Yardıma ihtiyacım var

Anneniz “ev yoksa evlendirecek kız yok bende” dediği için yaşanmış bunlar. Haksız olan taraf diye bir şey yok iki tarafın da hataları var ama anneniz başlatmış görünüyor.

Ayrıca kazancı iyi iki kişinin maaile don sütyen alışverişine çıkması bir ilkelliktir. Çalışan bir çifte yakıştıramadım. Esnaf bile gülüyor böylelerine,aha söğüşlenecek enayiler geliyor diye farkında değilsiniz.
 
Cocugun ana babasi zaten yok ne yaoacagina ne alinacagina neden kendisi karar vermiyor anlamadim. Ev alicak durumdami ne yapicaksiniz bunu siz nisanlinizla konusup karar vermeliydiniz zaten. Abla o cocugun velisi degilki bukadar ilgi alaka akrabalardan beklemeniz gereksiz geldi. Ablaninda altin alamayiz konusmasi sacma ve terbiyesizce bide arayip hesap sormalari falan. Nisanlin pasif nisana gidiliyor bir bileklik alip takamadimi size oda ablasinin agzinami bakiyor anlamadim.
 
Aileleri neden her şeye bu kadar dahil ediyorsunuz. Hele anneniz yaptığı hiç hoş değil. Kendisi evi olmadığı için sıkıntı çekmiş diye sizin için ev istemesi hiç normal değil. Her sıkıntısını çektiğimiz şeyi çocuğumuzu istersek bu işin sonu iyi olmaz.
 
Kv kp yokken bu kadar ailevi sorunu nasıl yarattınız anlayamadım? Sevgilinizin ablası kardeşine destek olmak için gelmiştir ama ondan dünürlük beklemek hata olmuş bence. Ben nişan alışverişine eşimle çıkmıştım bir kaç parça aldık bitti yani sülalece gitmenin anlamı nedir? Annenizin beklentisi de saçma olmuş, bu konuları size açar siz de nişanlınızla usulünce konuşursunuz olur biter. Yani annelerin babaların beklentisini çocuğuna değil de karşı tarafa söylemesi saçma geliyor bana. Sen çocuğuna söylersin eğer o da uygun bulursa nişanlısıyla konuşurlar bir şeyler yapılır. İyi niyet adı altında böyle istekleri sevmiyorum ben. Zaten bu noktadan sonra ipler gerilmiş bu gerginlikle ne yaparsanız tartışmayla sonuçlanırdı zaten. Bence biraz ara verin ortalık durulsun en azından. Şunu da belirteyim yalnız böyle başlayan olaylarda evlilikte de sıkıntı oluyor
 
Aslında ev diye tutturulmadı, annem böyle bir fikir beyan etti fakat yanlış anlaşıldı. Altın konusu zaten geçmemişti bu konuyu ortaya ablası attı ve kendi kendine böyle bir yanıt verdi.

Doğru alıp giden insanlar var fakat onlar beni çocukluğumdan tanıyorlar, böyle bir şey yapmayacağımı biliyorlar. Zaten altın beklentim yoktu ama hiç olmaması beni üzdü. Sevilmiyormuş gibi hisettirdi.
Biraz bekleyin artik nisanliniz artik yapsin biseyler geri cekilin en iyi yöntem budur suan .kavglarda nisan at bitti gitti demeyin cok lackalasir suan sinirliyiz ileri zamanda cozelim demeniz en iyisi. Geri cekilin nisanlinizin yasi kac
 
Konuyu okurken evlilik olgunluğunda göremedim sizleri. Ortada ekonomik özgürlüğü olan evlenmeye karar veren bir çift varken sürekli bir akraba, abla, anne arasındaki tartışmalar yazılmış. İlişkinize neden aileleri, akrabaları karıştırıyorsunuz? Ayrıca maddi durumları var ama yapmak istemiyorlar gibi bir cümleniz var. Kimi kastediyorsunuz burada? nişanlınızın anne babası vefat etmiş. Burada kastettiğiniz akraba veya abla mı?
Bence iki tarafın da hatası var. Konuyu okuyunca yetişkin iki insanın evlenme hazırlığı değil de iki sülalenin evlenme hazırlığını okuyormuş gibi hissettim.
 
anneniz de siz de haksızsınız. daha ortada bir şey yokken konuşmaya gelmişler ev muhabbetini açmışsınız. henüz eşiniz olmayan birinden nasıl böyle bir talebiniz olabilir? çok eviniz olsun istiyosanız ikiniz de çalışıyormuşsunuz evlenin, alın.

siz ev diye tutturunca onlar da altın yapmayız demişler ki çok mantıklı. ev fiyatlarından haberiniz var mı? milyonlardan bahsediyorum. üstüne bir de altın yapsınlar en iyi salonları tutsunlar oh ne güzel. eee aynı evin içine girince ne olacak zannediyorsunuz?

