• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

1 yaşındaki kızım

Neredenbaksantutarsizlik

Guru
Anneler Kulübü
Kayıtlı Üye
10 Şubat 2011
1.880
2.251
333
Merhabalar.
Dert değil ama fikir almak istedim.
Kızım 28 Eylül 2020 doğumlu. Önümüzdeki günlerde inşallah yaşını kutlayacağız.
İlk 5 ay kolikti. O bitti diş başladı derken öyle böyle 12 ayı tamamlamak üzereyiz.
Doğduğundan beri hep duygularını üst perdeden yaşayan bir bebekti.
Acıktığında, üşüdüğünde, susadığında, gazı olduğunda, dişi acıdığında çoğu zaman da hiç sebebp olmadan çılgınca ağlıyor. Bazen elindeki oyuncak düştü koltuğun altına gitti diye bile dakikalarca ağlayabiliyor.
Babası da ben de çok ilgilenmeye çalışıyoruz. Sürekli kitap okuyoruz. Oyun oynuyoruz. TV hiç açılmıyor. Anneannesi dedesi de hep yanında. Ama bu ağlama ve sürekli mızmızlanma işini bir türlü çözemedik.
Piyasadaki ne kadar oyuncak varsa hemen hemen hepsini aldık. Yanına oturup birlikte oynamaya çalışıyoruz. Onda bile 5 dk geçmeden feryat figan ya bize tırmanmaya başlıyor ya koltuklara TV ünitesine.
Tecrübeli anneler bu haller ne zaman azalır acaba? Bazen o kadar yoruluyorum ki.
 
Bu iyi bir şey değil. Doyumsuzluk yaratıyor çocuklarda. Sürekli mızmızlanması konusunda bir uzmana başvurun şahsi fikrim.
Oyuncakların hepsini bir anda vermiyorum. Her hafta 10 oyuncak seçiyoruz kutuya koyup diğerlerini kaldırıyorum.
Doktorumuz gelişimi normal. Biraz nazlı bir bebek diyor
 
Azalmasına odaklanmaktansa onu kabullenmeye çalışın.

Çünkü bu çocuklar sanırım böyle hep talepkar olarak devam ediyorlar.

Ben geriye dönüp baktığımda çok keşke diyorum, keşke onu öyle kabul edip ne yapabilirim deseydim ne zaman huyu değişir diye düşünmektense.
 
Merhabalar.
Dert değil ama fikir almak istedim.
Kızım 28 Eylül 2020 doğumlu. Önümüzdeki günlerde inşallah yaşını kutlayacağız.
İlk 5 ay kolikti. O bitti diş başladı derken öyle böyle 12 ayı tamamlamak üzereyiz.
Doğduğundan beri hep duygularını üst perdeden yaşayan bir bebekti.
Acıktığında, üşüdüğünde, susadığında, gazı olduğunda, dişi acıdığında çoğu zaman da hiç sebebp olmadan çılgınca ağlıyor. Bazen elindeki oyuncak düştü koltuğun altına gitti diye bile dakikalarca ağlayabiliyor.
Babası da ben de çok ilgilenmeye çalışıyoruz. Sürekli kitap okuyoruz. Oyun oynuyoruz. TV hiç açılmıyor. Anneannesi dedesi de hep yanında. Ama bu ağlama ve sürekli mızmızlanma işini bir türlü çözemedik.
Piyasadaki ne kadar oyuncak varsa hemen hemen hepsini aldık. Yanına oturup birlikte oynamaya çalışıyoruz. Onda bile 5 dk geçmeden feryat figan ya bize tırmanmaya başlıyor ya koltuklara TV ünitesine.
Tecrübeli anneler bu haller ne zaman azalır acaba? Bazen o kadar yoruluyorum ki.

her şeyi yaptığınız, çocuğun ağlamasına bile müsaade etmediğiniz için daha 1 yaşında ailesini nasıl parmağının ucunda oynatacağını keşfetmiş, doyumsuz bir çocuk yetiştirmişsiniz..
böyle devam etmekte azimliyseniz çok kötü bir nesle katkı sağlamış olursunuz.
ne yapacağınızı öğrenip mental olarak sağlıklı bir çocuk yetiştirme niyetindeyseniz de derhal kendiniz için bir psikologla görüşmelisiniz..
 
Babası da ben de çok ilgilenmeye çalışıyoruz. Sürekli kitap okuyoruz. Oyun oynuyoruz. TV hiç açılmıyor. Anneannesi dedesi de hep yanında. Ama bu ağlama ve sürekli mızmızlanma işini bir türlü çözemedik.
Piyasadaki ne kadar oyuncak varsa hemen hemen hepsini aldık.
Bence sorun şu yazdıklarınızda. Üzerine aşırı düştüğünüzden olabilir.
 
