Selam Ablalarim ve Teyzelerim,
Almanya'dan yaziyorum sizlere.
Artik ne yapacagimi bilmiyorum.
4 senelik evliyim esimle severek evlendik diyebilirmiyim onu da tam bilmiyorum. Yeri geldiyin de sevdim yeri gelmediyin de nefret ettim.
Ben cok "zor" bir insanim, beni mutlu huzurlu etmek cok zor. Esim de zamanla anladi bunu o yüzden cok kavgalarimiz oldu tabi ki.
Esimin ailesiyle de baze sorunlar yasadik.
Istedikler gelin olamadim icin cok huzursuzluk yasadik. Ama hep derler, seni kendi kizimiz gibi seviyoruz ister inan ister inanma.
Neyse ki, ilk problem; evleneli 4 sene oldu ve bu 4 senenin icinde hic esimin yasdadi sehiri sevemedim ve alisamadim. Ben topluma zor giren bir insanim. Burda ki insanlarla sa kafa dengi hic tutamadim, ve pek arkadaslik da edinemedim. Ara sira ama bi kac kizlarla gorusuyorum.
2. Problem; esim elinden geldikce beni mutlu etmeye calisdi ama beceremedi. Boyle de baya bi problemler yasandi. Esim hic bir zaman kendini acmaz, hisslerini dusuncelerini anlatmaz, icine kapanik biri.
Evde surekli kavga ederdik ve bu is yerine de yansiyordu. Is yerinde kavga cikti büyük chef iyle kavga etti sonuc, adami dovdu ve mahkemelik oldu. Is yerini kaybetti ve 8000 € mahkeme borcu cikti.
Bunu tabi bana soylemedi. Ise gider gibi her sabah evden cikti is aramaya. Kira su bu derken borcun icine iyice girmisik.
Eve surekli mektublar gelirdi surda burda borcunuz var diye, esim hep bir bahane bulurdu. Ve bir gün toplu mektub buldum baya birseyler varsi ödenecek. En son cagre annesigile gittim gösterdim ve öyle hersey ortaya cikti. Herseyi anlatti.
Kayinvalidem ve kocasi yardim ettiler. Benim altinlarimi sattip esimin borclarini ödediler yeter ki ben üzülmeyim evliligmiz bitmesin diye. Bunu tabi ki sonra da ögrendim. Aslinda altinlarimi kayinbaba emekligine yatiracakti ve daha sonra verecekti bana altinlarimi. Sözünde durdu. Herneyse.
3. Problem benim güvencim esime karsi kalmadi hic kalmadi. Amq yine de evliligi bitirmedim/bitiremedim. Hic kimse arkamda durmadi icin. Bana destek cikan kimse yokdu. Onun icin sustup devam ettim.
Biz kaynanamgile komsuyduk, onlar pek huzur vermedi icin tasindik. Pek uzak deyil arabayla 10 dk. Lik bi baska köye. Her neyse esim yeni is buldu calisdi etti, sonra yine eve mektuplar yagdi borcunuzu ödeyin diye. Simdi de evin sahibi biz evden atmak dan tehtit etti öyle dr ögrendim ki esim yine isden cikmis/atilmis. Yine bana yalan soyledi eski borclar diye kandirdi, yine kendime gelemedim. Kavga ettik annesigil yine yardim etti.
Affetim unuttmak istedim üzülmeyim diye. Ayrilmak derseniz edemedim. Annemler arkamda durmadi.
Aradan 2 sene gecti simdi gecen hafta yine buyuk kavga ettik. Nedeni, esim evde ki altinlari gizlice almis bozdurmus ve borclarini ödemis. Bana yine yalan söyledi. Yok altinlaro kuyumcua verdim sana baska birsey ismarladim gidip alacaz diye kandirdi beni. Bende annesigile anlattim bunu.
Ve bu herseyi hep annesigil anlatti bana. Onlara herseyi anlatiyor bana karisina hic birsey.
Birsey söylersem sinirleniyor kiziyor bagriyor eve gelmiyor.
3 aylik ikizlerimiz var.. ben esimden ayrilmak istemiyorum seviyorum, dengesi pek yerinde deyil bi doktora gidip icini anlatsa.
Ama baska cagrem kalmadi.
Hic birsey anlatmiyor.
Eve gelmiyor.
Beni üzdü icin kendini üzüyor.
Annemler bizi istemiyor onay vermiyor ayrilmamiza tabi ki orta da iki cocuk var, sen yanliz yapamazsin bakamasin. Biz sana yardim edeyemiz diyip ortadan cekliyor annemgil.
Esim de diyor sana annengilin ordan ev tuttak cocuklarla orda kalirsin. Hafta sonlari onlari görmeye gelirim. Sana destek olurum diyor.
Benim kafam cok karisik.
