- 18 Ağustos 2011
- 2.194
- 7.328
On yedinci yüzyılda yaşamış çok ünlü bir halk şairimizdir. Doğum, ölüm tarihleri kesinlikle bilinmemekle birlikte, 1606’da doğduğu, 1680’de öldüğü sanılıyor. Karacaoğlan’ın nerede doğup nerede öldüğü de belli değildir. Ancak, güneydoğu illerinde yaşadığı, Toros dağları, Adana, Gaziantep, Hatay dolaylarında ömrünü genellikle gezginci bir halk ozanı olarak geçirdiği anlaşılıyor.
Türkmen boyundan bir ozan olan Karacaoğlan, Anadolu’nun daha uzak bölgelerine de gitmiş, Rumeli’de yapılan savaşlara bile katılmıştır. Bütün bunlar, onun çeşitli şiirlerinde ettiği sözlerden, yaptığı tasvirlerden anlaşılmaktadır.
Karacaoğlan çok güçlü eserler meydana getirmiş bir halk şairidir. Zamanında Türkçe konuşulup yazılan bütün yurt içi ve yurt dışı ülkeleri saran geniş ünü, ölümünden sonra da çoğalarak süregelmiştir. Bütünüyle hece vezninde, baştan başa halkın öz diliyle meydana getirdiği şiirlerinde Türk zevkini, yaşayışım, özlem duygularını, sevgiyi, çeşitli güzellikleri, bu arada yurt köşelerini derin bir içtenlikle dile getirmiştir.
Koşma, koçaklama, türkü gibi halk şiir türlerinin hemen hepsinde şiirler düzenlemiş bulunan Karacaoğlan’ın dağınık bir halde bulunan eserleri ancak 20. yüzyılda toplanmış, bir araya getirilerek yayımlanmıştır. Ozanın bütün şiirlerinin sayısı 500’ü geçer. Karacaoğlan, çoğunlukla hecenin 6 + 5, 4 + 4, 4 + 4 + 3’lü ölçülerini kullanmıştır.
İşte yurt güzelliklerini anlatan şiirlerinden biri. Karacaoğlan bu şiirinde, en çok yaşadığı, yakından tanıdığı Çukurova’da kışın sona erip baharın gelişini bakın ne güzel anlatıyor:
Çukurova bayramlığın giyerken
Çıplaklığın üzerinden soyarken
Şubat ayı kış yelini kovarken
Cennet dense sana yakışır dağlar
Ağacınız yapraklarla donanır
Taşlarınız bir birliğe inanır
Hep çiçekler bağrınızda gönenir
Pınarınız çağlar akışır dağlar
Rüzgâr eser dallarınız atışır
Kuşlarınız birbiriyle ötüşür
Ören yerler bu bayramda pek üşür
Sümbül niçin yaslı bakışır dağlar
Karac’oğlan size bakar sevinir
Sevinirken kalbi yanar gövünür
Kımıldanır hep dertlerim devinir
Yas ile sevincim yıkışır dağlar
Türkmen boyundan bir ozan olan Karacaoğlan, Anadolu’nun daha uzak bölgelerine de gitmiş, Rumeli’de yapılan savaşlara bile katılmıştır. Bütün bunlar, onun çeşitli şiirlerinde ettiği sözlerden, yaptığı tasvirlerden anlaşılmaktadır.
Karacaoğlan çok güçlü eserler meydana getirmiş bir halk şairidir. Zamanında Türkçe konuşulup yazılan bütün yurt içi ve yurt dışı ülkeleri saran geniş ünü, ölümünden sonra da çoğalarak süregelmiştir. Bütünüyle hece vezninde, baştan başa halkın öz diliyle meydana getirdiği şiirlerinde Türk zevkini, yaşayışım, özlem duygularını, sevgiyi, çeşitli güzellikleri, bu arada yurt köşelerini derin bir içtenlikle dile getirmiştir.
Koşma, koçaklama, türkü gibi halk şiir türlerinin hemen hepsinde şiirler düzenlemiş bulunan Karacaoğlan’ın dağınık bir halde bulunan eserleri ancak 20. yüzyılda toplanmış, bir araya getirilerek yayımlanmıştır. Ozanın bütün şiirlerinin sayısı 500’ü geçer. Karacaoğlan, çoğunlukla hecenin 6 + 5, 4 + 4, 4 + 4 + 3’lü ölçülerini kullanmıştır.
İşte yurt güzelliklerini anlatan şiirlerinden biri. Karacaoğlan bu şiirinde, en çok yaşadığı, yakından tanıdığı Çukurova’da kışın sona erip baharın gelişini bakın ne güzel anlatıyor:
Çukurova bayramlığın giyerken
Çıplaklığın üzerinden soyarken
Şubat ayı kış yelini kovarken
Cennet dense sana yakışır dağlar
Ağacınız yapraklarla donanır
Taşlarınız bir birliğe inanır
Hep çiçekler bağrınızda gönenir
Pınarınız çağlar akışır dağlar
Rüzgâr eser dallarınız atışır
Kuşlarınız birbiriyle ötüşür
Ören yerler bu bayramda pek üşür
Sümbül niçin yaslı bakışır dağlar
Karac’oğlan size bakar sevinir
Sevinirken kalbi yanar gövünür
Kımıldanır hep dertlerim devinir
Yas ile sevincim yıkışır dağlar
