-
Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.
2010 Nisan annelerinin doğum hikayeleri
- Konu Sahibi anneee
- Başlangıç Tarihi
- 7 Temmuz 2009
- 6.211
- 27
- 158
işte bal kızıma giden yoldaki hikayemiz biraz uzun olabilir ama :)))
2004ün temmuz ayında eşimle mutlu bir beraberliğe adım attık ilk yıl biz bebiş istemedik daha sonra istediğimizdede testler her ay negatifi gösteriyordu hep çevredekiler olur olur acele etme demeye başlamışlardı ama benim içime sanki bebeiş için biraz uğraşcağız gibi geliyodu ama bunu eşime söyleyip onuda üzmek istemiyordum 1 ay 2 ay 3 ay derken yok olmuyordu her ay hayal kırıklığı yaşıyordum 6. ayın sonunda bir kadın doğum uzmanına görüşemeye gitmeye karar verdik eşimle gittik bütün testlerimiz temiz çıkmıştı olmamasına engel hiç beişeye yoktu doktorumuzda daha erken olduğunu 1 sene beklenmesi gerketiğini söyleyip bizi eve gönderdi bir sne geçmişti ama yine minik mucizemizden annesine babasına bir haber yoktu sanki her ay bir yıkım yaşıyordum halbuki ilk zamanlarda hiç olmayacağı fiktri aklımdada yoktu artık çevredende yavaş yavaş bebk sormaya başlamışlardı bizde şu an düşünmüyoruzla geçiştiriyorduk oturduğumuz yer küçük olduğu için yine daha sonra doktorumuzun yolunu tuttuk olmadı dedik bekledik olmadı doktorumuz bize aşılama yöntemini anlattı günler alınmıştı aşılamayla işe başlayacaktık daha önce kullandığım ilaçlar hiç bi işe yaramamıştı ilk aşılamamızı olmuştuk doktorumuzun bize test tarihi verdiği günde yine bir hayal kırıklığı yaşadım artık ümidimi yitirmiştim eşimden gizli gizli ağlıyorudm çünkü o asla benim ağlamama dayanamazdı bazen bebk görmeye gittiğimizde gözlerim dola dola bebkleri izlemeye başlamıştım sanki her şey her söz artık bana batar olmuştu çevredekiler artık yıllar geçtikçe daha çok bebk sormaya başlamıştılar artık saklamamınında bir mantığı olmadığına kara veriop gerekn kişilere olmadığını söylemeye başladım ama içim nasıl cıyordu anlatmam etrafta bir sürü patavatsız insan doluydu sanki sana hastalıklı gibi bakan gözler bile vardı en sonunda 5. yılımızın sonunda eşimle hem maddi hem manevi olarka kendimizi hazırladık ve tüp bebk yaptırmaya karar verdik doktorla ilk görüşme için ankaraya gittik ve ordada doktorumuz bize nedensiz infertilite teşhisi koydu olmaması için hiç bir engel olmadığını ve 100 95 olur gözüyle baktığını söylediğinde içim içime sığmıyordu tedavi için doktorumuz bize temmuzu uygun buldu bir kaç iğne ve ilaç verip 1 ay sonraya gelmemişzi söyledi o kadar özenle hiç ilaç içmemiştim bu zaman kadar herşeyi bir kenara not edip harfiyen uyuyordum çünkü sonunda dünyanın en güzel kokusuna sahip olmak vardı temmuzun 6sında tüp bebk merkezimize ilk randevumuza gitmiştik doktorumuz herşeyin istediği gibi olduğunu söylemişti daha sonra 1 ay boyunca hergün gün aşırı merkeze gidip muanemi oluyordum herşey yolunda gidiyordu doktorumuz en son yumurtalarımın artık toplanmak için hzır olduğunu söyledğinde sevincimi anlatamam ama birşey vardı kendi doktorumun o hafta acilen bir konferansa gideceğini söylemesi beni üzmüştü ama transferimi yine orada çalışan çok güvendği arkadaşı mesut bey yapacktı ve bana sakın üzülmemi herşeyin güzel olacağını söylemesi içimi ferahlatmıştı 22 temmuzda transferim gerçekleşti ve ben o ana şahit olmuştum 3 tane minik kuzucuğun göbişime transferini izlemiştim o kadar duygulanmıştımki anlatamam