Belki o kadar sıkboğaz edercesine ilgilenmemelisiniz. O yaştaki bebek oturur, emekler, oyuncaklarını keşfeder, çoraplarını çıkarır, parmaklarına Bakar vs. Her dakika tepesinde biri; her hareketine bir tepki bir yorum geliyor. Bu çocuğu rahatsız eder, mutsuz eder. Nitekim etmiş de. Bir masal kanalı açın veya siz yüksek sesle çocuk kitabı okuyun, o dinlerken bir yandan oyun oynasın. Bunalmış çocuk. Bu kadarı ilgi değil bunaltma çünkü.
 
Benim de 1,5 yaşında kızım var o da aşırı hareketli istemediği zaman ellerini ısırıyor kızdığı öfkelndiği zamanlarda da ama keşfettiğim birşey varsa üstüne düştüğümden misal geçen böyle yapmasının beni üzdüğünü vs anlattım sonra da yaparsa görmemezlikten geldim 3 gün oldu konuşalı o günden beri yüzüme bakıp yapacak gibi oluyor sonra ben umursamayınca bırakıyor biraz kendi haline mi bıraksanız
 
Azalmasına odaklanmaktansa onu kabullenmeye çalışın.

Çünkü bu çocuklar sanırım böyle hep talepkar olarak devam ediyorlar.

Ben geriye dönüp baktığımda çok keşke diyorum, keşke onu öyle kabul edip ne yapabilirim deseydim ne zaman huyu değişir diye düşünmektense

her şeyi yaptığınız, çocuğun ağlamasına bile müsaade etmediğiniz için daha 1 yaşında ailesini nasıl parmağının ucunda oynatacağını keşfetmiş, doyumsuz bir çocuk yetiştirmişsiniz..
böyle devam etmekte azimliyseniz çok kötü bir nesle katkı sağlamış olursunuz.
ne yapacağınızı öğrenip mental olarak sağlıklı bir çocuk yetiştirme niyetindeyseniz de derhal kendiniz için bir psikologla görüşmelisiniz..
Ağlamasına müsaade etmek mi?
Niye ağlatayım çocuğumu yazık değil mi? Çocuğunuz var mı bilmiyorum ama gözümde çocupu ağlarken umursamayıp köşede kahvesini içen bir anne canlandı gözümde.
Ne yapacağını gebeliğinden beri 100 ün üzerine kitap okuyarak öğrenen bir anneye yaptığınız bu yorum biraz garip olmuş. Bazı şeyler kitaplarda yazıldığı gibi olmuyor.
 
Belki o kadar sıkboğaz edercesine ilgilenmemelisiniz. O yaştaki bebek oturur, emekler, oyuncaklarını keşfeder, çoraplarını çıkarır, parmaklarına Bakar vs. Her dakika tepesinde biri; her hareketine bir tepki bir yorum geliyor. Bu çocuğu rahatsız eder, mutsuz eder. Nitekim etmiş de. Bir masal kanalı açın veya siz yüksek sesle çocuk kitabı okuyun, o dinlerken bir yandan oyun oynasın. Bunalmış çocuk. Bu kadarı ilgi değil bunaltma çünkü.
İşte yapmıyor. Oyuncak sayısını azalttım o da olmadı. Yok o daldığında gidip mudahale etmiyorum ama zaten bir şeye odaklanmıyor da. 3 5 dk bakıp ya bir yerlere tırmanmaya çalışıyor ya da bana. Arkasından da ağlıyo.
TV açmıyorum o yüzden masal kanalı da açamam ama ben sık sık okuyorun
 
Ağlamasına müsaade etmek mi?
Niye ağlatayım çocuğumu yazık değil mi? Çocuğunuz var mı bilmiyorum ama gözümde çocupu ağlarken umursamayıp köşede kahvesini içen bir anne canlandı gözümde.
Ne yapacağını gebeliğinden beri 100 ün üzerine kitap okuyarak öğrenen bir anneye yaptığınız bu yorum biraz garip olmuş. Bazı şeyler kitaplarda yazıldığı gibi olmuyor.
Çocukların gülmeye olduğu gibi ağlamaya da ihtiyacı vardır ama.

Ve bu ihtiyacı karşılanmazsa sürekli mızmızlık olarak bize geri döner.

Ağlarken elbette kahvenizi alıp köşeye çekinmeyin, ama kucağınıza ağlamasına izin verin, dikkatini dağıtmadan, sakince.
 
