Merhabalar, meme büyütme ameliyatı benim yıllardır istediğim bir şeydi ve bu süreç boyunca belli aralıklarla bu foruma girip başlıkları okurdum. Sonunda ben de geçen hafta ameliyat oldum ve belki birilerine yardımcı olur diye sürecimi sizlerle de paylaşmak istedim. Öncelikle uygun fiyatlı olur diye devlet hastanelerindeki doktorlarla görüştüm. Gaziantep'te yaşıyorum bu arada. Gaziantep'te 2 devlet hastanesiyle görüştüm. İlki geçen sene Ağustos ayıydı ve 25bin tl fiyat verdi. İkincisi de bu sene Mart ayında 30 bin tl fiyat verdi ancak doktorlar hakkında çok bilgi edinemedim o yüzden tam da içime sinmemişti. Daha sonra özellerle de görüşüp fiyat almak istedim. Şu an özel kliniği olan doktorum, çevremden sürekli duyduğum, çevremdekilerin ameliyat olduğu devlet hastanesinde olduğu süreden beri ismini bildiğim doktordu. Kaybedecek bir şey yok diyerek randevu aldım. Görüşmeye gittim ve gerçekten sıcak karşılandım. Fiyat konusu korkutuyordu ama 35 bin tl fiyat verdiler, bu fiyata özel hastanede 2 gece yatış ve ameliyat sütyeni dahildi. Açıkçası forumdan okuduğum yorumlardan dolayı daha yüksek bir fiyat almayı bekliyordum o yüzden fiyatı da duyunca çok bekletmeden ameliyat günü aldım. Ameliyattan bir gün önce yatış işlemleri, ultrason, kan vs işlemleri hallettim. Ertesi gün 4 Mayıs'ta da ameliyata girdim. Girmeden önce çok gergindim e haliyle ilk ameliyatımdı ve ben ne bekliyor çok bilmiyorum ve genel anestezi sonrası saçmalayacağım şeylerden bile korkuyordum. Öyle gergindim ki damar yolu takılırken bile tansiyonum düştü ve bayılacak gibi oldum. Neyse beni odadan almaya geldiler ve sakinleştirici falan yapılmadı bana. Neyse ki hemşireler tatlı insanlardı benimle sohbet ettiler ameliyathaneye kadar. Ameliyathaneye girince orda biraz beklerim diye düşünüyordum ancak beni hemen ameliyathaneye aldılar ve yatağa uzanmamı söylediler. Bu arada yatakla değil de tekerlekli sandalyeyle indirildim. Yatağa uzanmadan önce sırtıma bir şeyler taktılar sonra uzandım ve kollarımı yan taraflara açtım. Kollarınızı yanlardan bağlıyorlar ve o saatten sonra ecelinizi bekleyen koyun gibi yatmaktan başka bir şey yapamıyorsunuz.
Daha sonra anestezi yapacak kişi geldi sohbet edip bir iki soru sordu ve sonrasında direkt bayılıp gittim. Uyandığımda odamdaydım ve başımda uyanmam için ismimi söyleyen bir sürü insan vardı. Hastaneye eşim ve annesiyle gitmiştim ama beni getirdiklerinde odada sadece eşim varmış. Doktorum korseyi açıp benim memeleri göstermiş, ameliyatın ne kadar başarılı geçtiğinden bahsetmiş falan. Bunu şunun için söylüyorum ilk görüntü ödem toplamamış ve şekli çok düzgün yuvarlak duran memelermiş sonradan sağ tarafımın şekli baya kaydı ben de ilk gün hep yarı baygın yattığım için o ilk halini göremedim. Doktorum ikisine de 325 cc takmış. Ölçümlere göre 300-375 arası kas altı düşündüğünü söylemişti ve mentor kullanıyorum diye ilk görüşmede belirtmişti. Benim pek meme dokum yok tomurcuk kadar düşünün yeni çıkmış ve büyüyemeden kalmış gibi. Ölçüm için görüşmeye gittiğimde nasıl istediğime dair doktoruma fotoğraflar gösterdim o da bu görüntüyü sağlayacak cc takacağım dedi yani ameliyattan önce kaç cc takılacağını bile bilmiyordum. Doktoruma bıraktım tamamen. Bu arada boyum 164 kilom 55. Burda okuduğum 400 cc altı taktırmayın yorumları da biraz tuhaf geliyor çünkü herkesin vücudu ve ölçüleri farklı o yüzden her boyut herkeste aynı görünecek diye bir kural yok ama o yorumlar yine de beynime işlemiş ki memelerimi ilk gördüğümde doktoruma küçük mü olmuş acaba dedim.