işin en geçmez zamnı gelmişti ağustosun 3nde test günüm gelmişti ama 2 gün öncesinde benim kanamam olmuştu ve ben test yapmayacağım demiştim yine hüsrana uğramıştım eşimin ve bir arkadaşımın ısrarı üzerine hastahaneye gidip kan testi yaptırdım ve sonucun ertesi gün saat 2buçukta çıkacağını söylediler ben ise ilaçlarımı içmekten vzgeçmiştim hala kanamam olduğu için hastahaenede tanıdığım bir arkadaşımada benim gelmeyeceğimi sonucu alıp bana söylemesi için rica etmiştim çünkü hiç ümidim yoktu o gece boyunca zaten nasıl bir gözyaşı akıttım anlatamam artık demiştim bebk olayı benim için bitti demiştim kendi kendime ertesi gün kahvaltımızı ederken eşim bana 2buçukta arayıp bana o güzel haberi vereceğimi söylemişti bende hiç beklme demiştim aramamayacğım demiştim sonuç çünkü olumsuz demiştim ve o saat gelmişti tam saat 3e ç.eyrek kala arkadaşımı aradım ve test sonucumu alıp almadığını sordum ve bana bu test norma dedi bende nasıl normal dedim 2 haftalık hamilesin dedi o an işte minik kızımın içimde olduğunu öğrendiğim 4 ağustosu hiç unutamam telefon elimde kaldı yanlışlık olmasın dedim arkadaşıma yooo gayet normal değerlerle hamilesin dedi o benim tedavi gördüğümü bilmiyormuş o yüzden normal demiş bana:)))) telefonu kapatır kapatmaz ilk olarak eşimi aradım veee eşimin numarası meşguldü sonra annemi aradım anne dedim ben HAMıLEYıM diye bir çığlık attım telefonda anneciğimde bana az sonra arayacağım seni diyor heyecan yaptığım için bebişe bişey olmasın diye telefonu kapatıyorum peşine arıyo heyecan yapmamı söylüyordu ama nerde yapmamaın mümküntımı vardı daha sonra eşimi aradım onada kocaman bir çığlıkla HAMıLEYMıŞıM diyebildim ve eşim sanki diğer odadaymış gibi o kadar çabuk eve geldiki gözlerinin içi resman gülüyordu hafif bir nemlilikle ve ona sarılıp şükürler olsun bebişimiz bizimleymiş diyebildimdaha sonra bizim için her haftası hatta dakikası önem taşıyan 9 ayımız başladı herşeye herşeye o kadar dikkat ediyordumki artık yediğim yemekten giydiğime kadar oturduğum ortama kadar içimde minik mucizemiz vardı şükürler olsun 11 haftamızda doktorumuza ikili test için gittiğimizde kızımız olacağını öğrenmiştik bizim için kız veya erkek hiç farketmezdi yeterki sağlıklı olsun diyorduk doktorumuz 100 95 kız olabileceğini söylediğinde eşimin o gün ne kadar kız olmasını istediğini anlamış oldum ogünden sonra artık herşey pembeydi bizim için ve ondan sonraki aylar öyle hızlı birşekilde geçiyorduki testler şeker yüklemeleri derken 37 haftamıza gelmiştik doktorumuz 2 nisana sezeryan tarhimizi vermişti ama ondan önce 29 martta genel kontrolümüz vardı nst sonuçlarımızda kızımızın kalp atışlarında bir alçalma bir yükselme yaşanıyordu doktorumuz acil yatış işlemimizi verdi ve bizim 2sinde beklediğimiz kızımız daha bir acele etti ve 29 MART tarihinde bizlere rabbimden en güzel hediye olarak gözlerini açtı doktorum spinal sezeryan tarftarıydı ben ise herşeyi ona bırakmıştım ameliyathaneye girmeden gözlerim dolmuştu eşim acilen eve gidip çantalarımızı ve annemleri alıp hastahaneye gelmişti 10 dakika sonrada beni ameliyathaneye götürmek için geldiler işte o an eşimle birbirimize öyle bir sarıldıkki kızıma iyi bak diyebildim sonra annemi babamı yengemi kucaklayıp içeri girdim ortam ilk önce çok soğuk geldi ama daha sonra ekip gelince öyle bir rahtladımki güle oynaya bir operasyon gerçekleşti ve doktorum kızıma