Siz boşanmayacaksınız belli. Durun size bir sahne anlatayım. Çocuklar büyümüş biri üniversite öbürü lisede. Şehir dışına gitmiş ikisi de veya yurt dışı (imkanlarınız iyi ya) ya da aynı şehir olsalar bile evde durmak istememişler (sebebi belli) Kocanız daha sık yurt dışı seyahatlerine gidiyor ve daha uzun kalıyor (sebebi besbelli.) Siz de biliyorsunuz ama bir gün elinize delil geçiyor belki bir video, kadının biri göndermiş. Alıp videoyu çocuklarınıza gönderiyorsunuz (onların ne hissedeceğini, psikolojilerini düşünmeden, her zamanki gibi), babanız bakın nasıl bir p*slik diye konuşuyorsunuz. Çocuklar, anne sanki bilmiyorsun diyorlar. Beklediğiniz tepkiyi alamıyorsunuz. Ben boşanacağım ev tutacağım yanımda olun diyorsunuz, mırın kırın ediyorlar, gel diyorsunuz gelmiyorlar, bir süre sonra aramalarınıza cevap vermiyorlar. Kız arkadaşlarıyla story atıyorlar, mutlular. Kocanız zaten yok, kendi aileniz deseniz zaten muhtemelen yine sizden uzak duruyor, bugünkü gibi. Yalnızsınız (Bugün sarılabildiğiniz 2.5 yaşındaki küçük oğlunuzun sıcaklığını, kokusunu özlüyorsunuz. )
Demem o ki, tedavi olmazsanız kötü bir anne olarak yetiştirdiğiniz çocuklar en iyi ihtimalle büyüyünce sizden kaçacaklar. Kötü ihtimalleri saymak istemiyorum. Derinlerde büyüyen, babam beni sevmiyor psikolojisi ile intihar etmek gibi uç bir örnek vereyim sadece(Allah korusun), siz hayal gücünüz ve gençliğin yüz yüze olduğu sıkıntılardan (kumar, uyuşturucu vs.) yola çıkarak örnekleri çeşitlendirin.
Lütfen önce tedavi, terapi alın sonra da boşanın. Aldatılmışsınız, şiddet görmüşsünüz. Bunlar olmasa eşiniz de tedavi olsun derdim ama lütfen önce siz iyileşin, iyi bir anne olun, güçlü olup sonra boşanıp bu sapma sapan durumdan sıyrılın.
Altın falan da hikaye. Külçe külçe altının olsa huzurun yoksa ne anlamı var?
