İzin mi verdim? Yoksa böyle olması mı gerekiyordu?”
Bazen insan aynada kendi gözlerinin içine bakar da anlamaya çalışır: Bu yaşadıklarım benim seçimlerim miydi, yoksa hayatın bana çizdiği bir rotanın sessiz yolcusu mu oldum?
Kendime soruyorum: Her şeyi sineye çekmek, susmak, dayanmak… Bu bir izin miydi yoksa hayatta kalma şekli miydi?
Belki de bazı acılar bize istemesek de eşlik eder. Bazen seçim değildir yaşananlar, sadece dersin hangi yoldan geleceğini bilemeyiz.
Ama şunu da biliyorum: Her iz, her kırık, beni ben yapan parçaların birer tanığı. Kendimi suçlamayı bırakıp, sarılmam gerek o kırık yanlarıma. Çünkü büyümek; neye izin verdiğini fark etmekle değil, artık neye izin vermeyeceğini bilmekle başlar.
Aygül Aydın