az sonra kavuşacağımı söylerek ameliyata başladı bana karnında 3 saniyelik bir baskıdan sonra kızımın gözlerini dünyay açacağını söyledi ve öylede oldu ilk sorum ise neden ağlamıyo oldu ve ilk ağlayış sesi geldi tabi benim gözlerde çeşme gibi ağzımda bir şarkı gibi canım kızım canım benim başka hiç bir kelime gelmiyordu sadece bu sözler ve doğum saati 12:45dediler miniciğim benim getirdiler göğsüme yaklaştırdılar öyle bir sıcaklık ki anlatmam ve daha sonra kızımın üşümemesi için babsına götürceklerini söylediler ve kuzucuğumu sanki benden koparır gibi yukarı çıkardılar ondan 30 dakişkalık ayrılmak bile ban öyle zor geldiki:çok üzgünümartık ne zamn bitecek demeler başladı bende doktorumun işlem tamamdır sesi benim duymuş olduğum en güzel cümleydi çünkü yukarda kızım ve eşimi görecektim ve beni yukarı çıkardıklarında eşim kızımızın başında onu seviyordu ve ilk emiş zamanımız gelmişti hemşirnein o minicik ağzını göğsüme yaklaştırması onun kokusu bambaşka bişeydi rabbim kimseyi evlat hasretiyle sınamasın bütün anne olmak iteyen anne adaylarına bu duyguyu yaşatsın inşallah şimdi kızım 14 günlük ve 14 gündür evimize cennet kokusu yayıldı rabbim kimseyi bu kokudan mahrum etmesin inşallah
bu arada bu öykümüzü 3 gündür yazıyorum çünkü ara ara girebiliyorum kızımdan fırsat buldukca :))))
HOŞGELDıN MıNıK KIZIM HOŞGELDıN ANECıĞıNE BABACIĞINA
2004ün temmuz ayında eşimle mutlu bir beraberliğe adım attık ilk yıl biz bebiş istemedik daha sonra istediğimizdede testler her ay negatifi gösteriyordu hep çevredekiler olur olur acele etme demeye başlamışlardı ama benim içime sanki bebeiş için biraz uğraşcağız gibi geliyodu ama bunu eşime söyleyip onuda üzmek istemiyordum 1 ay 2 ay 3 ay derken yok olmuyordu her ay hayal kırıklığı yaşıyordum 6. ayın sonunda bir kadın doğum uzmanına görüşemeye gitmeye karar verdik eşimle gittik bütün testlerimiz temiz çıkmıştı olmamasına engel hiç beişeye yoktu doktorumuzda daha erken olduğunu 1 sene beklenmesi gerketiğini söyleyip bizi eve gönderdi bir sne geçmişti ama yine minik mucizemizden annesine babasına bir haber yoktu sanki her ay bir yıkım yaşıyordum halbuki ilk zamanlarda hiç olmayacağı fiktri aklımdada yoktu artık çevredende yavaş yavaş bebk sormaya başlamışlardı bizde şu an düşünmüyoruzla geçiştiriyorduk oturduğumuz yer küçük olduğu için yine daha sonra doktorumuzun yolunu tuttuk olmadı dedik bekledik olmadı doktorumuz bize aşılama yöntemini anlattı günler alınmıştı aşılamayla işe başlayacaktık daha önce kullandığım ilaçlar hiç bi işe yaramamıştı ilk aşılamamızı olmuştuk doktorumuzun bize test tarihi verdiği günde yine bir hayal kırıklığı yaşadım artık ümidimi yitirmiştim eşimden gizli gizli ağlıyorudm çünkü o asla benim ağlamama dayanamazdı bazen bebk görmeye gittiğimizde gözlerim dola dola bebkleri izlemeye başlamıştım sanki her şey her söz artık bana batar olmuştu çevredekiler artık yıllar geçtikçe daha çok bebk sormaya başlamıştılar artık saklamamınında bir mantığı olmadığına kara veriop gerekn kişilere olmadığını söylemeye başladım ama içim nasıl cıyordu anlatmam etrafta bir sürü patavatsız insan doluydu sanki sana hastalıklı gibi bakan gözler bile vardı en sonunda 5. yılımızın sonunda eşimle hem maddi hem manevi olarka kendimizi hazırladık ve tüp bebk yaptırmaya karar verdik doktorla ilk görüşme için ankaraya gittik ve ordada doktorumuz bize nedensiz