- 20 Ocak 2024
- 33
- 25
- Konu Sahibi bikahvebikitap
- #1
Kızlar iki çocuğum var biri 3 buçuk diğeri 2 yaşında yani tabi dönem dönem yorulup bunaldığım olsa da genel olarak çocuklarımla olmayı herşeyi onlarla yapmayı çok seviyorum aralarında yaş farkı az olmasına rağmen çok güzel ilgilenmeye çalışıyorum okul öncesi öğretmeniyim zaten ve tabi sağolsun eşimde destek oluyor. Şu sıralar eşimle bazen şakalaşıyoruz 3. Çocuğu da yapsak mı diye ben kendime inanıyorum yani çocuk doğurmak sadece doğurup beslemek değil ilgilenmek şefkat göstermek geleceğini hazırlamaya çalışmak falan yani bunların bir bütün olduğunu düşünüp herşeyi hallediceğime inanıyorum evimin işleri çocuklar genel olarak ben eşim üstesinden geliyorum gelirimde çünkü hayatımı ben seçtim ve seviyorum öyle kendine bakamayan tabi caizse tükenmiş annelerden değilim dediğim gibi kendi seçtiğim ve mutlu olduğum hayat bu başka türlüsünü düşünmüyorum ve de istemiyorum ama aileme bazen şakasına bile söylediğimde bana direk laf söylüyorlar 3.çocukta neymiş bu devirde falan sanki hamile kalsam olay çıkcak gibi hissediyorum yani çocuklarda kardeş çok istiyorlar çocukları çok seviyorlar araları da iyi yani bilmiyorum maddi olarakta Allaha şükür yani kimseye muhtaç değiliz sizce ne yapmalıyım kendi iç sesimi mi dinlemeliyim yoksa annem babam dahil insanlar kızıp laf söylicekler diye vaz mı geçmeliyim? Görseniz kavga konusu gibi bişey oluyor lafını ettiğimde sinirler geriliyor herkes patlamaya hazır bomba oluyor. Şunu da ekliyim annemler falan yani çocuk konusunda kimseden destek yok hani öyle bırakayım kendim bişeyler yapayım falan öyle bi durumumuz yok tamamen herşey bende yani o yönden yana istememezlikleri yok
Kendime güveniyorum yazmışsın o halde kimsenin bir şey söylemeye hakkı yok. Bana göre iyi cesaret valla
Anne değilim , kendime de bakıyorum ama tükendim bir miktar. 
