Oğlum 25 aylık. Akranlarıyla iletişimi sıfır. Girdiğimiz her sosyal bir ortamda hep yaşıtlarından kaçma ve korkma eğiliminde. Yetişkinlerle bir sorunu yok ama ortamda yaşıtı bir bebek varsa iletişim veya temas kurmuyor, mesafeli bir şekilde yalnızca izliyor. Bir çocuk yanına yaklaşırsa hemen anne diyerek bana koşuyor ve kaçıyor. Bu durum özellikle 1 yaşından sonra daha çok belirginleşti. Gelişimsel olarak herhangi bir sıkıntısı yok 1 yaşına gelmeden yürüdü. 1,5 yaşında konuşabiliyordu ve şıan tam anlamıyla bir yetişkin gibi konuşuyor. Her derdini anlatıyor. Yaşıt korkusunun yanısıra da genel bir korkma eğilimi var, matkap sesi, üst komşudan gelen tıkırtı sesi, motor sesi vs. genişletilebilir. Erken doğum 36. Haftada sezaryenle dünyaya geldi ve 10 günlük bir yoğun bakım sürecimiz oldu. Bu arada anne ile bir kopukluk yaşadığı için etkilenmiş olabilir. Sonrasında ise hep bizimle büyüdü. Daha çok ev ortamındaydık. Tabi tatillerde, bayramlarda veya 2-3 haftalığına aile bireylerinde de kaldık. ama oğlum doğuştan beri yabancılara karşı tepkili olan bir çocuktu. Aile bireylerine de zor alıştı. İlk seferde kimseye güvenemiyor ve korkuyor ancak çok sefer maruz kaldığı kişilere en sonunda alışıyor. Haliyle parka vs gittiğimizde hep aynı davranışı sergiliyor. 22 aylıkken sosyalleşebilmesi için oyun grubuna başlattık. Ben ve babayla beraber dönüşümlü okula götürdük yaklaşık 2 ay. Başta okuldan, öğretmenlerinden korktu ama yine zamanla alıştı. Yine de akran korkusunun önüne geçemedik. Mesafe varsa arada sıkıntı yok ama bir çocuk yanaşınca hep aynı tepkiyi gösteriyor. Bildiği tanıdığı arkadaşları oldu, yine de çocukların en ufak bir aşırılıklarında (ağlama, bağırma vs) ortamdan uzaklaşmayı tercih ediyor. Kendini savunmayı bilmiyor. Her ne kadar telkin edip anlatsak da önüne geçemiyoruz. Pedagoğa gideceğiz fakat ben merak ettim, bu tarz sıkıntı yaşayan bir başka çocuk var mıdır diye? Okuldaki öğretmenler ergoterapist ve fiziksel ve gelişimsel ilerlemesini çok iyi buluyorlar. Sadece davranışsal problem yaşıyor. Anneye bağlılık, güvensizlik. Hiç ayrılmadık şimdiye dek, işime ara verip kendim büyüttüğüm için hep benleydi. Evde bizle veya tanıdığı aile bireyleriyle inanılmaz aktif ve sosyal bir çocuk ama dışarda tam tersi. Bir türlü açılamadı. Tavsiyeleriniz benim için değerli. Teşekkürler