infertilite teşhisi koydu olmaması için hiç bir engel olmadığını ve 100 95 olur gözüyle baktığını söylediğinde içim içime sığmıyordu tedavi için doktorumuz bize temmuzu uygun buldu bir kaç iğne ve ilaç verip 1 ay sonraya gelmemişzi söyledi o kadar özenle hiç ilaç içmemiştim bu zaman kadar herşeyi bir kenara not edip harfiyen uyuyordum çünkü sonunda dünyanın en güzel kokusuna sahip olmak vardı temmuzun 6sında tüp bebk merkezimize ilk randevumuza gitmiştik doktorumuz herşeyin istediği gibi olduğunu söylemişti daha sonra 1 ay boyunca hergün gün aşırı merkeze gidip muanemi oluyordum herşey yolunda gidiyordu doktorumuz en son yumurtalarımın artık toplanmak için hzır olduğunu söyledğinde sevincimi anlatamam ama birşey vardı kendi doktorumun o hafta acilen bir konferansa gideceğini söylemesi beni üzmüştü ama transferimi yine orada çalışan çok güvendği arkadaşı mesut bey yapacktı ve bana sakın üzülmemi herşeyin güzel olacağını söylemesi içimi ferahlatmıştı 22 temmuzda transferim gerçekleşti ve ben o ana şahit olmuştum 3 tane minik kuzucuğun göbişime transferini izlemiştim o kadar duygulanmıştımki anlatamam işin en geçmez zamnı gelmişti ağustosun 3nde test günüm gelmişti ama 2 gün öncesinde benim kanamam olmuştu ve ben test yapmayacağım demiştim yine hüsrana uğramıştım eşimin ve bir arkadaşımın ısrarı üzerine hastahaneye gidip kan testi yaptırdım ve sonucun ertesi gün saat 2buçukta çıkacağını söylediler ben ise ilaçlarımı içmekten vzgeçmiştim hala kanamam olduğu için hastahaenede tanıdığım bir arkadaşımada benim gelmeyeceğimi sonucu alıp bana söylemesi için rica etmiştim çünkü hiç ümidim yoktu o gece boyunca zaten nasıl bir gözyaşı akıttım anlatamam artık demiştim bebk olayı benim için bitti demiştim kendi kendime ertesi gün kahvaltımızı ederken eşim bana 2buçukta arayıp bana o güzel haberi vereceğimi söylemişti bende hiç beklme demiştim aramamayacğım demiştim sonuç çünkü olumsuz demiştim ve o saat gelmişti tam saat 3e ç.eyrek kala arkadaşımı aradım ve test sonucumu alıp almadığını sordum ve bana bu test norma dedi bende nasıl normal dedim 2 haftalık hamilesin dedi o an işte minik kızımın içimde olduğunu öğrendiğim 4 ağustosu hiç unutamam telefon elimde kaldı yanlışlık olmasın dedim arkadaşıma yooo gayet normal değerlerle hamilesin dedi o benim tedavi gördüğümü bilmiyormuş o yüzden normal demiş bana:)))) telefonu kapatır kapatmaz ilk olarak eşimi aradım veee eşimin numarası meşguldü sonra annemi aradım anne dedim ben HAMıLEYıM diye bir çığlık attım telefonda anneciğimde bana az sonra arayacağım seni diyor heyecan yaptığım için bebişe bişey olmasın diye telefonu kapatıyorum peşine arıyo heyecan yapmamı söylüyordu ama nerde yapmamaın mümküntımı vardı daha sonra eşimi aradım onada kocaman bir çığlıkla HAMıLEYMıŞıM diyebildim ve eşim sanki diğer odadaymış gibi o kadar çabuk eve geldiki gözlerinin içi resman gülüyordu hafif bir nemlilikle ve ona sarılıp şükürler olsun bebişimiz bizimleymiş diyebildimdaha sonra bizim için her haftası hatta dakikası önem taşıyan 9 ayımız başladı herşeye herşeye o kadar dikkat ediyordumki artık yediğim yemekten giydiğime kadar oturduğum ortama kadar içimde minik mucizemiz vardı şükürler olsun 11 haftamızda doktorumuza ikili test için gittiğimizde kızımız olacağını öğrenmiştik bizim için kız veya erkek hiç farketmezdi yeterki sağlıklı olsun diyorduk doktorumuz 100 95 kız