Bir de ilk günler şekli öyle çirkin görünüyor ki benim sol taraf biraz daha normal görünürken sağ taraf daha yukarda ve şeklen bozuktu. İlk gördüğünde o psikolojiyle insan böyle mi kalacak bunlar diye düşünüyor ama kalmıyor neyse ki. İniyor arkadaşlar.
Ameliyattan çıktıktan sonrası o gün çok iyidi narkozun da etkisiyle çok bir acı hissetmedim. Dedim eee böyle geçecekse iyiymiş sonra beni yürümeye kaldırdı annem odanın. içinde güzel yürüyordum dedim koridora da çıkalım sonra kapıyı bi açtı annem ben o koridoru görünce tansiyonum düştü yatağa zor döndüm.
Hemşire de ilk gün çok hareket edilmesini istemiyoruz neden çıktınız koridora falan dedi neyse benim kendime güven öyle patlamış oldu.Yine aynı gün sonda çıkarıldıktan sonra tuvalete gitmem gerekti orda da bi tansiyonum düştü. Bu arada dren takılı olduğu için hareketler aşırı kısıtlanıyor ve o lanet şeylerin sürekli pozisyonunu ayarlamak gerekiyor her harekette o yüzden çok can sıkıcı ama bir o kadar da gerekli bir şey maalesef. Neyse özetle benim hastanedeki iki gün oldukça zorluydu. Hastanedeki ikinci günümde sürekli ağladım sinir bozukluğundan, hiçbir şeyi tek başına yapamamak falan çok zor şeyler yani uyumak bile işkenceydi. Hatta o günlerde bile forumu okuyup hastanede yemeğimi kendim yedim refakatçim yoktu diyenleri şaşkınlıkla okudum. Ben yanımda refakatçi olmadan yapamazdım. Refakatçi olarak sizi çok seven biri seçin çünkü siz çocuk gibi ağlayıp yemek yedirilmeyi, tuvalete götürülmeyi falan beklerken sabırlı kalacak sizi sakinleştirecek birine ihtiyacınız olacak. Benim yanımda iki gün boyunca eşim kaldı ve her şeyimi anneme bile bırakmadan halletti.
Benim doktorum iki gece hastane yatışı önermişti. İyi ki de öyle yapmış çünkü ameliyatın ertesi günü hiç çıkabilecek kadar iyi hissetmiyordum. Neyse 2 gece yatıştan sonra günün sabahı taburcu oldum. Taburcu olmadan önce drenlerim çıktı ve allahım o nasıl bir rahatlık. Drenler çıkarken çok bir ağrı olmuyor ama o içinizden koca uzun şeyin çıkması hissi, onun çıktığını hissetmek mide bulandırıcıydı. Hastaneden eve dönerken arabadaki sarsıntı bile çok canınızı yakıyor o yüzden ben herhalde başka şehirde olamazdım o yol çekilmez benim için. Velhasıl o yol bir şekilde bitiyor, eve gelmek öyle bir rahatlık ki... Drenler çıktığı için yemeğimi tuvaletimi kendim halletmeye başladım ama hala acı çeke çeke yapıyordum bunları. Bu arada eve gelir gelmez tartıya çıktım ve ameliyat öncesi 55 kg gelirken o gün 58 kg çıktım. İlerleyen günlerde o ödem karnınıza iniyor ve hep orda kalacak zannediyorsunuz ama çok şükür ki o da gidiyor. Ödem gitsin diye bol su içtim ve ananas yedim şu an ameliyatı saymazsak 8.günüm ve sabah tartıldığımda 55.6 kg geldim. 650 gram da protezler olduğunu düşünürsek ödemler gitti diyebiliriz herhalde. Benim kafamı karıştıran şey memelerdeki ödemin 6.aya kadar anca indiği söyleniyor ama daha da küçülmemesini umut ediyorum şu an için. Benimkiler şu an her geçen gün biraz daha iniyor ve normal görünmeye başladı gibiler tabii ilk günlerdeki haline kıyasla. Hala çok sertler özellikle sağ taraf. Biraz daha aşağı indikçe ve yumuşadıkça daha güzel görüneceklerine inanıyorum.
