canım arkadaşlarımmm geldim... geçmişi okıyım da dünyadan bi haber olmıyım dedim hihoyyyt
çok şükür ağrı, sızı, akıntı falan yok :sm_cool:
ayy benim kocam hayatta giremez doğuma... dr.a gidince bile suratı bembeyaz oluyo, avuçları terliyo..ayy kıyamammm Şeniz
yaa bu uykusuzluk bende de var... akşam erkenden uykum geliyo sonra da gece şam şeytanı gibi dikiliyorum ayağa... bi de öyle uyumadan yatınca bi süre sonra midem bulanmaya başlıyo... banyoda alıyorum soluğu...:roflol:
yaa martın anlattığı şeyi öyle iyi anlıyorum ki... çalışmaya alıştıktan sonra evde kalmak çok zor geliyo kızlar... ben de eylülde bıraktım işi...bi de ben eğitim sektöründeyim yani ara dönemde iş bulmam imkansız gibi bişey... şimdi de bebiş geldiği için önümüzdeki yıl için bi yerle anlaşmam da mümkün diil... hatta çok istediğim bi yerden haber geldi ve değerlendiremedim... neyse demek istediğim her sabah bi gayeniz olarak uyanıyosunuz ve öyle ya da böyle kendinizi toparlamak zorundasınız...giyinip kuşanıp makyajlarınızı yapıp evden çıkıyosunuz...gün içinde işten güçten sıkıntılarınızı unutmak zorunda kalıyosunuz... mesela çalışanlardaki kıyafet telaşı bende yok... oysa her hafta sonu dolanırdım ne alsam acaba diye...şimdi pijamalarla pejmürde bi şekilde ayılıp bayılarak dolanıyorum evde :))) tabiki evde olmanın avantajı çok büyük...ama eğer ciddi bi şikayetiniz yoksa kanama vb gibi işinizin kıymetini bilin...ilk zamanalr evde oturmak çok güzel geliyo ama çalışmaya alışmış biri için 15 gün sonra sıkıntılı dönem başlıyo :))
amaaannn amma uzatmışım haa
çok şükür ağrı, sızı, akıntı falan yok :sm_cool:
ayy benim kocam hayatta giremez doğuma... dr.a gidince bile suratı bembeyaz oluyo, avuçları terliyo..ayy kıyamammm Şeniz
yaa bu uykusuzluk bende de var... akşam erkenden uykum geliyo sonra da gece şam şeytanı gibi dikiliyorum ayağa... bi de öyle uyumadan yatınca bi süre sonra midem bulanmaya başlıyo... banyoda alıyorum soluğu...:roflol:
yaa martın anlattığı şeyi öyle iyi anlıyorum ki... çalışmaya alıştıktan sonra evde kalmak çok zor geliyo kızlar... ben de eylülde bıraktım işi...bi de ben eğitim sektöründeyim yani ara dönemde iş bulmam imkansız gibi bişey... şimdi de bebiş geldiği için önümüzdeki yıl için bi yerle anlaşmam da mümkün diil... hatta çok istediğim bi yerden haber geldi ve değerlendiremedim... neyse demek istediğim her sabah bi gayeniz olarak uyanıyosunuz ve öyle ya da böyle kendinizi toparlamak zorundasınız...giyinip kuşanıp makyajlarınızı yapıp evden çıkıyosunuz...gün içinde işten güçten sıkıntılarınızı unutmak zorunda kalıyosunuz... mesela çalışanlardaki kıyafet telaşı bende yok... oysa her hafta sonu dolanırdım ne alsam acaba diye...şimdi pijamalarla pejmürde bi şekilde ayılıp bayılarak dolanıyorum evde :))) tabiki evde olmanın avantajı çok büyük...ama eğer ciddi bi şikayetiniz yoksa kanama vb gibi işinizin kıymetini bilin...ilk zamanalr evde oturmak çok güzel geliyo ama çalışmaya alışmış biri için 15 gün sonra sıkıntılı dönem başlıyo :))
amaaannn amma uzatmışım haa
Karakızz ve bütün çalışan bayanlar hepinize Allah elbette yardım etsin çok zor olduğuna eminim ama birde ben size söyle anlatayım: Ben hayatı boyunca calışmış ve şansa tam hamilelik döneminde ücretsiz izinde bulunan biriyim. Bana inanınki calısıyor olmayı tercih ederdim. Sabahın köründe uyanıyorsunuz çünkü bünyeniz yıllarca buna alışmış, bütün gün yapacak hiçbirşey bulamıyorsunuz. (Dısarı cıkamıyorum çünkü bu ülkede tek başıma cıkmam mümkün değil, arkadasım yok sayılır ve akrabam yok) Kendi evim ve eşyalarım olmayan bir evde yaşıyorum, bırakın temizlik yapmayı benim olmayan koltuklara dokunmak bile istemiyorum. Tabii bunlar benim ekstrem durumlarım. Bütün gün seda sayan, esra ceyhan izleyip, esra ceyhandaki insanlar için ağlıyorum. Konusacak, paylasacak kimsem yok. Bebeğim için hiç alışveriş yapamayacagım. Bebeğimin bırakın bir odası, muhtemelen bir yatagı bile olmayacak, bazen diyorum ki çocukta nasılsa benim gibi seferi olacak koyarım bir bavulun içinde uyur orada. Bebişimin -9 aylıktan +1 yaşına kadar doğru düzgün hiçbirseyi oyuncagı bile olmayacak. Dün gece kadınlar kulubünde hastane cantaları bölümünü okuyup ağladım. Çünkü benim hastane cantası hazırlayacak zamanım olmayacak, büyük ihtimalle eşim yanımda olmayacak....
Bütün bunların yanısıra su an çalısıyor olmayı, bir ise yaramayı, bir bütünün parçası olmayı, her sabah karga kahvaltısını etmeden uyanıp gecenin bir koru dönmeyi. 1 saatlik öğlen arasında bile olsa arkadaslarımla birseyleri paylaşmayı. Sonra kendi evime, eşyalarıma yorgun argın dönüp, kendi yatagıma uzanmayı isterdim. Günleri ve dakikaları yapacak baska hiçbirsey olmadığı için saymamayı, interneti acıp acıp bebek hakkında birseyler okuyup psikopata bağlamamayı ve bu arada sürekli kilo almamayı isterdim. İnanın bana kızlar su an çalışıyor olmayı çok ama çok isterdim.