Bakın bu, bir başka konudaki yorumum:
Bu güruh niçin uyumsuz, izole, mutsuz? Dışlandığı için, yaşıtlarına "Bu çok basit ama nesini yapamıyorsun" dediği ve uzaylı muamelesi gördüğü için. Çünkü özel eğitim alması gereken bu çocuklar, diğer çocuklarla aynı şartlarda okutulmaya çalışılıyor. Ailesi fark edemiyor, ya da onu yönlendirebilecek ilgili bir öğretmene tesadüf edemiyor, ya da başka bir yetersizlik.
Başarısız, çünkü artık kendine inanmıyor; öğretmeninin tahtada anlattığı konularda düzelttiği hatalar yüzünden öğretmeninden tebrik alacağına azar yiyor "Çok biliyorsun!" diye. Çocuk, öğretmeninin öğrettiği yolun dışından da doğru bir şekilde çözüme ulaşıyor ve öğretmeni ona "Neden benim gösterdiğim yolla çözmedin?!" diyor, puanını kırıyor.
"Çok sorma sus!" deniyor, "Onun için daha erken!" deniyor...
Bu çocuklar ders dinlerken sıkılıyor. Ama yaşıtları gibi kaynadığı için değil, zaten leb demeden leblebiyi anladığı ve diğer anlamayan arkadaşları için 4-5 kere tekrar ettirilen konulardan bık geldiği için.
(Elbette ilgili ve komplekssiz öğretmenlerimizi tenzih ederek söylüyorum bunları)
Tespit edilen pek çok üstün zekalı çocuğun anne ve babası, şehirlerinde -ilçelerinde çocukları için özel eğitim veren okullar bulunmadığı için, şehir dışında eğitim görebilmesi için henüz 12 yaşlarındaki çocuklarını yatılı göndermeye kıyamıyorlar, ya da çevrelerinden kopamıyorlar. Kaldı ki bu zamanın şartlarından bahsediyoruz, benim zamanım da bu da yoktu.
O kadar iyi anlıyorum ki o güruhu... O çocuklar hiçbir yere ve hiçbir yaşa ait olamadan büyüyor ve küsüyorlar, bir kısmı hasta oluyor, bir kısmı daha fazla kabul görmemekten bıktığı için, salt normal(!) olmak adına o zekadan geçiyor, körelmesine izin veriyor.
Zaten belli bir yaşa kadar o zekanın nasıl kullanılacağı o kişiye öğretilemezse, kişi o zekayı da kullanamaz hale geliyor.
Artık düz yazıyı okurken bile idrak zorluğu yaşıyor.
Bunlar benim başıma gelenler... Uzun bir dönem bunun bunalımını yaşadım.
Sizin çocuklarınız da bunları yaşamasın, lütfen önemle üzerine eğilin.