olabileceğini söylediğinde eşimin o gün ne kadar kız olmasını istediğini anlamış oldum ogünden sonra artık herşey pembeydi bizim için ve ondan sonraki aylar öyle hızlı birşekilde geçiyorduki testler şeker yüklemeleri derken 37 haftamıza gelmiştik doktorumuz 2 nisana sezeryan tarhimizi vermişti ama ondan önce 29 martta genel kontrolümüz vardı nst sonuçlarımızda kızımızın kalp atışlarında bir alçalma bir yükselme yaşanıyordu doktorumuz acil yatış işlemimizi verdi ve bizim 2sinde beklediğimiz kızımız daha bir acele etti ve 29 MART tarihinde bizlere rabbimden en güzel hediye olarak gözlerini açtı doktorum spinal sezeryan tarftarıydı ben ise herşeyi ona bırakmıştım ameliyathaneye girmeden gözlerim dolmuştu eşim acilen eve gidip çantalarımızı ve annemleri alıp hastahaneye gelmişti 10 dakika sonrada beni ameliyathaneye götürmek için geldiler işte o an eşimle birbirimize öyle bir sarıldıkki kızıma iyi bak diyebildim sonra annemi babamı yengemi kucaklayıp içeri girdim ortam ilk önce çok soğuk geldi ama daha sonra ekip gelince öyle bir rahtladımki güle oynaya bir operasyon gerçekleşti ve doktorum kızıma az sonra kavuşacağımı söylerek ameliyata başladı bana karnında 3 saniyelik bir baskıdan sonra kızımın gözlerini dünyay açacağını söyledi ve öylede oldu ilk sorum ise neden ağlamıyo oldu ve ilk ağlayış sesi geldi tabi benim gözlerde çeşme gibi ağzımda bir şarkı gibi canım kızım canım benim başka hiç bir kelime gelmiyordu sadece bu sözler ve doğum saati 12:45dediler miniciğim benim getirdiler göğsüme yaklaştırdılar öyle bir sıcaklık ki anlatmam ve daha sonra kızımın üşümemesi için babsına götürceklerini söylediler ve kuzucuğumu sanki benden koparır gibi yukarı çıkardılar ondan 30 dakişkalık ayrılmak bile ban öyle zor geldiki:çok üzgünümartık ne zamn bitecek demeler başladı bende doktorumun işlem tamamdır sesi benim duymuş olduğum en güzel cümleydi çünkü yukarda kızım ve eşimi görecektim ve beni yukarı çıkardıklarında eşim kızımızın başında onu seviyordu ve ilk emiş zamanımız gelmişti hemşirnein o minicik ağzını göğsüme yaklaştırması onun kokusu bambaşka bişeydi rabbim kimseyi evlat hasretiyle sınamasın bütün anne olmak iteyen anne adaylarına bu duyguyu yaşatsın inşallah şimdi kızım 14 günlük ve 14 gündür evimize cennet kokusu yayıldı rabbim kimseyi bu kokudan mahrum etmesin inşallah
bu arada bu öykümüzü 3 gündür yazıyorum çünkü ara ara girebiliyorum kızımdan fırsat buldukca :))))
HOŞGELDıN MıNıK KIZIM HOŞGELDıN ANECıĞıNE BABACIĞINA
Son düzenleme:
bizde yazalım bari elimiz değmişken:)))
2006 yılının ağustos ayında evlendik ;ilk zamanlar bebek diye bir düşüncemiz yoktu,ben bu konuda gayet rahattım,umursamıyordum cevreden gelen lafları ne zaman bebek ,artık gelmiycekmi,hayırdır bişiymi var diye soran ve sorgulayan gözler umrumda değildi,kendimi bir bebeğe hazır hissetmiyordum,allahtan eşimde hep yanımda oldu...bu zaman zarfında iğneleyici sözler bikere bile canımı yakmadı,ben hep şunudiyordum,ben kocamı çok seviyorum oda beni çok seviyor ben çok kıskancım kocam hep beni sevsin:)))) kendimi kandırmışım,kendimi böle avutmuşum ,aslında her kadının olduğu gibi benimde içimde bebek özlemi varmış,artık eşimi durdurmak zor olmaya baslamıştı,nerde bebek görse gözleri doluyordu,içten içe okadar cok bebek istiyordu ki anlatamam....
artık bir bebeğimiz olmalı dedi bana,sende hazırsan artık bir melek gelsin...
