- 2 Aralık 2020
- 1.968
- 1.444
- 48
Selam , Sanırım sorgulamaya başladım neden bilmiyorum yaştan dolayı mıdır alıngan mı oldum ama .. ayrıntılı şekilde anlatacağım ki aradaki durumu anlayın diye yani yapılanları söylemekten kastım anlamanız için.
15 yıllık arkadaşım. En zor günlerimiz en mutlu anılarımız oldu. Cebimizde paramız olmazdı yardım ederdik o ailesinden uzaktaydı yengesinde kalamazdı bende kalırdı ama son zamanlarda hayatında kendimi 2. Planda hissediyorum nedense. o her çağırdığında zor günlerinde iyi günlerinde neyim varsa bırakıp ona koştum ama o her defasında bir şey buldu bi bahane.. 15 yılda brn evine milyonkere gittim ama o benim evime 2 kere geldi çok garip. Hayatına şu 5 yılda yeni insanlar girdi sanırım o zamandan beri sorguluyorum kimisi komşusu kimisi arkadaşının arkadası kimisi kurstan onlarla bile daha içten daha samimi ,onlara gidip geliyor, onlarla olmak gerçekten istiyor ama benimle sanki yılların verdiği mecburiyetlik gibi kendimi hayatında figüran gibi hissediyorum. O burada dursun gel desem gelir nasılsa rahatlığı yılların verdiği mecburiyetlik hepsi bu gibi. Dün bir kez daha anladım doğum günümü aslında hazır buluşmuşken aradan çıkardın ayy kız sonradan hatırladım aaa ne güzel denk geldi demenden anladım garip hissettim o an nedense çaktırmadım , bozmadım. WhatsApp grubuna bugun dahil oldum mesela daha önceden kendi aralarında varmış 2018den beri ( gruba ekleyince eklenen tarihi üstte gördüm)
Kızlar hayatında her şeyini bilen ama ben uzakta kalan olmuşum kıskançlık değil bu bi nevi içerledim sanırım .
Konuşmak yerine bi dönem kendimi çektim aradı sordu fln hatta bayramını kutlamadım o kutladı. Ya bilmiyorum tamam elbette herkesle arkadaşlık yapacak tek arkadaşı olayım demiyorum ama hayatında figüran gibi arkada durmak istemiyorum. İçine kapanık bi insan yada neşesiz bi insan değilim pozitifim kendisi de öyle çok seviyorum onu ama aynı değeri yada ne derler adına bilmiyorum o durumu alamıyorum. Şimdi de nasıl davranmam gerektiğini bilmiyorum
15 yıllık arkadaşım. En zor günlerimiz en mutlu anılarımız oldu. Cebimizde paramız olmazdı yardım ederdik o ailesinden uzaktaydı yengesinde kalamazdı bende kalırdı ama son zamanlarda hayatında kendimi 2. Planda hissediyorum nedense. o her çağırdığında zor günlerinde iyi günlerinde neyim varsa bırakıp ona koştum ama o her defasında bir şey buldu bi bahane.. 15 yılda brn evine milyonkere gittim ama o benim evime 2 kere geldi çok garip. Hayatına şu 5 yılda yeni insanlar girdi sanırım o zamandan beri sorguluyorum kimisi komşusu kimisi arkadaşının arkadası kimisi kurstan onlarla bile daha içten daha samimi ,onlara gidip geliyor, onlarla olmak gerçekten istiyor ama benimle sanki yılların verdiği mecburiyetlik gibi kendimi hayatında figüran gibi hissediyorum. O burada dursun gel desem gelir nasılsa rahatlığı yılların verdiği mecburiyetlik hepsi bu gibi. Dün bir kez daha anladım doğum günümü aslında hazır buluşmuşken aradan çıkardın ayy kız sonradan hatırladım aaa ne güzel denk geldi demenden anladım garip hissettim o an nedense çaktırmadım , bozmadım. WhatsApp grubuna bugun dahil oldum mesela daha önceden kendi aralarında varmış 2018den beri ( gruba ekleyince eklenen tarihi üstte gördüm)
Kızlar hayatında her şeyini bilen ama ben uzakta kalan olmuşum kıskançlık değil bu bi nevi içerledim sanırım .
Konuşmak yerine bi dönem kendimi çektim aradı sordu fln hatta bayramını kutlamadım o kutladı. Ya bilmiyorum tamam elbette herkesle arkadaşlık yapacak tek arkadaşı olayım demiyorum ama hayatında figüran gibi arkada durmak istemiyorum. İçine kapanık bi insan yada neşesiz bi insan değilim pozitifim kendisi de öyle çok seviyorum onu ama aynı değeri yada ne derler adına bilmiyorum o durumu alamıyorum. Şimdi de nasıl davranmam gerektiğini bilmiyorum