1 yaşında hareketli kitaplar ya da resimli dergiler çok ilgisini çekiyor ve pek çok kelime hayvan ismi vs öğreniyor ama dil gelişimi için yanında kitap okuyayım dersen bizimki pek izin vermemişti gelip sayfaları koparmaya çalışıyorduKitap okunmasına asla karşı değilim ben sadece o yaşlarda okumak çocuk açısından faydalı mı gerçekten onu merak ettim.
Hani daha 1 yaşında kendini ifade edemez, renkleri bilemez vs okunan kitaplar daha sonrasında çocukları sanki eğitim hayatından sıkıyormuş gibi geliyor bana.
Ya da benim çevrem de bunu yapan anneler çok abartıyor olayları bilmiyorum.
1 yaşında hareketli kitaplar ya da resimli dergiler çok ilgisini çekiyor ve pek çok kelime hayvan ismi vs öğreniyor ama dil gelişimi için yanında kitap okuyayım dersen bizimki pek izin vermemişti gelip sayfaları koparmaya çalışıyordu
Yok daha okumaya başlamadan yırtıyorduYeter artık diyordur
Çocukların bireysel farklılıkları önemli olsa da bu durumun dil gelişimi için etkili olduğunu düşünüyorum.Kitap okunmasına asla karşı değilim ben sadece o yaşlarda okumak çocuk açısından faydalı mı gerçekten onu merak ettim.
Hani daha 1 yaşında kendini ifade edemez, renkleri bilemez vs okunan kitaplar daha sonrasında çocukları sanki eğitim hayatından sıkıyormuş gibi geliyor bana.
Ya da benim çevrem de bunu yapan anneler çok abartıyor olayları bilmiyorum.
Tam odaklandım, konu hakkındaki düşüncelerimi, bilimsel verilerimi toparladım, yazıya dökeceğim yorumunuzu gördümTek amaç eğitim değil ki, kitap eğer ilgilerini çekiyorsa çok güzel bir oyalama aracı.
Zira gün 24 saat ve kitap okunurken oturulur
Çocukların bireysel farklılıkları önemli olsa da bu durumun dil gelişimi için etkili olduğunu düşünüyorum.
Kitap artı kendimiz de sürekli konuştuk kendisiyle ve büyük oğlum 1.5 yaşında 3 kelimelik cümleler kuruyordu. 2.5 yaşında edatlı bağlaçlı konuşmaya başladı. 33 aylık anaokuluna başladığında sınıfın en küçüğüydü ama çok net kendini ifade eden muhabbet eden bi çocuktu. Şimdi bile yaşının üzerinde cümleler kurup atasözleri deyimler kullanıyor.
Küçüğüyle onun kadar ilgilenemedik mesela. Farkı görebiliyoruz.
Çocuk açısından tek faydası benim anladığım duyduklarının çeşitliliği sebebiyle dil gelişiminin daha hızlı olması ama asıl olay kitap okumak değil aslında çocuğa olabildiğince çok kelime işittirmekKitap okunmasına asla karşı değilim ben sadece o yaşlarda okumak çocuk açısından faydalı mı gerçekten onu merak ettim.
Hani daha 1 yaşında kendini ifade edemez, renkleri bilemez vs okunan kitaplar daha sonrasında çocukları sanki eğitim hayatından sıkıyormuş gibi geliyor bana.
Ya da benim çevrem de bunu yapan anneler çok abartıyor olayları bilmiyorum.
Çocuk açısından tek faydası benim anladığım duyduklarının çeşitliliği sebebiyle dil gelişiminin daha hızlı olması ama asıl olay kitap okumak değil aslında çocuğa olabildiğince çok kelime işittirmek
Uzman değilim tabiiama doktorumuzun altını açarken bile ne yaptığınızı anlatın aaa kaka yapmışsın ayyy ne kadar da kötü kokmuş bak şimdi temizledik vs vs gibi tabii anlamayacak ama olay anlaması değil zaten demişti
Bilimsel verilere göre dişlerini de kolay çıkarıyorlarmış ama kimse bilmez bunuDiş kaşımak için hışırtılı kitap kullanan bebeler bence daha zeki oluyor ajdjsjdıjs
O zaman size bir bilgi daha:Tam odaklandım, konu hakkındaki düşüncelerimi, bilimsel verilerimi toparladım, yazıya dökeceğim yorumunuzu gördümTelefonuma püskürttüğüm kahveme aldırmadan şimdi bu yorumu yazıyorum Türkçe öğretmeniyim, kitaplara aşığım, belki gülmemeliyim; ama bu yorum çok iyi ya hu ! Kitaplara hiç bu açıdan yaklaşmamıştım Çok tatlısınız, siz beni güldürdünüz, dilerim Allah'ta sizi güldürsün
Cocugum yeri geliyor düşüyor,kafasini orasını burasini carpiyor.Agliyor bir muddet.Sonra kaldığı yerden devam ediyor.Bence cocukta degil problem sizin yetiştirme tarzınız da.Bir salın cocugu.İstediği gibi hareket etsin,ozgur alanı olsun.Düşsün ağlasın,tekrar kalkar devam eder.Cocuk bu.Benimde ilk çocuğum.Düştüğü zaman kendi dusen aglamaz diyorum,kalk hadi diyorum.Bir kac saniye ağlayıp tkrar kosturmaya devam ediyor..Ağlamasına müsaade etmek mi?