nasıl oldu bilmiyorum ama bende evet dedim...demekki vardı içimde bir kıpırtı ama dışa vuramıyordum...2009 mayıs ayı gibi bebek için gerekli olan herseyi yapmaya basladık,önce doğum kontrol hapını bırakmalıydı,onu bıraktım 4 yıl bir fiil kullanmıştım çünkü...umutsuzdum olmaz diyordum,çok bekliycemi sanıyordum...ağustos ayına kadar hep test yaptım ,her ay bir umut dedim,meğer bende ne kadar umutla bekliyormuşum bebeğimi...ağustos ayında ramazanın biriydi,oruç ayıydı...benim vücudumdaki inanlımaz kaşıntı yüzünden doktora gittik,kan testi yapıldı ve ben hamileydim ne için gitmiştim neyin haberini almıştım inanamadık,eşimle donduk kaldık ,bir tuaf olduk resmen...nasıl guzel bir gundu anlatamam ben anne oluyordum...ilk üç ay uyku ile gecirdim ,hep uyumak istedim,sersem gibiydim halsizdim,üç aydan sonra acayip mide yanamsı yasadım ,herseyden midem bulandı,son üç ay ise tam bir felaketti....ama bebeğim için katlanmam gerekiyordu,gebelik reflüsü olmuştum zaten,bebeğimi hep kasıklarda taşıdım,onun ağırlığı dayanılmazdı son aylar gecmek bilmedi,uyku yoktu gece nöbetlerimiz baslamıştı,sonra birde tansiyon işin tadını kaçırdı preeklamsi teshisi konuldu gebeliğin 33 hafatsındaydım,hipertansiyon ile tanıştım,günde iki kez bağlanan nst ile bebeğimin hep kalp atışını dinledim,son aylar hele,o sesler hep kulaklarımdaydı,37. haftamda almaya karar verdi doktor,benim böbreklerim ve karaciğer iflas etmek durumundaydı artık,genel sezeryan ile '' 2 nisan '' cuma gunu melek yuzlum dünyaya geldi,ama dünyaya gelirken bile beni baya endişelendirdi,tansiyon yuzunden ilk narkozda bayılamadım,ikinciyi aldığımda içinde ayılmam çok zor oldu,bebeğim doğum esnasında kaburgalarıma çıkmıştı,iki doktor baya güç çıkarmışlarmış oğlumu,hala eziktir mide tarafım,hemde öle geniş bir sezeryan kesiğim varki acele etmişelr bebeğin kalp atışı yavaşlamış benim tansiyon tavan yapmış,nese tüm zor koşullara rağmen meleğim benimle....şimdi karşımda uyuyor,bu herseye rağmen çok güzel...rabbim isteyen hrekese nasip etsin...hiç bir kadının kucağını boş bırakmasın....
bebeğimin her gülümseyişinde içimde kelebekler uçuşuyor.....ben onun için herseyi göze aldım,rabbim onu korusun melekler yanında olsun,o benim herseyim canımdan öte can...hayatımın anlamı en önemliside o benim yaşama sevincim....
HOŞGELDıN ÖMER KUZEY...
HOŞGELDıN YAŞAMA SEVıNCıM...
2006 yılının ağustos ayında evlendik ;ilk zamanlar bebek diye bir düşüncemiz yoktu,ben bu konuda gayet rahattım,umursamıyordum cevreden gelen lafları ne zaman bebek ,artık gelmiycekmi,hayırdır bişiymi var diye soran ve sorgulayan gözler umrumda değildi,kendimi bir bebeğe hazır hissetmiyordum,allahtan eşimde hep yanımda oldu...bu zaman zarfında iğneleyici sözler bikere bile canımı yakmadı,ben hep şunudiyordum,ben kocamı çok seviyorum oda beni çok seviyor ben çok kıskancım kocam hep beni sevsin:)))) kendimi kandırmışım,kendimi böle avutmuşum ,aslında her kadının olduğu gibi benimde içimde bebek özlemi varmış,artık eşimi durdurmak zor olmaya baslamıştı,nerde bebek görse gözleri doluyordu,içten içe okadar cok bebek istiyordu ki anlatamam....
artık bir bebeğimiz olmalı dedi bana,sende hazırsan artık bir melek gelsin...