Lütfen bana akil fikir verin..
Almanya'dan yaziyorum sizlere.
Artik ne yapacagimi bilmiyorum.
4 senelik evliyim esimle severek evlendik diyebilirmiyim onu da tam bilmiyorum. Yeri geldiyin de sevdim yeri gelmediyin de nefret ettim.
Ben cok "zor" bir insanim, beni mutlu huzurlu etmek cok zor. Esim de zamanla anladi bunu o yüzden cok kavgalarimiz oldu tabi ki.
Esimin ailesiyle de baze sorunlar yasadik.
Istedikler gelin olamadim icin cok huzursuzluk yasadik. Ama hep derler, seni kendi kizimiz gibi seviyoruz ister inan ister inanma.
Neyse ki, ilk problem; evleneli 4 sene oldu ve bu 4 senenin icinde hic esimin yasdadi sehiri sevemedim ve alisamadim. Ben topluma zor giren bir insanim. Burda ki insanlarla sa kafa dengi hic tutamadim, ve pek arkadaslik da edinemedim. Ara sira ama bi kac kizlarla gorusuyorum.
2. Problem; esim elinden geldikce beni mutlu etmeye calisdi ama beceremedi. Boyle de baya bi problemler yasandi. Esim hic bir zaman kendini acmaz, hisslerini dusuncelerini anlatmaz, icine kapanik biri.
Evde surekli kavga ederdik ve bu is yerine de yansiyordu. Is yerinde kavga cikti büyük chef iyle kavga etti sonuc, adami dovdu ve mahkemelik oldu. Is yerini kaybetti ve 8000 € mahkeme borcu cikti.
Bunu tabi bana soylemedi. Ise gider gibi her sabah evden cikti is aramaya. Kira su bu derken borcun icine iyice girmisik.
Eve surekli mektublar gelirdi surda burda borcunuz var diye, esim hep bir bahane bulurdu. Ve bir gün toplu mektub buldum baya birseyler varsi ödenecek. En son cagre annesigile gittim gösterdim ve öyle hersey ortaya cikti. Herseyi anlatti.
Kayinvalidem ve kocasi yardim ettiler. Benim altinlarimi sattip esimin borclarini ödediler yeter ki ben üzülmeyim evliligmiz bitmesin diye. Bunu tabi ki sonra da ögrendim. Aslinda altinlarimi kayinbaba emekligine yatiracakti ve daha sonra verecekti bana altinlarimi. Sözünde durdu. Herneyse.
3. Problem benim güvencim esime karsi kalmadi hic kalmadi. Amq yine de evliligi bitirmedim/bitiremedim. Hic kimse arkamda durmadi icin. Bana destek cikan kimse yokdu. Onun icin sustup devam ettim.
Biz kaynanamgile komsuyduk, onlar pek huzur vermedi icin tasindik. Pek uzak deyil arabayla 10 dk. Lik bi baska köye. Her neyse esim yeni is buldu calisdi etti, sonra yine eve mektuplar yagdi borcunuzu ödeyin diye. Simdi de evin sahibi biz evden atmak dan tehtit etti öyle dr ögrendim ki esim yine isden cikmis/atilmis. Yine bana yalan soyledi eski borclar diye kandirdi, yine kendime gelemedim. Kavga ettik annesigil yine yardim etti.
Affetim unuttmak istedim üzülmeyim diye. Ayrilmak derseniz edemedim. Annemler arkamda durmadi.
Aradan 2 sene gecti simdi gecen hafta yine buyuk kavga ettik. Nedeni, esim evde ki altinlari gizlice almis bozdurmus ve borclarini ödemis. Bana yine yalan söyledi. Yok altinlaro kuyumcua verdim sana baska birsey ismarladim gidip alacaz diye kandirdi beni. Bende annesigile anlattim bunu.
Ve bu herseyi hep annesigil anlatti bana. Onlara herseyi anlatiyor bana karisina hic birsey.
Birsey söylersem sinirleniyor kiziyor bagriyor eve gelmiyor.
3 aylik ikizlerimiz var.. ben esimden ayrilmak istemiyorum seviyorum, dengesi pek yerinde deyil bi doktora gidip icini anlatsa.
Ama baska cagrem kalmadi.
Hic birsey anlatmiyor.
Eve gelmiyor.
Beni üzdü icin kendini üzüyor.
Annemler bizi istemiyor onay vermiyor ayrilmamiza tabi ki orta da iki cocuk var, sen yanliz yapamazsin bakamasin. Biz sana yardim edeyemiz diyip ortadan cekliyor annemgil.
Esim de diyor sana annengilin ordan ev tuttak cocuklarla orda kalirsin. Hafta sonlari onlari görmeye gelirim. Sana destek olurum diyor.
Benim kafam cok karisik.
Lütfen bana akil fikir verin..