Şu an 8.günümdeyim ve anca toparladım gerçekten de ilk 10 günlük süreç önemliymiş iyileşme açısından. Şu an yataktan kalkarken hala destek gerekiyor ama en azından kalkarken o kadar da korkmuyorum acıyacak diye çünkü her sabah bir öncekinden daha acısız oluyor yataktan kalkışlar. Bu güne gelene kadar evdeki ilk günlerimde sağ mememde sürekli bir sızlama vardı en canımı sıkan şeylerden biri oydu. Her kolumu hareket ettirdiğimde ya da bir yerden kalktığımda hatta sağa sola dönerken bile alttan başlayıp meme ucuna doğru gelen keskin bir acı şeklindeydi. Hiç geçmeyecek gibiydi ama neyse ki şu an o da çok azaldı. Birkaç gün önce de dikiş yerine yakın kısımlarda epey morluk olmuştu. Hematom diye çok korktum ama doktor normal olduğunu söyledi ve verilen merhemi kulandıkça geçmeye başladı. Bir de iki göğsümün arası yemyeşildi oraya da merhem sürdükçe iyileşti. 2 gündür oldukça iyiyim ilk günlere nazaran artık yemek falan yapabiliyorum. Ağır şeyler kaldırırken veya yukarı dolaplara uzanırken zorlanıyorum ve o işleri çok yapmıyorum onun dışında normale dönmeye başladım diyebilirim. Doktorumdan 10 günlük rapor almıştım o yüzden pazartesi işe başlıyorum ve her gün iş var diye asık suratla kalkan ben resmen işe gitmeyi özledim. Tek düşündüğüm araba kullanabilir miyim acaba? Bunu da pazartesi göreceğim sanırım. Bugün 1. hafta kontrolüm var. Her şey güzel gidiyor gibi. İlk günler pişman oluyorsunuz gibi oluyor ama herkes yine de bunlara rağmen bi daha olsa yaptırır mısın dediğinde yaptırırım diyorum. O yüzden kendinizle ilgili değiştirmek istediğiniz bir şey varsa bence ertelemeyin.
Daha sonra anestezi yapacak kişi geldi sohbet edip bir iki soru sordu ve sonrasında direkt bayılıp gittim. Uyandığımda odamdaydım ve başımda uyanmam için ismimi söyleyen bir sürü insan vardı. Hastaneye eşim ve annesiyle gitmiştim ama beni getirdiklerinde odada sadece eşim varmış. Doktorum korseyi açıp benim memeleri göstermiş, ameliyatın ne kadar başarılı geçtiğinden bahsetmiş falan. Bunu şunun için söylüyorum ilk görüntü ödem toplamamış ve şekli çok düzgün yuvarlak duran memelermiş sonradan sağ tarafımın şekli baya kaydı ben de ilk gün hep yarı baygın yattığım için o ilk halini göremedim. Doktorum ikisine de 325 cc takmış. Ölçümlere göre 300-375 arası kas altı düşündüğünü söylemişti ve mentor kullanıyorum diye ilk görüşmede belirtmişti. Benim pek meme dokum yok tomurcuk kadar düşünün yeni çıkmış ve büyüyemeden kalmış gibi. Ölçüm için görüşmeye gittiğimde nasıl istediğime dair doktoruma fotoğraflar gösterdim o da bu görüntüyü sağlayacak cc takacağım dedi yani ameliyattan önce kaç cc takılacağını bile bilmiyordum. Doktoruma bıraktım tamamen. Bu arada boyum 164 kilom 55. Burda okuduğum 400 cc altı taktırmayın yorumları da biraz tuhaf geliyor çünkü herkesin vücudu ve ölçüleri farklı o yüzden her boyut herkeste aynı görünecek diye bir kural yok ama o yorumlar yine de beynime işlemiş ki memelerimi ilk gördüğümde doktoruma küçük mü olmuş acaba dedim.Bir de ilk günler şekli öyle çirkin görünüyor ki benim sol taraf biraz daha normal görünürken sağ taraf daha yukarda ve şeklen bozuktu. İlk gördüğünde o psikolojiyle insan böyle mi kalacak bunlar diye düşünüyor ama kalmıyor neyse ki. İniyor arkadaşlar.Ameliyattan çıktıktan sonrası o gün çok iyidi narkozun da etkisiyle çok bir acı hissetmedim. Dedim eee böyle geçecekse iyiymiş sonra beni yürümeye kaldırdı annem odanın. içinde güzel yürüyordum dedim koridora da çıkalım sonra kapıyı bi açtı annem ben o koridoru görünce tansiyonum düştü yatağa zor döndüm.