nasıl oldu bilmiyorum ama bende evet dedim...demekki vardı içimde bir kıpırtı ama dışa vuramıyordum...2009 mayıs ayı gibi bebek için gerekli olan herseyi yapmaya basladık,önce doğum kontrol hapını bırakmalıydı,onu bıraktım 4 yıl bir fiil kullanmıştım çünkü...umutsuzdum olmaz diyordum,çok bekliycemi sanıyordum...ağustos ayına kadar hep test yaptım ,her ay bir umut dedim,meğer bende ne kadar umutla bekliyormuşum bebeğimi...ağustos ayında ramazanın biriydi,oruç ayıydı...benim vücudumdaki inanlımaz kaşıntı yüzünden doktora gittik,kan testi yapıldı ve ben hamileydim ne için gitmiştim neyin haberini almıştım inanamadık,eşimle donduk kaldık ,bir tuaf olduk resmen...nasıl guzel bir gundu anlatamam ben anne oluyordum...ilk üç ay uyku ile gecirdim ,hep uyumak istedim,sersem gibiydim halsizdim,üç aydan sonra acayip mide yanamsı yasadım ,herseyden midem bulandı,son üç ay ise tam bir felaketti....ama bebeğim için katlanmam gerekiyordu,gebelik reflüsü olmuştum zaten,bebeğimi hep kasıklarda taşıdım,onun ağırlığı dayanılmazdı son aylar gecmek bilmedi,uyku yoktu gece nöbetlerimiz baslamıştı,sonra birde tansiyon işin tadını kaçırdı preeklamsi teshisi konuldu gebeliğin 33 hafatsındaydım,hipertansiyon ile tanıştım,günde iki kez bağlanan nst ile bebeğimin hep kalp atışını dinledim,son aylar hele,o sesler hep kulaklarımdaydı,37. haftamda almaya karar verdi doktor,benim böbreklerim ve karaciğer iflas etmek durumundaydı artık,genel sezeryan ile '' 2 nisan '' cuma gunu melek yuzlum dünyaya geldi,ama dünyaya gelirken bile beni baya endişelendirdi,tansiyon yuzunden ilk narkozda bayılamadım,ikinciyi aldığımda içinde ayılmam çok zor oldu,bebeğim doğum esnasında kaburgalarıma çıkmıştı,iki doktor baya güç çıkarmışlarmış oğlumu,hala eziktir mide tarafım,hemde öle geniş bir sezeryan kesiğim varki acele etmişelr bebeğin kalp atışı yavaşlamış benim tansiyon tavan yapmış,nese tüm zor koşullara rağmen meleğim benimle....şimdi karşımda uyuyor,bu herseye rağmen çok güzel...rabbim isteyen hrekese nasip etsin...hiç bir kadının kucağını boş bırakmasın....
bebeğimin her gülümseyişinde içimde kelebekler uçuşuyor.....ben onun için herseyi göze aldım,rabbim onu korusun melekler yanında olsun,o benim herseyim canımdan öte can...hayatımın anlamı en önemliside o benim yaşama sevincim....
HOŞGELDıN ÖMER KUZEY...
HOŞGELDıN YAŞAMA SEVıNCıM...
- 7 Temmuz 2009
- 6.211
- 27
- 158
saolun teyzoşlar evet birazcık kızımız bizi uğraştırdı ama sonunda cennet kokusunu evimize getirdi rabbime şükürler olsun 3 günde ancak yazabildim ara ara kızımdan zamn buldukca
:asigim:
- 7 Temmuz 2009
- 6.211
- 27
- 158
inşallah canım inşallah yarın o cennet kokulunu içine çekeceksin canım sayılı satler kaldı canımcım :asigim:
canım cok duygulandım.. Allah analı babalı buyutsun..
darısı bizlerin başına... henuz hami$ bile deilim, insallah bir gun:Saruboceq:
- 7 Temmuz 2009
- 6.211
- 27
- 158
canım cok duygulandım.. Allah analı babalı buyutsun..
darısı bizlerin başına... henuz hami$ bile deilim, insallah bir gun:Saruboceq:
amin canım inşallah rabbim bu duyguyu bütün anne olmak isteyen anne adaylarına taddırır bambaşka bişeymiş kokusu bile yetermiş canım benim darısı başına inşallah:asigim::Saruboceq:
- 7 Temmuz 2009
- 6.211
- 27
- 158
amin canım cümlemize rabbim hayırlı evlatlar nasip eğlesin inşallah kaderleriyle :Saruboceq:
birazda ben anlatim
ilk evlendigimden beri cocuk istedim ama allahim 6 sene beklememi istedi
bende sabir ettim doktor doktor gezdim ama sonunda 6 sene sonunda ogluma kavustum
sonra ikinci olacakmi olmayacakmi belirsiz oldugu icin oglum 6 aylik oldugunda kournmayi biraktim ve ikinci icin beklemeye koyuldum ve 18. ay o güzel haberi türkiyedeyken aldim
esimede telefonda müjdeyi verdim
türkiyedeyken doktora gittim doktor bana kist ve ur var dedi efendim dedim evet sende ur var bence sen bu cocugu aldir dedi bana ayrica bu kiloyla zaten yerinden kalkamazsin iste adam beni resmen mahfetti
ama ben yilmadim ve gebzede bir doktora (sanirim tugbaninda doktoruydu )
5 saat belirsizce bekledim sonra sira bana geldi ve doktor bana sen gayet normal bir hamilelik yasiyorsun hic birseyin yok demesi ile bir ferahladim
sonra zorluklarim basladi migde bulantisi vs.vs. ve en zoruda benim kizisimin bana cinsiyetini göstermemesiydi :)))
6 aylik oldugumuzda ise normal dogum yapamayacagimi ve sezeryan olmam gerektigini ögrendim
cok üzüldüm ama yapacak bisey yoktu (fitik ameliyatindan dolayi malesef
( )
ve vaktimiz geldiginde 30.03.10 da hastanede yatisim yapildi ve beklemeye basladik
31.03.10 saat 7.30 da tekrar nst ye girdim
saat 8.00 oldugundaysa esim kapida göründü okadar dugulanmistiki beni bile aglatti :)))
sonra ameliyathaneye girdim ve o belirsizlik beni resmen titremeye soktu
kendime kesinlikle sahip olamiyordum ve titriyordum sonra uyandigimda saat 9.00 olmustu uyandigimda agri hisetmeye basladim haliyle ama tek sordugum kizimin durumuydu
ve hemsire bana cok iyi ve cok sacli dedi :)))
sonra odaya alindaim iki görümcem bebegin yanindaydi ve onlarada sordugum sey gercekten kizmi ???
