14 yaş kiz 11 yaşında erkek iki çocuğum var ikisininde ergenlk dönemleri ve ikiside ayrı havadalar eşimi oğluma hamileyken kaybettim trafik kazasında.. o günden sonra çocuklarıma adadım.kendjmj çok seviyorduk eşimle.birbirimizi..bitaraftan çocukları bitaraftan.kendmi toplamakla geçti yıllarım ve geçiyorda...bendeki durum artik annelikten cikti çocuklarıma tahammülüm kalmadı hani boşanan kişiler bazen çocukları babalarına giderler yaa artık.biyerlere gitsinler nefes alayım istiyorum eşimin ailesi bakmaz onlarda gitmez benm.anne baba ben çocukken ayrıldılar beni arayıp sormadılar çocukları tanımıyorlar bile yorgunlugumn sebebi verdiğim emeklerim.bosa.cikti gibi çocuklarım ben saçımı.supurge ettim deriz ya o.sekildeydm hep boyunları bükük kırılmasından incinmesinler hep başımın üstünde tuttum onları ama.suan bakiyorum bana saygıları acimalari bile yok okuldan geliyorlar yemek.muahbbeti nasılsın anne demek.yok biri okulda.tartismjs yüzü düşük bana tepkili diğeri.ask acısı çekiyor bana saldırıyor memurum işten geliyorum evi topla onlarla ilgilen psikolojileriyle ilgilen ütü yap okul derdi sitres hergunmu aynı olur çok yoruldum bir.iki defa eve erken geldigm oldu balkona çıkıp.sesszilikte bi kahve içiyorum boyle bi zevk.yok...okadar onlardan uzaklaşmak istiyorumki soğudum cocuklarimdan anneyim evet ama gercekten sogudum ve kendimden nefret eder oldum suan öyle.durumdayimki atsan atılmaz satsan satilmaz gibi bisey napcam ben bu.cocuklarla yaa vakit geciremiyoruz odalarina giriyorum çık anne ellerinde telefon asabi ergen tavırları kapılar carpiliyor kizdigim zaman 5 dkka.sonra kendilerine zarar verirler korkusuyla tekrar nazlariyla oynuyorum küçükken ne guzelmis hersey ama.su dönemleri beni bitrdi tüketti babalari olsa all.bak şunlara diyecem kimse beni yargilamasjn malesef iki ergenlik çağında cocukla ugrasmak çok.zor yüzlerini görmek istemiyorum bu hafta randevu isteyecem psikoloktan kendi çocuklarım ve yüzlerini görmek istemiyorum bu durumda olan varmi kadinligimi unuttum bende isterdim sevmek sevilmek biriyle.aksamlari otrup kahve cay içip.sohbet etmek bazen. Burda okuyorum cocuklari babaya verecem bosaninca giib yazıları içimden hemen ver tabi keyfine bak.diyesim.geliyor bu durum bende hiç yoktu canımı verirdim çocuklarıma ama.buyudkce sanki benim.emeklerimj gormemelri bana saygisiz davranislari beni sogutmaya başladı gececekmi bu durum bu duruma düşen oldumu.hic nolur.kirmadan yardimci olun..en.azindan ben gibi olan varsada icim rahatlayacak Kendimden nefret eder.oldum...
Yorgunluğunuzu bıkmış olmanızı çok iyi anlıyorum.
Zaman zaman her annede bu durumu yaşadi .
Sizin yükünüz tabii daha bir ağir.Hem eş yok hemde anne babadan destek yok .
Çocuklar en zor dönemdeler ,sakın emeklerim boşuna çıktı diye hayal kirikliğina kapılmayın .
Daha onlar sizin beklediğiniz ince düşüncede değiller ,sakın onlardan vaz geçmeyin .
Zamanla herşey düzelecektir,evet yorulacaksiniz
Ama evde sorumluluk dağıta bilirsiniz ,okadar küçük değiller .Evi süpürmek ,yerleri paspaslamak ,bulaşik makinesini boşaltmak ...
Bu evi gecindirmenin onlarında görevi olduğunu öğretin yoksa gerçekten emekleriniz saygı görmez.
Psikolog yerine eve yardımcı alın daha faydalı olur.