şu yorumumu okuyacak belki evlilik arefesindeki hemcinslerim iyi okusun. evlilik, binlerce liralık borçla yürümüyor. yıllarca bu borcu ödeyince aranızdaki her şeyin söneceğini öngörmek çok zor değil. olursa hatta varsa ne ala ama yoksa hele de evlenmeden sırf gösteriş için saçma sapan paralar harcamayın. evlilik bu değil. paraya bağlı asla değil.
 
Öncelikle merhaba benim kendimce bir sıkıntım var, sizlerle paylaşmak ve yorumlarınızı almak için bu üyeliği açtım. Konu biraz uzun olursa kusura bakmayın.

Okuyan, fikir paylaşan herkese şimdiden çok teşekkür ederim.



Öncelikle 26 yaşındayım. kendimi övmek amaçlı söylemiyorum her ayrıntısıyla kendimi anlatabilmek için belirtmek istiyorum eli yüzü düzgün ve kazancı iyi bir kadınım.Ben bir akraba aracılığıyla onun bir akrabasıyla tanıştım . İlk etapta çok karşıydık çünkü zamanla aradaki bağdan dolayı sorunlar olacağını farkındaydık fakat zamanla birbirimize çok aşık olduk. Hatta şu kadar söylemeliyim ki bana daha önce onun kadar değer veren kimse olmadı. Aslında ailem de bana çok düşkündür fakat onun şevkatinin fazlalığını ifade etmek için söyledim. Birlikte mükemmel bir yıl geçirdik, birbirimizi iyice tanıdık. Sonrasında evlenmeye karar verdik ve bana evlenme teklif etti. Şunu da belirtmeliyim ki annesi babası yok ve babası yeni vefat etti. Yani biz sadece ablası ile muhatap oluyoruz. Bu olaylarda evlilik teklifinin hemen akabinde başladı. bize konuşmak için geldiler ve burada annem “ben her zaman dedim ki ilerde kızlarımı evi olan birine vereceğim benim yaşadıklarımı yaşamasınlar” dedi. Bu sözün devamında nişanlımın ve benim ikimizin de çalıştığını bildiği için “bir ev alsınlar bir evi geçindirsin bir de evin kredisini ödesin, benim bir evim yok ve bu durumdan çok sorun yaşadım,kiracı olmak çok zor, rahat etsinler, zaten kiralarda çok yüksek bunun yerine evlerinin taksitini ödeyip ev sahibi olsunlar” dedi. Burada kavga başladı. “ biz ev alamayız, altında alamayız. Sen bizden kızına bilezik takılmasını istersen biz de vaz geçeriz.” Dendi. Aslında normalde kıza bilezik takılır bizde. Tabi bu olanlar benim çok zoruma gitti ama ben hiç sesimi çıkarmadım sadece sustum. Annemle onlar arasında olan bu tartışma iyice büyüdü ortam iyice gerildi. Bir gün sonra karşı taraf Sülalesini toplayıp geldi ve bizim onlardan hiçbir şey istemememizi, herkesin de ne varsa onu yapar dendi. Şunuda belirtmek istiyorum ki maddi durumları gerçekten iyi sadece yapmak istemiyorlar. Bu olaylar sürdü neyse sonuçta isteme günü belirledik. Biz isteme, söz ve nişanı birlikte yapalım diye düşündük düşündük ve öyle karar verdik. Bizim kültürümüzde bu olaylardan önce geline, gelin alışverişi yapılır. Beni gelin alışverişine çıkardılar çok afedersiniz alınan iki parça iç çamaşırın kavgası çıktı, normal bir gelin alışverişini yarısı bile yapılmamasına rağmen. Şunu da belirtmeliyim ki gelin alışveriş yapılırken annemin de benim de suratıma bakılmadı, bitsede gitsek gibi bir hava vardı, biz de dayanamadık biz gidiyoruz dedik ve yarıda kestik, eve döndük. Zaten yapılan gelin alışverişte benim erkek arkadaşımın parasıyla yapıldı, kimse bir TL harcamadı. Benim tarafımdan