- 26 Haziran 2022
- 153
- 192
- 34
- Konu Sahibi anonimsell
- #1
Merhaba hanımlar öncelikle herkese huzurlu bi haftasonu dilerim 
Daha önce mobbinge maruz kaldığıma dair bi konu açmıştım hatırlayanlar vardır belki.
Çalıştığım kurum sektörde rakibi olmayan mükemmel bi projeye sahip bir firma. İş süper ama işi yapabilmem için okuduğum okulda öğrendiklerimin payı %30 falan. Öğrenmem için öğretmeleri lazım bu bi otomasyon sistemi çünkü.
İş yerinde baya sıkıntılı şeyler var detaya girip sıkmak istemiyorum. Kısaca hepsi birbirinden toy kendini hala okulda zanneden insanlardan oluşan bir ekip. Düşünün ki yanımda kadınlarla findirdeyip erekte olan insanımsı bir mahlukat oturuyor. Alan dar arkadaşlar herkesin her şeyini görüyorum. Benim gördüğüm gibi aynı odada olduğumuz yöneticiler de görüyor ama nedense ses çıkarılmıyor. Bi iki kere sözlü uyarı dışında icraatlerini görmedim. Savunma dahi almadılar. (İşi öğrenmek zor, öğrenenlerin hiç bir şeyine laf etmiyorlar. Bir kere konuştum rahatsız olduğumu belirttim bazı şeylerden, uyaracağını falan filan söyledi. Toplantılar yaptı açık açık uyardı ama takan yok çünkü kovarlarsa şirketin sıkıntıya düşeceğini biliyorlar.) Yani yöneticilerle konuşmak da bir işe yaramıyor. Onlar da kendi çapında haklı bırakamazlar o elemanları.
Sabahtan akşama kadar kimseyle konuşmuyorum, konuşmamamı ego olarak algılamayın cinsellik ve dedikodudan başka muhabbetleri yok çok umrumda değil açıkçası ama artık işimi yapmama da engel oluyorlar. Yukarda bahsettiğim gibi yardım almam şart. Bırakın yardım etmeyi kendi çabamla yaptığım işi baltalamaya hatta şikayet etmelere başladı bir kaçı. Beni sevmeleri için ya yalaka olmam lazım ya da af edersiniz fingirdek olmam lazım ki asla ikiside olamam. Daha önce çalıştığım firmalarda asla uyum problemi yaşamadım iki firmada çalıştım ikisi de uzun soluklu bir tanesi kapandı diğeri maaşımızı vermediği için toplu çıkış yaptık, çoğu eski iş arkadaşımla da görüşürüz birbirimize gelir gideriz . Sabahtan akşama kadar annemden çok çalışma arkadaşlarımı görüyorum bilinci var bende.(bunları belirtmek istedim sorunu bende aramadan önce bilmeniz lazım, bende sorunu kendimde aradığımda bunları hatırladım)
Onlar benim rakibim pislik yapmalıyım zihniyeti de şu an çalıştığım yerdeki insanlarda herkes birbirine çamur atma derdinde. Koloni halinde(!) takılırlar, kulise bayılırlar. Ben hepsinden uzağım tek takılıyorum diye ezmeye çalıştılar ilk başta umursamadım sonra sustum dedim ki bu insanların derdi kendileriyle sonra cevap vermeye başladım mobbingin dozu arttı.
Son durumumda işten ayrılmaya karar verdim. Çünkü o iş yerinde mevzu bahis olan ben değilim buna eski çalışanların patır patır istifayı vermesi ve her gelenin çantasını kaptığı gibi bir ayı doldurmadan kaçıp gitmesini öğrendikten sonra net kanaat getirdim. Aklı olan durmuyo arkadaşlar.
Geçindirmem gereken bir ev var. Tek maaş benim maaşım, annemle yaşıyorum. Anneme işten ayrılma kararı verdiğimi söylediğimde önce başka iş bul sonra çık dedi ama psikolojik olarak çok yıprandım bana hastalıklı biri gibi davranmaları, sürekli terslemeleri, yardımcı olmamaları, açık aramaları, zor günümde bi kişinin bile var mı bi ihtiyacın demesini geçtim nasılsın bile dememesi, sabahtan akşama kadar dişlerimi sıkmam, bişi sorduğumda görmezden duymazdan gelmeleri ve bunun gibi sayabileceğim bi çok etki beni hayattan soğuttu parası pulu batsın dedirtti. Hele ki sorumluluğu, ihtiyacı olan biri olarak bu sıkıntılı süreçte işsiz kalmayı göze almışsam annemin beni anlamasını beklerdim çok kırıldım kendisine. Ama bu tavrı sen insanları niye takıyosun gelişimine bak demesi düşündürüyor doğru bi karar mı verdim acaba.. p tesi istifamı vermeye net emindim, kararsızım şu an. Siz olsanız göze alır mıydınız bu anlattığım şartlar altında çalışmaktansa işsiz kalmayı?( Başka bir iş bulmak bu sektörde çok kolay değil bu arada )
Uzattım biraz kusura bakmayın, bu kadarını anlatmak planlarımda yoktu öyle bi içimden geldi nasıl dolmuşsam..
