- 5 Ocak 2015
- 939
- 367
- 29
detaylı yazdım ki durumu anlatabileyim
İki tane çocuğum var. Oğlum 4.5 yaşında kızım 20 aylık.
Kızım çok nazlı bir bebekti her zaman çok ama çok ağlardı (hala da öyle) Yaklaşık 11 aylık civarı çocuklarım el ayak hastalığı geçirdi. O dönem çok yıprandık kızım da o dönem bana bağımlı hale geldi. O aydan itibaren bi alışkanlık edindi. Elini boynumdan kıyafetimin içine sokuyor saatlerce oyle kalmak istiyor. Uykusu mu geldi,strese mi girdi,ağladı mı mutsuz mu ağzına emziği takıyor yanıma geliyor.
Ben ilk çocuğumda 20 aylıkken ücretsiz izni bozdurup işe dönmüştüm ve 20 aylık olana kadar da çok güzel ilgilendim evi anaokuluna çevirmiştim keyif almıştım. Gelişimi de çok iyiydi. Kızımda da aynı şeyi düşündüm oğlum da büyüyorken etkinlikler oyunlar hevesiyle derken tam bir hayal kırıklığı yaşadım. Bir yandan sürekli ağlayan nazlı eli koynumda kucağımdan inmeyen bir bebek,bir yanda kucağımdaki bebekle oyun oynamaya çalıştığım oğlum. Haftalarca devam etti. Derken ben çok bunaldım. Baktım kızıma fayda sağlayamıyorum benden başka ilgilendiği bir şey yok,oğlum da çok sıkılıyor maddi durumlar da zayıflayınca kızım 13 aylıkken işe döndüm. Çocuklarımı da kreşe yazdırdım. (Kızım bana çok bağımlıydı ama kreşe 4.gün kendi isteyerek girmişti. Çok seviyor orayı, orada çok sosyal bir çocuk. Bu kadar küçük yaşta kreş mi diye yargılamayın lütfen bakıcım yok). Sabahları kreşe girerken ayrıldığımız için hiç ağlamaz. Ama evde diğer odaya gideyim kıyameti koparıyor hala ve hala. bu konuyu da eli koynumda yazdım 
Napabilirim fikri olan var mı? ( bu arada memeyi 15-16 aylıkken kademeli travmasız kolay bir şekilde bıraktık)
İki tane çocuğum var. Oğlum 4.5 yaşında kızım 20 aylık.
Kızım çok nazlı bir bebekti her zaman çok ama çok ağlardı (hala da öyle) Yaklaşık 11 aylık civarı çocuklarım el ayak hastalığı geçirdi. O dönem çok yıprandık kızım da o dönem bana bağımlı hale geldi. O aydan itibaren bi alışkanlık edindi. Elini boynumdan kıyafetimin içine sokuyor saatlerce oyle kalmak istiyor. Uykusu mu geldi,strese mi girdi,ağladı mı mutsuz mu ağzına emziği takıyor yanıma geliyor.
Ben ilk çocuğumda 20 aylıkken ücretsiz izni bozdurup işe dönmüştüm ve 20 aylık olana kadar da çok güzel ilgilendim evi anaokuluna çevirmiştim keyif almıştım. Gelişimi de çok iyiydi. Kızımda da aynı şeyi düşündüm oğlum da büyüyorken etkinlikler oyunlar hevesiyle derken tam bir hayal kırıklığı yaşadım. Bir yandan sürekli ağlayan nazlı eli koynumda kucağımdan inmeyen bir bebek,bir yanda kucağımdaki bebekle oyun oynamaya çalıştığım oğlum. Haftalarca devam etti. Derken ben çok bunaldım. Baktım kızıma fayda sağlayamıyorum benden başka ilgilendiği bir şey yok,oğlum da çok sıkılıyor maddi durumlar da zayıflayınca kızım 13 aylıkken işe döndüm. Çocuklarımı da kreşe yazdırdım. (Kızım bana çok bağımlıydı ama kreşe 4.gün kendi isteyerek girmişti. Çok seviyor orayı, orada çok sosyal bir çocuk. Bu kadar küçük yaşta kreş mi diye yargılamayın lütfen bakıcım yok). Sabahları kreşe girerken ayrıldığımız için hiç ağlamaz. Ama evde diğer odaya gideyim kıyameti koparıyor hala ve hala. bu konuyu da eli koynumda yazdım Napabilirim fikri olan var mı? ( bu arada memeyi 15-16 aylıkken kademeli travmasız kolay bir şekilde bıraktık)
21 aylık sizden daha beteriz o yüzden yazayım da az da olsa teselli bulun istedim
