bu sayfayı ben açmıştım ama yazma şansını anca bulabildim. ben doğum hikayelerini okuyamayan biri olarak (ağlamaktan helak oluyordum çünkü) size en içten hislerimle yazacağım. 11 nisan cumartesi günü ben 38+1 iken herşey normal giderken ben dünya kadar yemek bulaşık temizlik falan derken epey yorulmuştum sonra dinlenme zamanı geldi ve biraz dinlendim. derken saat 13:30 da wc ye gittiğimde biraz değişik bi akıntı olduğunu gördüm. hamileliğimin başından beri akıntım vardı ama bu biraz koyu kahverengi ve daha yoğun kıvamlı gibi birşeydi merak ettim. kağıtla da sildim ve az biraz bi kan lekesi geldi. aman yarabbim bu acaba işaret mi dedim ve hemen kk ya girdim ne tesadüf ki ogün kim olduğunu hatırlamıyorum ama biri daha işaretim geldi 2 güne doğurur muyum acaba demiş. ben de hemen sorguya çeker gibi sordum olan biteni anlattım o arkadaş da dahil o an orada bulunanlar işaret olabilir deyince garip bi heyecan duydum halbuki artık 2 haftadır "gel oğlum" modundaydım. hemen elşime söyledim. kayınvalidemi aradım o da sen yarına kadar doğurursun inşallah dedi. fakat herşey o kadar belirsizdi ki. normal istiyordum ama drum beni biraz korkutmuştu. iri bebek omzu takılır sinirleri zedelenir. sen yapamazsın duygusalsın falan diye beni motive edeceğine işin kolayına kaçmak istiyordu. neyse herşey iyi hoştu ama benim ne sancım vardı ne de suyum. heralde bu da öncekiler gibi kanama dedim çünkü çok yorulmuştum. neyse biz eşimle harika birgün geçirdik dinlendik yemek yedik sohbet ettik falan akşam oldu 10 gibi gece film izleyelim dedik film koyduk ben mısır patlattım harika gün devam ediyordu. sonra film bitti ben de olduğum yerde 12 gibi uyuyakaldım eşim de uyandırmamış pc başına geçmiş. derken birden içimden bişey aktığını daha doğrusu boşaldığını hissettim ve ona uyanndım birkaç saniye sonra anladım suyum geliyordu gece saat 01:30 olmuştu. yani işaretten tam 12 saat sonra.eşime seslendim korkudan koltuktan kalkamadım daha da boşalır çocuk ne zaman gelir bilmiyorum acaba doğum başlar mı diye. eşim koşarak geldi yanıma beni kaldırdı ama kalkmamla suyun gelişi daha bir ivme kazandı hemen üstümü değiştirdim eşim kayınvalidemi aradı hastaneye gidiyoruz anne gel diye benim ailem şehir dışında biz de onları aradık hazırlıklı olun sabahtan gelin diye. fakat bana garip bir sakinlik gelmişti eşime de aynı ölçüde heyecan. giyinirken suyum hala geliyordu fakat en ufak sancı yoktu. saat 02:00 de hastanedeydik beni hemen muayene ettiler 3 cm açılmam varmış odaya aldılar üstümü çıkarttırıp doğum önlüğü giydirdiler. hepimiz şoktayız. sonra 02:30 da sancılarım ufak ufak başladı. ama hani ağrılı adet sancısı gibi. fakat 6 dakikada bir geliyordu ama bu zamana kadar okuduğum kitaplar işe yaramıştı ve sancıları karşılayarak acısını azaltabiliyordum. bebeğimin kalp atışları gayet iyiydi çok şükür. sonra saat 5 e doğru sancılar son şiddetine gelmeye başladı artık 2 3 dakikada bir geliyordu ama benim kontrolümden çıkmıştı. eşim kayınvalidem başımda hemşireler sürekli serum takııyorlar ne olduğunu bilmiyorum ama vitamin diyorlar bu arada her sancı gelişine suyum eşlik ediyor hala :)arada bir açılmama bakıyorlar çok güzel sancıların işe yarıyor açılma 6 cm diyorlar ve gidiyorlar ama o sattler nasıl geçti inanın bilmiyorum. bu arada bişey yiyip içmek yasak olduğundan kuruyan boğazmı ve dudaklarımı ıslatılmış peçeteyle siliyorum.06:30 dan itibaren nöbetçi dr bana gelip ıkınmamı söyledi her sancıda ıkın bakalım dediler açılmam 9 cm e ulaşmıştı ama bu ıkınma seansı 1 saati bulunca odada mı doğurucam ben dedim meğer bebeğin saçını görene kadar odada sancı çektiriyorlarmış. en iyisi bu bence de. sabah saat 7 de drum gelmiş ve hala niye bu kadar ısrar ediyorsunuz anlamadım demiş eşim ve kayınvalidem de bu kadar saattir sancı çekiyo herşey de yolunda hala niye sezeryan diyorsunuz demişler. 07:30 da hadi vakit tamam dediler ve beni tekerlekli sandalyeyle doğumhaneye aldılar ama gücüm tükenmişti yorulmuştum sancıdan nasıl doğurucam diye düşünmeye başladım. neyse sancılar gelmeye beni de doğuma hzırlamaya devam ettiler 3 dr 3 hemşire 1 hemşire ben ıkındıkça karnıma bastırıyordu ama dedim ya enerjim tükenmiş gibiydim yapamazsamı düşünmek istemiyordum ama korkmaya başlamıştım bir yandan da bu kadar sancı çektim vazgeçemem diyerdum dr lar da bana destek oldular ama hadi az kaldı ıkın geliyor falan dediler hep neyse sonra benim gücümün tükendiğini görünce dışarıdan bir erkek dr çağırdılar bastırma işini o üstlendi ve 2 ıkınmadan sonra bir gariplik hissettim çıktı heralde başı dedim ve bana sakın ıkınma dediler meğerse başı çıkmış vücudunu çekiyorlarmış o da çıkınca bi ingaaaaaaa sesi geldi o kadar yorgundum ki bu ses bana çok iyi gelmişti. o an sadece "oğlumm annem" diyebildim hemen alıp götrdüler bebeğimi temizleyip giydirdiler bu esnada benim dikişlerim atılıyordu, eşim ve kayınvalidem yanımıza geldiler. sonra odamıza çıktık ve bizim için hayat farklı akmaya başlayacaktı. oğlum bugün 22 günlük ve ömrümden 22 gün hiç bu kadar hızlı ve güzel geçmemişti. rabbime şükürler olsun oğlumu mucizemi bana nasip etti. istyen herkese de nasip etsin inşallah. şimdi içerde uyuyor ve ben her 15 dakikada bir başındayım nefesini kontrol ediyorum bakıyorum ediyorum gece uykusuzluğumuz gazımız herşeyimizi o an unutuyorum kendimce ingaaa diye ağlama sesini anneee diye çıkarttığını düşünüp bir kat daha mutlu oluyorum
çok şükür olsun Allahıma.
çok şükür olsun Allahıma.