şimdiden teşekkür ederim değerli yorumlarınız için 
Daha önce mobbinge maruz kaldığıma dair bi konu açmıştım hatırlayanlar vardır belki.
Çalıştığım kurum sektörde rakibi olmayan mükemmel bi projeye sahip bir firma. İş süper ama işi yapabilmem için okuduğum okulda öğrendiklerimin payı %30 falan. Öğrenmem için öğretmeleri lazım bu bi otomasyon sistemi çünkü.
İş yerinde baya sıkıntılı şeyler var detaya girip sıkmak istemiyorum. Kısaca hepsi birbirinden toy kendini hala okulda zanneden insanlardan oluşan bir ekip. Düşünün ki yanımda kadınlarla findirdeyip erekte olan insanımsı bir mahlukat oturuyor. Alan dar arkadaşlar herkesin her şeyini görüyorum. Benim gördüğüm gibi aynı odada olduğumuz yöneticiler de görüyor ama nedense ses çıkarılmıyor. Bi iki kere sözlü uyarı dışında icraatlerini görmedim. Savunma dahi almadılar. (İşi öğrenmek zor, öğrenenlerin hiç bir şeyine laf etmiyorlar. Bir kere konuştum rahatsız olduğumu belirttim bazı şeylerden, uyaracağını falan filan söyledi. Toplantılar yaptı açık açık uyardı ama takan yok çünkü kovarlarsa şirketin sıkıntıya düşeceğini biliyorlar.) Yani yöneticilerle konuşmak da bir işe yaramıyor. Onlar da kendi çapında haklı bırakamazlar o elemanları.
Sabahtan akşama kadar kimseyle konuşmuyorum, konuşmamamı ego olarak algılamayın cinsellik ve dedikodudan başka muhabbetleri yok çok umrumda değil açıkçası ama artık işimi yapmama da engel oluyorlar. Yukarda bahsettiğim gibi yardım almam şart. Bırakın yardım etmeyi kendi çabamla yaptığım işi baltalamaya hatta şikayet etmelere başladı bir kaçı. Beni sevmeleri için ya yalaka olmam lazım ya da af edersiniz fingirdek olmam lazım ki asla ikiside olamam. Daha önce çalıştığım firmalarda asla uyum problemi yaşamadım iki firmada çalıştım ikisi de uzun soluklu bir tanesi kapandı diğeri maaşımızı vermediği için toplu çıkış yaptık, çoğu eski iş arkadaşımla da görüşürüz birbirimize gelir gideriz . Sabahtan akşama kadar annemden çok çalışma arkadaşlarımı görüyorum bilinci var bende.(bunları belirtmek istedim sorunu bende aramadan önce bilmeniz lazım, bende sorunu kendimde aradığımda bunları hatırladım)
Onlar benim rakibim pislik yapmalıyım zihniyeti de şu an çalıştığım yerdeki insanlarda herkes birbirine çamur atma derdinde. Koloni halinde(!) takılırlar, kulise bayılırlar. Ben hepsinden uzağım tek takılıyorum diye ezmeye çalıştılar ilk başta umursamadım sonra sustum dedim ki bu insanların derdi kendileriyle sonra cevap vermeye başladım mobbingin dozu arttı.
Son durumumda işten ayrılmaya karar verdim. Çünkü o iş yerinde mevzu bahis olan ben değilim buna eski çalışanların patır patır istifayı vermesi ve her gelenin çantasını kaptığı gibi bir ayı doldurmadan kaçıp gitmesini öğrendikten sonra net kanaat getirdim. Aklı olan durmuyo arkadaşlar.
Geçindirmem gereken bir ev var. Tek maaş benim maaşım, annemle yaşıyorum. Anneme işten ayrılma kararı verdiğimi söylediğimde önce başka iş bul sonra çık dedi ama psikolojik olarak çok yıprandım bana hastalıklı biri gibi davranmaları, sürekli terslemeleri, yardımcı olmamaları, açık aramaları, zor günümde bi kişinin bile var mı bi ihtiyacın demesini geçtim nasılsın bile dememesi, sabahtan akşama kadar dişlerimi sıkmam, bişi sorduğumda görmezden duymazdan gelmeleri ve bunun gibi sayabileceğim bi çok etki beni hayattan soğuttu parası pulu batsın dedirtti. Hele ki sorumluluğu, ihtiyacı olan biri olarak bu sıkıntılı süreçte işsiz kalmayı göze almışsam annemin beni anlamasını beklerdim çok kırıldım kendisine. Ama bu tavrı sen insanları niye takıyosun gelişimine bak demesi düşündürüyor doğru bi karar mı verdim acaba.. p tesi istifamı vermeye net emindim, kararsızım şu an. Siz olsanız göze alır mıydınız bu anlattığım şartlar altında çalışmaktansa işsiz kalmayı?( Başka bir iş bulmak bu sektörde çok kolay değil bu arada )
Uzattım biraz kusura bakmayın, bu kadarını anlatmak planlarımda yoktu öyle bi içimden geldi nasıl dolmuşsam..
şimdiden teşekkür ederim değerli yorumlarınız için 
eğer dediğiniz kadar dayanılmaz bir hal aldıysanız ve zorda kalmayacaksanız bırakın tabi ki
