beri yeşertemiyorum senin sevginden sadakatinden şüphe etmedim hiçbir yerde bulamayacağım biliyorum ama benim aşka tutkuya ihtiyacım var dedi öncesinde aşkın boş bir şey olduğunu sevginin hissettirilmesi gerektiğini savunurdu toplayalım düşünelim buluşalım dedim buluşmayı konuşmayı beklerken ben gelmeni uygun bulmuyorum acı tatlı bir anı dışında hiçbir şey hissetmedim bu süreçte eksikliği daha fazla hissettim dedi. ilk kafam karışık demişti sonra buna evrildi ve ben yoluma bakamıyorum ya yanlış hissettiyse tekrar gelirse diye ama her günüm kocaman bir boşlukla geçiyor. Heyecan tutku uğruna sevgiyi itmesini anlamıyorum. Acaba bir gün pişman olur mu.Mayos ayında beraber güzel günlerimiz olacak birlikte terken temmuzda bu konuşmayı yapıp otogara gidip oradan yanıma gelip sonra olmadı demesi neden böyle yaptı bilmiyorum artık umrunda değilim beşki
Başka biri bile var hayatında kimse umursamıyor hayırlısı olsun diyip geçiştiriyor işte bana sen çok kıymetlisin herkes seni seviyor gibi diyordu ama o beni sevmedi bir kere bile sarılmama izin vermedi