Herkese merhaba arkadaşlar,
kısaca özetle konuya geçmek istiyorum gerçekten düşümekten okumaktan kendime yakın örnek aramaktan deli olmak üzereyim.
Eşim aşırı iş kolik hayatının merkezine işini yerleştirdi ve bundan çok memnun. Küçük bebeğim olduğu ve uyumadığı için bir süredir ayrı yatıyorduk zaten ama bana olan ilgi alakası git gide azaldı. Ben de kendine gelsin beni farketsin diye boşanmak istediğimi söyledim ve bu ona çok mantıklı gelmiş bensiz hür bir hayat çok içine sinmiş ve artık beni istemediğini karısı olarak görmediğini evliliğin ona göre olmadığını anladığımı söyledi.
3 aydır resmen yalvarıyorum onsuz değil bir ömür bir gün düşünemiyorum o benim herşeyim. Ama yok yakınlaşmıyor bana. Şuan çocuklar için boşanmayıp aynı evde yaşama kararı aldık ama nereye kadar böyle gider bilmiyorum. Konuşuyoruz oturup sohbet ediyoruz ama o kadar hiç bir temasımız yok bu kadar görmezden gelinmek çok canımı acıtıyor.
Bu şekilde devam mı etmeli yoksa artık hiç bişeyin eskisi gibi olmayacağını bildiğim 12 senelik evlili bitirmeli miyim..
Karmaşık durumlar
İş kolik durumu "bayii toplantıları" modu ise ve cinsel manada duygusal manada da soğuma var ise insan bir huylanır. Bir şekilde kendini bu konuda tatmin etmesi lazım alternatif şekilde siz olmadan ama aldatıyor ama sevgilisi var ama günü birlik gez toz işi gönül macerası ama internet alemi vs...
Eşiniz ile ayrılmak istemiyor iseniz dürüst olacaksınız ve yapmayacağınız hamleleri söylemeyeceksiniz.
Çocuk varken bir anda siz söylediniz diye evliliği bitirme kararı aldım deyip kafama tamam yattı boşanalım demesi, zaten o fikirde olduğunu denk gelince de tamam dediğini gösteriyor bence..
Sizin farkında olmadığınız başka sorunlarınız da var bence..
Bence yataklarınızı ayırmanız hata, bu bebeği beraber yaptınız aynı ortamda farklı hayatlar gibi bir durum olmuş. O da sizinle bebeğe bakmalı idi. Zaten zamanla toparlayacaktı bu durum zor bir süreç tamam ama..
Sizin sözleriniz çözüm getirmiyor ise profesyonel bir destek almanız en mantıklısı psikolog veya aile terapisi vs..
Evlilik ona göre değil olayı boşanıp gidince bekar erkek modunda yaşayacağını düşündüğü için, çocuklar sadece sizin çocuğunuz gibi ise ve gene sizde kalacaksa ve belki bunun bakımı okulu hastanesi ise siz niye "hür" kalamayasınız?
Bir de ekonomik özgürlük yoksa hepten sıkıntı sizin ömrünüz ne olacak?? Bencilce bir tavır olmuş..
Size nafaka çocuklara gelecek gelir , ev barınma , geçim giyim alışveriş bunlar ne olacak orada da hür olacak mı? Yani her şeyden sıyırması kendini Absürt olmuş..
Sağlam durun sizin kendisine muhtaç olduğunuzu düşünüyor ve mental olarak çökmüşsünüz aynı zamanda bebekten ötürü de ister istemez kafanız karışık yorgunsunuz..
Bu kadar sene çocuk olmadan önce sizi de hür bıraksa imiş..
Evliliği toparlamanın en temel durumu kendinizi toparlayın, hem görünüş hem de psikolojik olarak.. önce kendinizi mutlu edin ki çocuklarınız da mutlu olsun eve huzur gelsin.. ikincisi kendinizin ekonomik özgürlüğü var veya yok bilmiyorum bir güvenceniz olsun hayatta muhtaç olmamak için özgür olmanız lazım.. üçüncüsü arkadaş edinin.. sosyal çevreniz olsun ister akraba ister komşu ister arkadaş fark etmez sosyal hayatınızın olması lazım..
Siz kendinizi güçlendirince eşiniz zaten kendisi sizin etrafınızda dolaşmaya başlar... yalvarmak size çözüm getirmez...
Belki duygusal bu eksiklikler gittiğinde siz eşinizi istemeyeceksiniz.. adam sizi kaybetmekten korkmuyor ki
