- 24 Aralık 2014
- 4.980
- 6.720
-
- Konu Sahibi leylosvemecnun
- #1
3 bucuk aylik bebegimvar 4yasinda bir de ablasi ablasi anaokuluna gidiyor bebisimle birlikte ablayi getir götür yapiyoruz.Eve geliyor ödevleri oluyor anaokulu diyip gecmeyin ödev veriyorlar cizme boyama vs illa ki oluyor.Sorumluluk bilinci gelissin diyeymiş.Okuldan aliyorum yemek yiyoruz esim geliyor sonra 4 yasindaki cocuğumuzla babasi ilgileniyorken ben de bebegimle ilgileniyorum buyük kızım anne sen neden yaptirmiyorsun diyor o da ilgi bekliyor.
Kabus gibi gecen hamilelik ardindan tam oh dedim cünku hamilelikte kati bir diyet yaptim gebelik sekerim vardi dogumdan sonra rahatim dedim bu sefer bebegimin alerjik oldugu anlasildi emzirdigim icin ben de diyete girdim cogu sey yasak alerji mamasi denedik vanilya surubundan tut pekmeze kadar denedim bana misin demedi asla istemedi.
Halsizim yorgunum insanim canim cikolata cekiyor insan gibi yemekler cekiyor salca da yasak domates de yasak hani disariya ciksam karnim acikca yiyecek bir sey yok simit bile yasak bu yasak psikolojisi beni sinirli asık suratli biri haline getirdi.Esim her konuda yardimci benim yetemedigim yerde yetiyor ama bu bile bana yeterli gelmiyor sürekli ona catiyorum kavga cikarmaya calisiyorum alttan aliyor gececek sabret diyor.Alamadigi zamanlar da oluyor sürekli gerginlik hakim bu aralar.Misafir gelmek istiyor mesela kabul etmiyorum ya da misafirlige cagiran oluyor gitmiyorum kimseyi göresim yok ben sinirimi nereden cikaracagimi bilmiyorum sürekli ağliyorum su 2 gündür iyice cöktüm bir insan cani pasta cekti diye aglar mi cocuk gibi agladim daha demin.Yorgunum aclik psikolojisindeyim gluten ve patates tüketmekten siştim.Bebegim aglasin ben de aglamaya basliyorum zaten uyumuyor hadi uyumayisini kabullendim dert etmiyorum is güc de yapamazsam esim hallediyor o da sorun degil ama bu psikoloji beni mahvetti cok, bu günler gececek diyorum motive ediyorum kendimi, yol uzun biliyorum..ablasinin alerjisi tam 3 yıl sürdü o 3 yilda neler yasadik bir ben bi Allah bilir biraz olsun dertlesmek icin actim bu postu ilk alerjik anneligim değil bu yollardan gectim ama sanki sabrimi ilk cocukta tükettim buna bir sey kalmadi gibi geliyor kapana kisildim kaldim sanki bir topluma girdigimde ayrışmaktan yoruldum hamileyken de sefer tasıyla gezerdim cünkü bulunmam gereken ortamlarda.Haftasonu hava güzeldi esim kalk cikalim hadi dedi sirf yanimda canak kap tasimamak icin cikmadim o kadar moralim bozuk ki ve bu aptal diyet ne zamana kadar devam edecek bilmiyorum
Kabus gibi gecen hamilelik ardindan tam oh dedim cünku hamilelikte kati bir diyet yaptim gebelik sekerim vardi dogumdan sonra rahatim dedim bu sefer bebegimin alerjik oldugu anlasildi emzirdigim icin ben de diyete girdim cogu sey yasak alerji mamasi denedik vanilya surubundan tut pekmeze kadar denedim bana misin demedi asla istemedi.
Halsizim yorgunum insanim canim cikolata cekiyor insan gibi yemekler cekiyor salca da yasak domates de yasak hani disariya ciksam karnim acikca yiyecek bir sey yok simit bile yasak bu yasak psikolojisi beni sinirli asık suratli biri haline getirdi.Esim her konuda yardimci benim yetemedigim yerde yetiyor ama bu bile bana yeterli gelmiyor sürekli ona catiyorum kavga cikarmaya calisiyorum alttan aliyor gececek sabret diyor.Alamadigi zamanlar da oluyor sürekli gerginlik hakim bu aralar.Misafir gelmek istiyor mesela kabul etmiyorum ya da misafirlige cagiran oluyor gitmiyorum kimseyi göresim yok ben sinirimi nereden cikaracagimi bilmiyorum sürekli ağliyorum su 2 gündür iyice cöktüm bir insan cani pasta cekti diye aglar mi cocuk gibi agladim daha demin.Yorgunum aclik psikolojisindeyim gluten ve patates tüketmekten siştim.Bebegim aglasin ben de aglamaya basliyorum zaten uyumuyor hadi uyumayisini kabullendim dert etmiyorum is güc de yapamazsam esim hallediyor o da sorun degil ama bu psikoloji beni mahvetti cok, bu günler gececek diyorum motive ediyorum kendimi, yol uzun biliyorum..ablasinin alerjisi tam 3 yıl sürdü o 3 yilda neler yasadik bir ben bi Allah bilir biraz olsun dertlesmek icin actim bu postu ilk alerjik anneligim değil bu yollardan gectim ama sanki sabrimi ilk cocukta tükettim buna bir sey kalmadi gibi geliyor kapana kisildim kaldim sanki bir topluma girdigimde ayrışmaktan yoruldum hamileyken de sefer tasıyla gezerdim cünkü bulunmam gereken ortamlarda.Haftasonu hava güzeldi esim kalk cikalim hadi dedi sirf yanimda canak kap tasimamak icin cikmadim o kadar moralim bozuk ki ve bu aptal diyet ne zamana kadar devam edecek bilmiyorum