Eşimin normalde teslim günü yarın sabah saat 10:00. Ama Akçay'daki annesinin yanına gitmek üzere dün babası evden alıp götürecekti. Dün için işyerimden izin almadım, sıradan bir gün gibi evden çıkmak istedim. Kalktım, giyindim ve tam çıkarken eşim arkamdan geldi. Sarıldıda sarıldı. Hayırlı işler dedi ve çıkıp gittim. Yolda hiç ağlamadım ama neden bilmiyorum gözyaşlarım aktı da aktı. Aklım çekip gitti yanlış yola giriyordum az kalsın. Sonra dedim, kaza yaparsan eşin üzülmezmi ne yapar bensiz? Saat 11 gibi mesaj attı babam geldi almaya diye. Zar zor akşam oldu eve gittim. Evi toplamış temizlemiş. Keşke şuraya şunu yapsaydık dediğim ne varsa yapmış. Sonra mutfağa gittim buzdolabının üzerinde bir not: Sana güzel şeyler yazacaktım ama burası soğuk diye laptopun içine yazdım. Laptopun ekranını kaldırdım: Buraya yazacaktım ama burası da çok karanlık o yüzden banyo dolabına bak. Koşa koşa gittim baktım: Buraya yazacaktım ama ıslanır diye yazmadım yastığının içine bak. Bana kısa bir mektup yazmış. Koptum tabi çok kötü oldum. Bir de akşam marifetmiş gibi arıyor beğendin mi diye. Dedim ki iyi halt etmişsin. Bana bu yapılır mı yaa
Normale dönemeyecek miyim ben? Kaç gündür boğazımda düğümler, gözlerim aktı akacak zor tutuyorum kendimi. En kötüsü de işyerinde ağlamak. Yada ağlamıyormuş gibi yapmak. Halbuki ben ağlak biri bile değildim ne oldu bana? O bana nasılsın bitanem falan diyor ben de saydırıyorum nasıl olabilirim tipsiz çirkin göbekli noolcak... Ben seni sevmiyorum işte diyorum gülüyor. Off yazamıyorum daha fazla.
Sahi kızlar, nasıl olacak?
.
öyle düşünmeyin kızlar tamam orda cok strese giriyorlarmıs huysuzlasıyorlarmıs ama vicdanı olan biride bence kendini aylarca bekleyen birini bırakmak istemez yeni heycan istemez sevdiği için heycanlanır sadece o yuzden gün sayar rahat olun..
yaren olmaya hazırlanan arkadaşlarımm
yoksa yalnız ben mi göndericem askerimi Kasımda?