Benim de 1,5 yaşında kızım var o da aşırı hareketli istemediği zaman ellerini ısırıyor kızdığı öfkelndiği zamanlarda da ama keşfettiğim birşey varsa üstüne düştüğümden misal geçen böyle yapmasının beni üzdüğünü vs anlattım sonra da yaparsa görmemezlikten geldim 3 gün oldu konuşalı o günden beri yüzüme bakıp yapacak gibi oluyor sonra ben umursamayınca bırakıyor biraz kendi haline mi bıraksanız
Kendini tokatlıyor çok ağlıyor istediği olmayınca. Yapma kızım etme kızım yok. Görmezden gelince görene kadar devam ediyor
 
Biraz kendi kendine bırakıp ilgilenmezseniz düzelebilir
Etraftaki oyuncaklari da ortadan kaldırmanizi öneririm
2-3 tane olması yeterli
Her hafta bir renk ya da tema belirleyip o renklerin oldupu oyuncakları çıkarıp diğerlerini kutuya koyuyorum. Ama zaten oynamıyor da. Bir tane de olsa bin de aynı
 
Çocukların gülmeye olduğu gibi ağlamaya da ihtiyacı vardır ama.

Ve bu ihtiyacı karşılanmazsa sürekli mızmızlık olarak bize geri döner.

Ağlarken elbette kahvenizi alıp köşeye çekinmeyin, ama kucağınıza ağlamasına izin verin, dikkatini dağıtmadan, sakince.
Bunu da okumuştum kucağıma alıyorum ağlayınca sarılır sakinleştir diye ama bazen daha da katılıyor
 
Talepkar bir çocuk bana tırmandığında ya da önündeki oyuncaklarla oyalanmayıp ağladığında napayım yanına oturup eşlik etmeyelim mi
Talepkar değil de doyumsuz gibi açıkcası anne değilim eleştiren bir mesaj da yazmadım .Ama etrafımda anne ve babası bu kadar üzerine düşen çocuk gördüysem bir yaşında halledebilen problemler on yaşında büyüyerek artıyor. Eminim çocuğunuzu çok seviyorsunuz ama bu kadar üzerinize düşmeniz bence ona zarar verir
 
Ağlamasına müsaade etmek mi?
Niye ağlatayım çocuğumu yazık değil mi? Çocuğunuz var mı bilmiyorum ama gözümde çocupu ağlarken umursamayıp köşede kahvesini içen bir anne canlandı gözümde.
Ne yapacağını gebeliğinden beri 100 ün üzerine kitap okuyarak öğrenen bir anneye yaptığınız bu yorum biraz garip olmuş. Bazı şeyler kitaplarda yazıldığı gibi olmuyor.
Ama işte bunu yapmazsanız devam eder ağlamaya. Bazen görmezden gelmek gerekiyor. Çünkü ağlamasınin bir sebebi yok. Bırakın ağlasın ,sakinlesince kucağınıza alacaginizi söyleyin .

Sitemizde var böyle sürekli aglaywnnbir çocuk. Şimdi 4 yaşında ve halen devam ediyor. Bu huyundan dolayı hiçbir çocuk oynamak istemiyor.
En son psikiloga gittiler. Her istediğini yapmışsınız. Ağlayarak herşeyi elde ediyor ,neden ağlamasın ki demiş. Şu anda çocuk ağlayınca görmezden geliyorlar bayağı azaldı bu davranisi
 
Merhabalar.
Dert değil ama fikir almak istedim.
Kızım 28 Eylül 2020 doğumlu. Önümüzdeki günlerde inşallah yaşını kutlayacağız.
İlk 5 ay kolikti. O bitti diş başladı derken öyle böyle 12 ayı tamamlamak üzereyiz.
Doğduğundan beri hep duygularını üst perdeden yaşayan bir bebekti.
Acıktığında, üşüdüğünde, susadığında, gazı olduğunda, dişi acıdığında çoğu zaman da hiç sebebp olmadan çılgınca ağlıyor. Bazen elindeki oyuncak düştü koltuğun altına gitti diye bile dakikalarca ağlayabiliyor.
Babası da ben de çok ilgilenmeye çalışıyoruz. Sürekli kitap okuyoruz. Oyun oynuyoruz. TV hiç açılmıyor. Anneannesi dedesi de hep yanında. Ama bu ağlama ve sürekli mızmızlanma işini bir türlü çözemedik.
Piyasadaki ne kadar oyuncak varsa hemen hemen hepsini aldık. Yanına oturup birlikte oynamaya çalışıyoruz. Onda bile 5 dk geçmeden feryat figan ya bize tırmanmaya başlıyor ya koltuklara TV ünitesine.
Tecrübeli anneler bu haller ne zaman azalır acaba? Bazen o kadar yoruluyorum ki.
Ben anne oluncam nasipse ama çocuk oldum sonuçta annem asla her istediğimi almazdı maddi manevi almazdı 10 tane istesem birini alırdı.. yemek yemiycem deyince sen bilirsin bir dahaki öğünü beklemek zor derdi ve bekletirdi öyle güzel yemek yerdim ye demeden oyuncaklarım da kiymetliydi kimseye vermezdim sahip çıkardım..Her dediğini yapma sabredin ve çocuk psikiloguna gidin derim
 
Back
X