ve cok ufak oldugunu sayiklayip durdum
neyse iste böyle kizlar biraz sacma yazmis olabilirim malum türkce biraz zayif((
ama iyiki varla yavrularim sizde iyiki varsinizki burda acimizida sevincimizide paylasabiliyoruz
hepinizi kocaman öpüyorum
CANIM OGLUM BATUHAN
CANIM KIZIM HÜMEYRA
VE CANIM ESIM IYIKI VARSINIZ IYIKI BENIMLESINIZ
ilk evlendigimden beri cocuk istedim ama allahim 6 sene beklememi istedi
bende sabir ettim doktor doktor gezdim ama sonunda 6 sene sonunda ogluma kavustum
sonra ikinci olacakmi olmayacakmi belirsiz oldugu icin oglum 6 aylik oldugunda kournmayi biraktim ve ikinci icin beklemeye koyuldum ve 18. ay o güzel haberi türkiyedeyken aldim
esimede telefonda müjdeyi verdim
türkiyedeyken doktora gittim doktor bana kist ve ur var dedi efendim dedim evet sende ur var bence sen bu cocugu aldir dedi bana ayrica bu kiloyla zaten yerinden kalkamazsin iste adam beni resmen mahfetti
ama ben yilmadim ve gebzede bir doktora (sanirim tugbaninda doktoruydu )
5 saat belirsizce bekledim sonra sira bana geldi ve doktor bana sen gayet normal bir hamilelik yasiyorsun hic birseyin yok demesi ile bir ferahladim
sonra zorluklarim basladi migde bulantisi vs.vs. ve en zoruda benim kizisimin bana cinsiyetini göstermemesiydi :)))
6 aylik oldugumuzda ise normal dogum yapamayacagimi ve sezeryan olmam gerektigini ögrendim
cok üzüldüm ama yapacak bisey yoktu (fitik ameliyatindan dolayi malesef
( )ve vaktimiz geldiginde 30.03.10 da hastanede yatisim yapildi ve beklemeye basladik
31.03.10 saat 7.30 da tekrar nst ye girdim
saat 8.00 oldugundaysa esim kapida göründü okadar dugulanmistiki beni bile aglatti :)))
sonra ameliyathaneye girdim ve o belirsizlik beni resmen titremeye soktu
kendime kesinlikle sahip olamiyordum ve titriyordum sonra uyandigimda saat 9.00 olmustu uyandigimda agri hisetmeye basladim haliyle ama tek sordugum kizimin durumuydu
ve hemsire bana cok iyi ve cok sacli dedi :)))
sonra odaya alindaim iki görümcem bebegin yanindaydi ve onlarada sordugum sey gercekten kizmi ???
ve cok ufak oldugunu sayiklayip durdum
neyse iste böyle kizlar biraz sacma yazmis olabilirim malum türkce biraz zayif
((ama iyiki varla yavrularim sizde iyiki varsinizki burda acimizida sevincimizide paylasabiliyoruz
hepinizi kocaman öpüyorum
CANIM OGLUM BATUHAN
CANIM KIZIM HÜMEYRA
VE CANIM ESIM IYIKI VARSINIZ IYIKI BENIMLESINIZ