Niye ağlatayım çocuğumu yazık değil mi? Çocuğunuz var mı bilmiyorum ama gözümde çocupu ağlarken umursamayıp köşede kahvesini içen bir anne canlandı gözümde.
Ne yapacağını gebeliğinden beri 100 ün üzerine kitap okuyarak öğrenen bir anneye yaptığınız bu yorum biraz garip olmuş. Bazı şeyler kitaplarda yazıldığı gibi olmuyor.
Bunlar daha büyük çocuklar için geçerli ama bir yaşındaki bebek için söylenemez. Henüz o anne babayı parmağında oynatmayı bilmez. Güvenli bağlanma döneminde.
Farklı fikirlerdeyiz olabilir, herkes kendi düşüncesine göre yetiştirir çocuğunu o ayrıbakın buna kesinlikle katılmıyorum.
ilk 3 aylık dönemi atlattıktan sonra bebekler tuvalet yaptığında/acıktığında ağladığı için bu temel ihtiyaçlarının giderildiğini fark etmelerinin akabinde ağlayarak istediklerini yaptırabileceklerini keşfeder.
dolayısıyla da her istekleri için öncelikle ağlamaya başlar. ağlama alışkanlığı bu tepkiye nasıl karşılık verdiğinizle şekillenir.
6 aydan sonra da çevresinde konu sahibinin yaptığı gibi bir ton oyuncak/çok çeşit kitap vs gibi uyaran olduğunda da odaklanamaz ve hep farklı şeylerle avunma güdüsü geliştirir.
inanın konu sahibi gibi yüzlerce kitap okuyarak değil hepsini gerek kendi oğlumdan gerekse çok yakın arkadaşlarımın çocuklarından yaşayarak öğrendim.
güvenli bağlanma ayrı bir şey (ki merak edene ayrıca anlatırım), çocuğu yetiştirmek başka bir şey..
Buradan kısıtlı bilgiler ile yorum yapabiliyoruz ama benim gözümde "High need baby" canlandı. Bu kavramı bir araştırın. Duyu bütünleme ile ilgili bir terapist ile görüşmek de faydalı olabilir.Merhabalar.
Dert değil ama fikir almak istedim.
Kızım 28 Eylül 2020 doğumlu. Önümüzdeki günlerde inşallah yaşını kutlayacağız.
İlk 5 ay kolikti. O bitti diş başladı derken öyle böyle 12 ayı tamamlamak üzereyiz.
Doğduğundan beri hep duygularını üst perdeden yaşayan bir bebekti.
Acıktığında, üşüdüğünde, susadığında, gazı olduğunda, dişi acıdığında çoğu zaman da hiç sebebp olmadan çılgınca ağlıyor. Bazen elindeki oyuncak düştü koltuğun altına gitti diye bile dakikalarca ağlayabiliyor.
Babası da ben de çok ilgilenmeye çalışıyoruz. Sürekli kitap okuyoruz. Oyun oynuyoruz. TV hiç açılmıyor. Anneannesi dedesi de hep yanında. Ama bu ağlama ve sürekli mızmızlanma işini bir türlü çözemedik.
Piyasadaki ne kadar oyuncak varsa hemen hemen hepsini aldık. Yanına oturup birlikte oynamaya çalışıyoruz. Onda bile 5 dk geçmeden feryat figan ya bize tırmanmaya başlıyor ya koltuklara TV ünitesine.
Tecrübeli anneler bu haller ne zaman azalır acaba? Bazen o kadar yoruluyorum ki.
Sıkılmaz kız bak ben tam 25 senedir öğrenciyim hala sıkılmadımKitap okunmasına asla karşı değilim ben sadece o yaşlarda okumak çocuk açısından faydalı mı gerçekten onu merak ettim.
Hani daha 1 yaşında kendini ifade edemez, renkleri bilemez vs okunan kitaplar daha sonrasında çocukları sanki eğitim hayatından sıkıyormuş gibi geliyor bana.
Ya da benim çevrem de bunu yapan anneler çok abartıyor olayları bilmiyorum.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?