Ben başlıyımmı kızlar,
biliyorsunuz 20 mayıs gecesi çok feci bir kaza geçirdi annem eşim kardeşim, nasıl bişey anlatamam öyle korktumki, hayatta yapayalnız kaldığımı düşündüm, hem eşim hem ailem ,iki gün boyunca ara ara kanamam oldu, 21 mayıs gecesinden başlayarak hafif hafif sancılarım artmaya başladı, 22 mayıs günü normal kontrolüm vardı ama böyle sancılarım artınca sabahtan gittik, eşim kendinde değil, annem hastanede , beni görümcemle eşimin amcasının oğlu götürdü hastaneye, doktor muayene eder etmez, yatışını yaptır hemen alıcaz dedi, bilmiyorum artık bir sorunmu vardı söylemedi bişey
yatışımı yaptık , teyzemi getirttik yanıma kalmaya, öyle yalnız hissettimki hastanede kendimi , eşimyok annem yok , kalabalıktı yine geldiler ama insanın eşinin annesinin yerini kimse tutmuyor
9 gibi yatışım yapıldı akşam 5 e doğru gelip beni hazırladılar, sonda takılırken çok zorlandım ,zaten sabahtan beri stres , çok kastım kendimi galiba , neyse sonra sedyeye aldılar, herkesle vedalaştım, kardeşimle arkadaşım ameliyathanenin kapısına kadar geldiler , okadar büyük bir heyecanki ,ameliyathanede karnma soğuk bir ilaç sürdüler hijyen için herhalde, sonra bir ses uyuyorsun dedi , uyandığımda sedye asansöre doğru ilerliyordu, öyle çok ağrım vardıki, odaya getirdiler , yavrukuşumu benden önce getirmişler, öyle miniktiki , iyimisağlıklımı diye sordum ilk önce, çok iyi dediler, sonra ağrı kesici yaptı hemşireler, ömrümün en değerli varlığı gelmişti, mis kokulu kuzum onca sıkıntının üstüne hediye gibi gelmişti , Allahıma şükürler olsun binlerce kez,
Allahım dileyen herkese nasip etsin bu güzelliği , çok yazamıyorum acıktı galiba aranıyor benimkisi,
Allahım sizlerede hayırlı doğumlar nasip etsin
riske atmamak için ben sezeryan oldum..
). Bir an once sabah olsunda bebeğimiz bizimle olsun diye saatleri saydık..
