yaşın küçük. yeni evliyken, evlilik sürecine alışamadan, hamilelik, çocuk..
şimdi ben sana kendine hayat kuracak gücü bulana kadar eşini de ailesini de yönetebilirsin, en azından huzurun olur diyeceğim ama, diyemiyorum.
çünkü bunu ben 30 lu yaşlarımda yapıyorum.
22 yaşında, çocuk +okul sorumluluğu ile yapamazdım.
bırak çocukla okulu, hiç bir sorumluluğum olmasa da yapamazdım.
emek vermek istiyor musun?
kendi ayaklarının üzerinde durabileceğin zamana kadar, birbirinize zehir etmek yerine denemek ister misin?
aslında bundan nefret ediyorum
kadının tek taraflı çabası ile mutluluk yakalamaya çalışmasından ama hem gidecek yerin yok, hem çocuğun var, hem çok gençsin...
eşinden bir süre bir şey bekleme. ev arkadaşlığına razısın madem, önce arkadaş olun.
bu çocuğun bir düzeni yok mu? 12 de misafirlikten tek başına döner mi 11 aylık çocuk?
önce bununla başla.
birlikte vakit geçirseniz güzel olacağını söyle.
küçük 9, en geç 10 da uyumuş olsun ki, size de vakit kalsın.
birlikte eğlendiğiniz hiç bir şey yok mu?
oyun oynamayı, film izlemeyi seviyor mu? yada neyi seviyor?
seninle neyi yapmaktan keyif alır? hiç bir şey yoksa seçenekleri dene.
sevişmek zorunda değilsin. ama aranızdaki gerginliği atmalısınız.
eğer yaşam tarzlarınız uygunsa, çağır arkadaşlarını, tabu, sessiz sinema falan eğleneceginiz bir şeyler yapın.
haftasonu çocuğa iyi gelir bahanesi ile hazırla bir piknik sepeti, sevdiği bir yere gidin vakit geçirin.
bir süre ailesini şikayet etme.
biraz idare et. sende git. giderken bir kurabiye falan yap götür.
yada şöyle eşine annesine çiçek falan alın, kadın o kadar oğlumuza bakıyor belki sever falan diyin.
kısacası önce arkadaş ol, sonra aileyi aradan yavaş yavaş çek, kendi halinize kaldığınızda belki toparlarsınız.
yok olmuyorsa da en azından onunla aynı evde yaşamak zorunda olduğun zamanın kötü olmaz.
bu çabaya değmez diyebilirsin, haklısın da.
ama alternatif soruyorsun, yaşadığının harici bu var.