olan akrabalarım arandı onlara şikayet edildik ve herkes annemi aradı sanki biz çok farklı kötü bir şey yapıyormuşuz gibi ortalık karıştı. Konular saçma sapan yerlere gitti. Annem de ben de artık sinirden köpürdük. Artık bu olaylara dayanamayıp Erkek arkadaşımı aradım ve gel evlenme teklif ettiğin yüzü al dedim ve ondan ayrılmaya karar verdim. Geldi ikimizde çok üzüldük çünkü aslında bizim aramızdaki ilişki mükemmeldi. Birbirimizi çok seviyorduk ve aslında birbirimize hiçbir sorunumuz yoktu. Anlayacağınız filler tartıştı bunun sonucunda da çimenler ezildi. O gün çok konuştuk aslında çok kararlı olmama rağmen yüzüğü geri taktım ve gelin alışverişine sadece birlikte çıkmaya karar verdik, öyle de yaptık. İsteme günü geldi benim ailem inanılmaz hazırlandı, herkes yeni elbiseler, ayakkabılar aldı. Kuaföre gitti. Sonra onlar bir geldi ve gördüm ki herkes normal kıyafetlerini giymiş asla hiçbir asla hazırlık yapamamıştı. Bu zaten benim moralimi çok bozdu. İsteme oldu ve bana istenmeyen gelin gibi hiçbir takı takmadılar. Üstelik bu bir de isteme,söz, nişan hepsi bir aradaydı. Ve giderken şaka yollu tehditkar ifadelerde bulunuldu. Bu kadar olaya çok sevdiğim için ve onunda bana çok aşık olduğunu, bir daha hiç kimseyle öyle bir uyumu yakalayamayacağımı bildiğim için sustum. Nişandan sonra üç ay geçti ve bir kişi bile beni arayıp nasılsın demedi. Kimse bizim eve ziyarete gelmedi veya beni eve çağırmadı. Bu duruma annem de ben de yavaş yavaş da dolduk ve artık üç hafta önce nişanlıma patladım. Bunun böyle olmayacağını, Nişanlık döneminde böyle bir süreç olmadığını, birbirlerini ziyaret edildiğini, insanların birbirini araması gerektiğini, artık istenmeyen gelin gibi hissettiğimi söyledim. Ben bunları söyledikten sonra o günden beri çok ciddi tartışmalar yaşıyoruz. Açıkçası o hiçbir şey demiyor, alttan alıyor, haklısın diyor. Ama bunları söylememe rağmen hiçbir şey değişmemesi iyice sinirimi bozuyor. O yüzden bu tartışma hiç bitmedi. En sonunda dün annem nişanlımı çağırdı ve dediki bu süreç böyle olmaz ve böyle devam ederse sonu kötü olabilir o yüzden ben seni çağırıp konuşmak istedim, siz iyi olun istediğim için konuşuyorum dedi ve biraz öfkeli konuştu. Sonra nişanlım gitmiş bunları ablasına anlatmış. Ablası beni aradı ve benden hesap sordu, ben de kendimi açıklamaya çalıştım ama konuşmanın sonu gelmedi ve ben de “tamam abla” diyerek konuyu kapattım bana karşılığında “tamam görüşürüz“ dedi. Sonrasında annemi aradı ve annemden de hesap sormuş. Annem de artık dayanamayıp ona bağırdı. Sonra ben artık ne yapacağımı bilmediğim ve belki de kopmamızın daha iyi olup olmayacağını düşündüğümüsöyledim. sonrasında ablası beni tekrar arayıp “artık yanınızda değilim, sadece Düğününüz olursa gelirim” dedi. Tabi bu cümle ben de her şeyi kopardı. Bu olayda olunca artık nişanlım da “ yorulduğunu, beni hiç memnun edemediğini, kimseye iyi gelmediğini ve ilişkimize üçüncü kişilerin dahil olmasından bıktığını söyledi“ söyledi. Ben de ona annemin onunla konuştuk konuların sadece nişanlılık sürecile ilgili olduğunu, ilişkimize alakası olmadığını defalarca belirttim. Ama bunu anlamadı ve benden ayrılmak istedi.





Artık bu olaylara dayanamıyorum ama bir yanımda nişanlımı çok sevdiğim için durmam gerektiğini söylüyor. Sonuçta onun suçu yok diyor. Sizce ne yapmalıyım?



Çok uzun yazdım özür dilerim. Bizim yaptığımız yanlışları ve onların yaptıklarını en açık şekilde anlattım. Lütfen bana açık bir şekilde yorum yapar mısınız.
Helal olsun o damada.Evliligine kimse karışsın istememiş artık.
Sizde de hata payı var.Ev araba istiyorsanız zengin yetim olmayan birini bulacaktiniz.
Erkek tarafına gelince bak bende nişanlıma masraflar konusunda kızdım.Ama bu adam yetim anne baba yok.Biraz anlayışlı olmanız lazım abla kardeşin düğününü yapmaz.Masraf yapmaz.İdare etmeliydiniz.Yada annen baban almaliydi ihtiyaclarini.
 
Anneniz neden olayların bu kadar içinde? Herkesin kendi fikridir ama gelin alışverişi mi kaldı Allah aşkına, bizde var olmazsa olmaz diyorsanız bilemem ama bana çok saçma geliyor. Neden benim iç çamaşırlarımı eş ailesi alıyor, seçerken yanımda fikir falan beyan ediyorlar. Mahrem denen bir şey var.
Anneniz sadece ev konusunu açtıktan sonra ablanın işe altın karıştırdığını sanmıyorum, orada altın muhabbeti de dönmüştür.
Abla suçsuz demiyorum, o da şark kurnazı gibi geldi ama kusura bakmayın anneniz bu işin çok içinde, sürekli talepkar bir tavrı var.
Bende zamanında isteme ve nişanı aynı anda yaptım eşimin ailesi sadece bir tane set taktı, o taraftan başka gram altın bile gelmedi. Sonrasında bunu konuşmak aklıma bile gelmedi.
 
Ev istemek tanışmaya gelen aileye soylenecek birsey değil bu ancak annenizin size ve nişanlınıza vereceği bir öğüt olabilir 'aman kızım idareli olun bir ev alım basınızı sokacak' gibi gibi

Ama nişanlınızın ablasının ne ev alırız ne altın alırız çıkışı çok terbiyesizce. Sizin için kırıcı olmustur. Bunlar karsı tarafa verilen değeri gösteren adetler ne olursa olsun ufak da olsa anı kalması için de olsa takı takılmalı.
Değer gormediğin yerde durma sizin iş yılan hikayesi olmuş geçmiş olsun.
En güzeli kimseyi karıştırmamak böyle işlere
Ben de birsey talep etmedim şu olsun bu olsun diye evlenirken ne imkanınız varsa ona göre yapın dedim. Durumları daha şyi olsa beklentim elbet daha çok olurdu öyle vermem etmem yapmam almam diyen bir aile olsalardı da asla evlenmezdim.
 
Öncelikle merhaba benim kendimce bir sıkıntım var, sizlerle paylaşmak ve yorumlarınızı almak için bu üyeliği açtım. Konu biraz uzun olursa kusura bakmayın.

Okuyan, fikir paylaşan herkese şimdiden çok teşekkür ederim.



Öncelikle 26 yaşındayım. kendimi övmek amaçlı söylemiyorum her ayrıntısıyla kendimi anlatabilmek için belirtmek istiyorum eli yüzü düzgün ve kazancı iyi bir kadınım.Ben bir akraba aracılığıyla onun bir akrabasıyla tanıştım . İlk etapta çok karşıydık çünkü zamanla aradaki bağdan dolayı sorunlar olacağını farkındaydık fakat zamanla birbirimize çok aşık olduk. Hatta şu kadar söylemeliyim ki bana daha önce onun kadar değer veren kimse olmadı. Aslında ailem de bana çok düşkündür fakat onun şevkatinin fazlalığını ifade etmek için söyledim. Birlikte mükemmel bir yıl geçirdik, birbirimizi iyice tanıdık. Sonrasında evlenmeye karar verdik ve bana evlenme teklif etti. Şunu da belirtmeliyim ki annesi babası yok ve babası yeni vefat etti. Yani biz sadece ablası ile muhatap oluyoruz. Bu olaylarda evlilik teklifinin hemen akabinde başladı. bize konuşmak için geldiler ve burada annem “ben her zaman dedim ki ilerde kızlarımı evi olan birine vereceğim benim yaşadıklarımı yaşamasınlar” dedi. Bu sözün devamında nişanlımın ve benim ikimizin de çalıştığını bildiği için “bir ev alsınlar bir evi geçindirsin bir de evin kredisini ödesin, benim bir evim yok ve bu durumdan çok sorun yaşadım,kiracı olmak çok zor, rahat etsinler, zaten kiralarda çok yüksek bunun yerine evlerinin taksitini ödeyip ev sahibi olsunlar” dedi. Burada kavga başladı. “ biz ev alamayız, altında alamayız. Sen bizden kızına bilezik takılmasını istersen biz de vaz geçeriz.” Dendi. Aslında normalde kıza bilezik takılır bizde. Tabi bu olanlar benim çok zoruma gitti ama ben hiç sesimi çıkarmadım sadece sustum. Annemle onlar arasında olan bu tartışma iyice büyüdü ortam iyice gerildi. Bir gün sonra karşı taraf Sülalesini toplayıp geldi ve bizim onlardan hiçbir şey istemememizi, herkesin de ne varsa onu yapar dendi. Şunuda belirtmek istiyorum ki maddi durumları gerçekten iyi sadece yapmak istemiyorlar. Bu olaylar sürdü neyse sonuçta isteme günü belirledik. Biz isteme, söz ve nişanı birlikte yapalım diye düşündük düşündük ve öyle karar verdik. Bizim kültürümüzde bu olaylardan önce geline, gelin alışverişi yapılır. Beni gelin alışverişine çıkardılar çok afedersiniz alınan iki parça iç çamaşırın kavgası çıktı, normal bir gelin alışverişini yarısı bile yapılmamasına rağmen. Şunu da belirtmeliyim ki gelin alışveriş yapılırken annemin de benim de suratıma bakılmadı, bitsede gitsek gibi bir hava vardı, biz de dayanamadık biz gidiyoruz dedik ve yarıda kestik, eve döndük. Zaten yapılan gelin alışverişte benim erkek arkadaşımın parasıyla yapıldı, kimse bir TL harcamadı. Benim tarafımdan olan akrabalarım arandı onlara şikayet edildik ve herkes annemi aradı sanki biz çok farklı kötü bir şey yapıyormuşuz gibi ortalık karıştı. Konular saçma sapan yerlere gitti. Annem de ben de artık sinirden köpürdük. Artık bu olaylara dayanamayıp Erkek arkadaşımı aradım ve gel evlenme teklif ettiğin yüzü al dedim ve ondan ayrılmaya karar verdim. Geldi ikimizde çok üzüldük çünkü aslında bizim aramızdaki ilişki mükemmeldi. Birbirimizi çok seviyorduk ve aslında birbirimize hiçbir sorunumuz yoktu. Anlayacağınız filler tartıştı bunun sonucunda da çimenler ezildi. O gün çok konuştuk aslında çok kararlı olmama rağmen yüzüğü geri taktım ve gelin alışverişine sadece birlikte çıkmaya karar verdik, öyle de yaptık. İsteme günü geldi benim ailem inanılmaz hazırlandı, herkes yeni elbiseler, ayakkabılar aldı. Kuaföre gitti. Sonra onlar bir geldi ve gördüm ki herkes normal kıyafetlerini giymiş asla hiçbir asla hazırlık yapamamıştı. Bu zaten benim moralimi çok bozdu. İsteme oldu ve bana istenmeyen gelin gibi hiçbir takı takmadılar. Üstelik bu bir de isteme,söz, nişan hepsi bir aradaydı. Ve giderken şaka yollu tehditkar ifadelerde bulunuldu. Bu kadar olaya çok sevdiğim için ve onunda bana çok aşık olduğunu, bir daha hiç kimseyle öyle bir uyumu yakalayamayacağımı bildiğim için sustum. Nişandan sonra üç ay geçti ve bir kişi bile beni arayıp nasılsın demedi. Kimse bizim eve ziyarete gelmedi veya beni eve çağırmadı. Bu duruma annem de ben de yavaş yavaş da dolduk ve artık üç hafta önce nişanlıma patladım. Bunun böyle olmayacağını, Nişanlık döneminde böyle bir süreç olmadığını, birbirlerini ziyaret edildiğini, insanların birbirini araması gerektiğini, artık istenmeyen gelin gibi hissettiğimi söyledim. Ben bunları söyledikten sonra o günden beri çok ciddi tartışmalar yaşıyoruz. Açıkçası o hiçbir şey demiyor, alttan alıyor, haklısın diyor. Ama bunları söylememe rağmen hiçbir şey değişmemesi iyice sinirimi bozuyor. O yüzden bu tartışma hiç bitmedi. En sonunda dün annem nişanlımı çağırdı ve dediki bu süreç böyle olmaz ve böyle devam ederse sonu kötü olabilir o yüzden ben seni çağırıp konuşmak istedim, siz iyi olun istediğim için konuşuyorum dedi ve biraz öfkeli konuştu. Sonra nişanlım gitmiş bunları ablasına anlatmış. Ablası beni aradı ve benden hesap sordu, ben de kendimi açıklamaya çalıştım ama konuşmanın sonu gelmedi ve ben de “tamam abla” diyerek konuyu kapattım bana karşılığında “tamam görüşürüz“ dedi. Sonrasında annemi aradı ve annemden de hesap sormuş. Annem de artık dayanamayıp ona bağırdı. Sonra ben artık ne yapacağımı bilmediğim ve belki de kopmamızın daha iyi olup olmayacağını düşündüğümüsöyledim. sonrasında ablası beni tekrar arayıp “artık yanınızda değilim, sadece Düğününüz olursa gelirim” dedi. Tabi bu cümle ben de her şeyi kopardı. Bu olayda olunca artık nişanlım da “ yorulduğunu, beni hiç memnun edemediğini, kimseye iyi gelmediğini ve ilişkimize üçüncü kişilerin dahil olmasından bıktığını söyledi“ söyledi. Ben de ona annemin onunla konuştuk konuların sadece nişanlılık sürecile ilgili olduğunu, ilişkimize alakası olmadığını defalarca belirttim. Ama bunu anlamadı ve benden ayrılmak istedi.





Artık bu olaylara dayanamıyorum ama bir yanımda nişanlımı çok sevdiğim için durmam gerektiğini söylüyor. Sonuçta onun suçu yok diyor. Sizce ne yapmalıyım?



Çok uzun yazdım özür dilerim. Bizim yaptığımız yanlışları ve onların yaptıklarını en açık şekilde anlattım. Lütfen bana açık bir şekilde yorum yapar mısınız.

Onun suçu var çünkü insanların konuşmasına izin vermiş. Sizi hiç korumamış bile. Elini bağlamış oturmuş bir köşede.
Daha şimdiden bu kadar pasif olan biriyle nasıl evlenmeyi düşünüyorsunuz?
 
Valla anne babası vefat etmiş birinden beklenti fazla degil mi? Kardeşimin kaynanası benzer şeyler söylese benim de tepkim aynı olurdu sanırım. Neden nişanlınızla halletmeniz gereken konulara anneniz müdahil anlamadım.

Bu gelinler neden illa aranmak istiyor, neden görümceden ilgi bekliyor anlamıyorum. Yahu görümceyiz diye tüm herşeyi size göre planlamak zorunda değiliz. O aramıyorsa siz arayıp hal hatır sorun, ona da yok. Lütfen bu prenses sendromdan çıkın.

Nisan, söz düğün,taşınma, doğum, hastalık gibi bir hiç bir günde eşimin ailesi yok. Herşeyi ikimiz ve benim ailem destegi ile yapıyoruz. 11 yıldır bir kere bile annem eşime senin annen nerde, baban nerde niye yoklar demedi. Üstelik bana sürekli saygısızlık yapma diye telkin eder.
 
2 oğlum var, Allah göstermesin benden birileri bir şey talep ederse çeker giderim!
Ne münasebet yahu hangi devirdeyiz?
Herkes üstüne düşeni yapar, yapmıyorsa o onun edebidir.
Ayrıca ailelerin yaptığı her şey hediyedir, kimse istekte bulunamaz.
Para konuşmak, maddi durum konuşmak çok çirkin şeyler ve bunu sanki hatır sorma gibi kolayca söylendiği yerde aynı görümceniz gibi tavır sergilerim, net!
para konuşmak veya talep değil bu. onlar alsın da denmedi. alsınlar birlikte ödesinler dedi. sizce onlardan bir şey mi istemişiz?
 
Öncelikle nişanlının da senin de annenin de bir suçu yok erkeğin ablası ve kalan akrabaları çocuğun anne babası yok diye masraf yapmak istemiyorlar seviyorsa böyle alsın biliyor annesi babası yok bizden ne bekliyor kafasındalar çocuk da arada kalmış durumda şuan için çocuğun net bir şekilde hepsine çizgi çekip sana ve annene tutunması gerekiyor birçok güzel şeyden mahrum kalacaksın ama sonu emin ol daha iyi olacak o iğrenç ablası yapsa bile bir iğne alsa da ben aldım havasında olacak ayrıca emin ol hiçbirşey alıp yapmasa bile herkes onun yaptığını sanacak çünkü kendini o profilde gösterecek annen belli ki muhteşem bi kadın yargılamamış aileyi baştan demiş ev alsınlar gerekirse kızım krediyi ödesin oğlan evi geçindirsin demiş resmen kendi kızım çalışsın evi alsın demiş annen alsın oğlanı karşısına ailenin tavırları ortada bize tutunacaksın el birliğiyle sizi baş göz edip yuvanızı kuracaz desin kesin şartlar koyun karşı tarafın karışmamasıyla ilgili baktınız olmuyor emin ol bazen vazgeçmek sana daha hayırlı gelir çünkü çocuk iyiyse zaten görür gerçeği yok ailesinden birşyler taşıyorsa o da yokuşa sürer ailesini korur vs anlarsn ordan zaten yemin ederim öyle güzel evlilikler var ki baksana annen de sende ne kadar iyi insanlarsınız niye evlilik süreci size zindan olsun ki bişey olmuyorsa daha iyisi bi yerlerde sizi bekliyordur inşallah sonu güzel olur
beni ve düşüncelerimi tam olarak anladığınız için teşekkür ederim :) aslında ifade etmek istediğim şey tam olarak buydu.
 
anneniz neden bu kadar mudahil ve surekli beklenti icinde? İki tane camasir alinir gelin alisverisinde gerisini siz istediginiz gibi alirsiniz. Offf ne kadar bunalticisiniz anne kiz, cocuk kurtulmus resmen
zaten öyle olacaktı ama bu olayları arayıp herkese anlatılmasından ve büyütülmesinden bahsediyorum. beklenti içinde değil tam bir aile gibi olalım gidelim gelelim istiyor. bu beklenti değil.
 
Anneni hatalı buldum. Çok boş konuşmuş. Ev almak bu devirde kolay mı? Ayrıca üslubu da çok çirkin. Siz de yüzde yüz hatasız değilsiniz. Annen başlatmış gerilimi.
annem alın demedi. birlikte alsınlar hatta kızım ödesin o eve baksın dedi.
 
Burada kavga başladı. “ biz ev alamayız, altında alamayız. Sen bizden kızına bilezik takılmasını istersen biz de vaz geçeriz.” Dendi. Aslında normalde kıza bilezik takılır bizde.
Iyi de adamin annesi babasi olsa evet bu beklentiye belki girmeniz normal derdim ama ablasinin ve akrabalarınin böyle bir yükümlülüğü yok ki. Kendileri isterlerse imkan dahilinde takı takarlardi.

Onlari hakli buldum ama bizden bilezik taki istemeyin diye tehditvari konuşmalari da bir o kadar saçma.

Siz nerede ve hangi kültürde yasiyorsunuz Allah aşkına? her iki tarafin kafalar bi milyon
 
Iyi de adamin annesi babasi olsa evet bu beklentiye belki girmeniz normal derdim ama ablasinin ve akrabalarınin böyle bir yükümlülüğü yok ki. Kendileri isterlerse imkan dahilinde takı takarlardi.

Onlari hakli buldum ama bizden bilezik taki istemeyin diye tehditvari konuşmalari da bir o kadar saçma.

Siz nerede ve hangi kültürde yasiyorsunuz Allah aşkına? her iki tarafin kafalar bi milyon
biz hiç altın kelmesi etmedik. kimin neye gücü yetiyorsa yeterki mutlu olsunlar dendi. o cümleyi biz hiçbir şey demeden dediler
 
X