30 yaş ve üzeri olup hala bir eş bulamayan ve artık ümidini kaybetmeye başlayanlar.

mxuxberra

Aktif Üye
Kayıtlı Üye
4 Eylül 2007
45
0
86
44
Ankara
Ben tam 30 yaşındayım, öğretmenim, ancak hala bir hayat arkadaşı bulamadım.Gerçi bulamadım demekte ne kadar doğru yani aramaya çıkmadım ki bulamadım deyim.Bir çok kişiyi reddettim bir kaç kişide beni reddetti.Bir türlü karşılıklı onaylanacak bir durum olmadı yani.Hayatımın geri kalanını böyle sürdürmek zorunda kalsam çok mu fena bir durum olur acaba.Çocukları çok seviyorum ve bir çocuğum olsun çok istiyorum.Ama artık biyolojik olarakda fazla zamanım kalmadı.Durum vahim yani benim durumda olanlar ne düşünüyorlar paylaşırsanız sevinirim.
 
Canım sonuçta kısmet değilmiş demekki bu zamana kadar olmamış
Sırf çevrenin düşüncesinden dolayı geç diye düşünme hiç bişey için geç değil kendini ne zaman rahat hissediyorsan o zaman evlenirsin de çocuk da yaparsın.Elbet senin kısmetin de bi yerlerde seni bekliyordur.Tek yapman gereken işi oluruna bırakmak ve gelen kısmetlerini tanımaya çalışmak.
 

Canım ümidini kaybetme ben evlendiğimde tam 30 yaşındaydım.. Hem öğretmenler oldukça kısmetli bir iş grubudur..etraftan gördüğüm kadarı ile tabiri caiz ise bekar öğretmenler havada kapılıyoo
Şöyle etrafına daha iyi bak biraz evlilikte ve evlenceğin kişide aradığın kriterleri bir kez daha gözden geçir..
 
Teşekkür ederim cevaplarınız için. Aslında hayatımdan memnunum ama bazen bu konuda umutsuzluğa kapılıyorum geleceği düşünerek.Hep bu görüntüde ve biyolojik yapıda kalacağımı bilsem bi 10 yıl daha böyle devam ederim.Ama bayanız işte bazı şeyler için çok geç oluyor.Erkekler kadar şanslı değiliz.Erkek nüfusunun azaldığıda artık kesin bir veri. Yani bekarlar bi tane kapmaya bakıyorlar.Evliler ise elde tutmaya çalışıyorlar. Kadınların işi bence iyice zorlaşıyor.
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…