Hemşire de ilk gün çok hareket edilmesini istemiyoruz neden çıktınız koridora falan dedi neyse benim kendime güven öyle patlamış oldu.Yine aynı gün sonda çıkarıldıktan sonra tuvalete gitmem gerekti orda da bi tansiyonum düştü. Bu arada dren takılı olduğu için hareketler aşırı kısıtlanıyor ve o lanet şeylerin sürekli pozisyonunu ayarlamak gerekiyor her harekette o yüzden çok can sıkıcı ama bir o kadar da gerekli bir şey maalesef. Neyse özetle benim hastanedeki iki gün oldukça zorluydu. Hastanedeki ikinci günümde sürekli ağladım sinir bozukluğundan, hiçbir şeyi tek başına yapamamak falan çok zor şeyler yani uyumak bile işkenceydi. Hatta o günlerde bile forumu okuyup hastanede yemeğimi kendim yedim refakatçim yoktu diyenleri şaşkınlıkla okudum. Ben yanımda refakatçi olmadan yapamazdım. Refakatçi olarak sizi çok seven biri seçin çünkü siz çocuk gibi ağlayıp yemek yedirilmeyi, tuvalete götürülmeyi falan beklerken sabırlı kalacak sizi sakinleştirecek birine ihtiyacınız olacak. Benim yanımda iki gün boyunca eşim kaldı ve her şeyimi anneme bile bırakmadan halletti.Benim doktorum iki gece hastane yatışı önermişti. İyi ki de öyle yapmış çünkü ameliyatın ertesi günü hiç çıkabilecek kadar iyi hissetmiyordum. Neyse 2 gece yatıştan sonra günün sabahı taburcu oldum. Taburcu olmadan önce drenlerim çıktı ve allahım o nasıl bir rahatlık. Drenler çıkarken çok bir ağrı olmuyor ama o içinizden koca uzun şeyin çıkması hissi, onun çıktığını hissetmek mide bulandırıcıydı. Hastaneden eve dönerken arabadaki sarsıntı bile çok canınızı yakıyor o yüzden ben herhalde başka şehirde olamazdım o yol çekilmez benim için. Velhasıl o yol bir şekilde bitiyor, eve gelmek öyle bir rahatlık ki... Drenler çıktığı için yemeğimi tuvaletimi kendim halletmeye başladım ama hala acı çeke çeke yapıyordum bunları. Bu arada eve gelir gelmez tartıya çıktım ve ameliyat öncesi 55 kg gelirken o gün 58 kg çıktım. İlerleyen günlerde o ödem karnınıza iniyor ve hep orda kalacak zannediyorsunuz ama çok şükür ki o da gidiyor. Ödem gitsin diye bol su içtim ve ananas yedim şu an ameliyatı saymazsak 8.günüm ve sabah tartıldığımda 55.6 kg geldim. 650 gram da protezler olduğunu düşünürsek ödemler gitti diyebiliriz herhalde. Benim kafamı karıştıran şey memelerdeki ödemin 6.aya kadar anca indiği söyleniyor ama daha da küçülmemesini umut ediyorum şu an için. Benimkiler şu an her geçen gün biraz daha iniyor ve normal görünmeye başladı gibiler tabii ilk günlerdeki haline kıyasla. Hala çok sertler özellikle sağ taraf. Biraz daha aşağı indikçe ve yumuşadıkça daha güzel görüneceklerine inanıyorum.
Şu an 8.günümdeyim ve anca toparladım gerçekten de ilk 10 günlük süreç önemliymiş iyileşme açısından. Şu an yataktan kalkarken hala destek gerekiyor ama en azından kalkarken o kadar da korkmuyorum acıyacak diye çünkü her sabah bir öncekinden daha acısız oluyor yataktan kalkışlar. Bu güne gelene kadar evdeki ilk günlerimde sağ mememde sürekli bir sızlama vardı en canımı sıkan şeylerden biri oydu. Her kolumu hareket ettirdiğimde ya da bir yerden kalktığımda hatta sağa sola dönerken bile alttan başlayıp meme ucuna doğru gelen keskin bir acı şeklindeydi. Hiç geçmeyecek gibiydi ama neyse ki şu an o da çok azaldı. Birkaç gün önce de dikiş yerine yakın kısımlarda epey morluk olmuştu. Hematom diye çok korktum ama doktor normal olduğunu söyledi ve verilen merhemi kulandıkça geçmeye başladı. Bir de iki göğsümün arası yemyeşildi oraya da merhem sürdükçe iyileşti. 2 gündür oldukça iyiyim ilk günlere nazaran artık yemek falan yapabiliyorum. Ağır şeyler kaldırırken veya yukarı dolaplara uzanırken zorlanıyorum ve o işleri çok yapmıyorum onun dışında normale dönmeye başladım diyebilirim. Doktorumdan 10 günlük rapor almıştım o yüzden pazartesi işe başlıyorum ve her gün iş var diye asık suratla kalkan ben resmen işe gitmeyi özledim. Tek düşündüğüm araba kullanabilir miyim acaba? Bunu da pazartesi göreceğim sanırım. Bugün 1. hafta kontrolüm var. Her şey güzel gidiyor gibi. İlk günler pişman oluyorsunuz gibi oluyor ama herkes yine de bunlara rağmen bi daha olsa yaptırır mısın dediğinde yaptırırım diyorum. O yüzden kendinizle ilgili değiştirmek istediğiniz bir şey varsa bence ertelemeyin.
Son düzenleme:
