Başınız sağolsun.
Üzgünlüğünüzü anlayabiliyorum. Ama kendinizi her daim bu kadar harap etmeyeceksiniz daha doğrusu etmemelisiniz.
Çünkü babanızın sevgisini görmüş ve iyi bir baba kız ilişkisi yaşamışsınız.
Kaybetmek kötü ama normal. Olması gereken, olacak olan bu. Ölmek doğduğumuzdan beri hayatımızda kesinlikle başımıza geleceğini bildiğimiz tek şey. Anne babalarımızı zamanı gelince kaybedeceğiz. Kimisi erken kimisi geç yaşıyor bu durumu. En kötüsü de bu durumu hiç yaşamamak ki bu da anne babamıza evlat acısı gösterdiğimiz anlamına gelir.
Belki geniş bir perspektiften bakmak size iyi gelir, babanız çok sevdiği evladını büyütmüş iş sahibi olmasına katkıda bulunmuş, evlendiğini ve mutlu olduğunu görmüş. Ben kendim için düşündüğümde kızım için istediğim başka bir şey yok hayatta. Yani zaten bunları yaşamışsam hayatım dolu dolu geçmiştir ve gözüm arkada kalmaz. Bu dünyada milyarlarca insan doğdu ve öldü, hepsinin bir ailesi, sevdikleri, hayalleri ve yaşanmışlıkları vardı. Herkes bir şekilde bir iz bıraktı. Babanız da anılarınızda izini bırakmış. Onu güzel anarak ve öğretileri doğrultusunda bir hayat yaşayarak onu kendinizde yaşatabilirsiniz.