Merhabalar herkese yeni üye oldum fakat uzun zamandır uyeliksiz takip ediyorum bu siteyi çok yalnızım ve çok çaresizim lütfen bana destek olun size herşeyi ayrıntısıyla anlatıp içimi dökmek ve sizlerden destek almak istiyorum
evliyim 7 ay oldu
14 ayda nişanlı kaldık
2018 yılında tanıştık kısa süre sonra sevgili olduk
ben hayatımda ilk defa ona karşı bambaşka duygular hissettim güven duygusu daha önce sevgililerim oldu tabiki ama ben ilk defa birinin yanında kendimi tam anlamıyla güvende hissediyordum.O varken bana hicbisey zarar veremez, diyordum.
Ben küçük yaşta babamı kaybettim annemle ikimiz yaşıyoruz belkide içimdeki guven duygusu boşluğu, geliyor ama dediğim gibi hickimsede yaşamadım bunu.
1-2 ay kadar sevgili olduk sonra ayrıldık, daha doğrusu o ayrıldı benden. Hem de sebepsizce. Yeni taniyordum sonuçta; ufak tefek kiskanliklar yapıyordum. En sonki muhabbet de, arkadaşının asker eğlencesine gitmesi oldu. Kızların olduğu ortam olduğu için rahatsız oldum, tabiki istemiyorum dedim ama gitmek istedi anlayış gösterdim, iyi eğlenceler dedim ve telefonu bir kenara atıp uyudum. Akşam eve geçtiğinde haber verir düşüncesindeydim, sabaha karşı uyandım; tek bir mesaj, tek bir arama yok. Kalkıp defalarca aradım, aradığımı görmüş fakat telefonu sessize alıp, uyumuş çok sinirlendim. Uzunca bir süre konuşmadım. 3 hafta bir aya yakın konuşmadık. Tek kelime ne mesaj attı, ne aradı.
En son ben dayanamadım yanına gittim .Gittiğimde sartlandirmistim, kendimi sarilmazsa dönüp arkamı gidicektim ama ‘sarılırsa herşey yolunda demektir’ düşüncesiyle gittim. “Gönlümü almicak misin?” dedim şaşırdı “öyle bişey bekledigini bilmiyordum” dedi, sonra sarıldı alnımdan öptü, “herşey yolunda” diyip mutlu oldum . Tabi ki benden sonra yine ayrılmak istedi, sebep yok; yanına gidiyorum sarılıyor, alnimdan öpüyor, telefondan “bitti” diye mesaj atıyor. Allak bullak oldum, günlerce kendime gelemedim. Her gözümü açtığımda sorguluyorum, “neden” diye hicbiseyi oturtamiyorum kafamda çünkü herşey yolunda, nasıl bitirir?nasıl vazgeçer benden ?diyorum, kabullenemiyorum, çok zorladım .konuşalım, görüşelim, yüzyüze konuşalım, herşeyi diye ama o tamamen yok sayıyordu beni.
Hastanede çalışıyordu, tomografiye gittim ,arkadaşımla mesaj attım, “hastanedeyim” diye “belki görüşürüz” diye sormadı bile. “Neyin var ne tomografisi” diye, bildiğiniz gormezden geliyordu beni. Annem memlekete gitti, kuzenim vefat etmişti, ağlamaktan içim disima çıktı, biraz yürüyelim nefes almaya ihtiyacım var dedim kabul etmedi. Bir hafta evde yalnız kaldım, birgün bile sormadı; “ nasılsın? bişeye ihtiyacın var mı ?kimsen yok “ diye.
Sosyal medyam yok whatsaptan takip ediyorum sadece saplantı gibi oldu whatsapa son görülmesine bakiyorum sonra markete diye çıkıp arabası kapıda mı bakıyorum, uzun zamandır girilmesiyse ve arabası duruyorsa rahatlıyorum. Konuştuğu kimse yok diye, kendimce tek takip edebildiğim mecra oydu çünkü o dönemi çok zor atlattım depresyon tedavisi gördüm ilaçlarla uyuyordum yatıp kalkıp dua ediyordum kavusalim diye o kadar çok dua ettim ki ben hicbirseyi bu kadar çok istediğimi biliyorum. Hicbisey için bu kadar dua etmedim.
Dua ettikçe tevekkül ediyor ve için biraz olsun fetahliyordu çok yalvardım ,kavusalim diye
Aradan iki sene kadar bı zaman geçti, askere gideceğini öğrendim, evet onu aslında atlatmış sayılırdım ama içimde hep bir ukteydi bı ihtimal vermiyordum artık olacağına ama çok canımı yakmıştı.
Belki bi mesaj atar gitmeden helallik ister diye düşünmüştüm yine bana tek kelime etmeden çıktı gitti. dedim ki tamamen son nokta bu onu tamamen silip hayatıma girmek isteyenlere fırsat verebilirim diye düşündüm onun gidişini beni yok sayıp gidisini aramızdaki çizgi olarak gördüm yine karşıma insanlar çıkıyordu ama kimseyle konuşmayı kabul etmiyordum.
Sonra askerde mesaj atmaya başladı bana çok şaşırdım çünkü hiçbir irtibatimiz yoktu ama aramasının sebebi de kaybetme korkusu evlerimiz yakındı karşı komşuları beni oğullarına istemişti .
Çcukluktan beri tanışıyoruz çocukla tabi ben istemiyorum dedim kardeşim gibi görüyorum dedim, defalarca istemediğimi söylememe rağmen kız evi işte naz yapıyor diyip ustelediler ve heryerde konuşmaya başlamışlar oldu bu iş biz aldık onu gelinimiz oldu diye onu duyunca tabi konuşmak istedi. “ benimle sen tamam de ben alır karşıma konuşurum senden önce biz vardık derim” diye hayır dedim istemiyorum dedim seni de onu da. Uzunca bi süre ısrar etti sonra askerden geldi konuşmaya görüşmeye başladık.
Bana bicok şey anlattı abisiyle ilgili. sıkıntılı bı surec yaşamışlar; içeri alınma muhabbeti falan olmuş. Onun bunaliminda ve “kendi gelecegimin dahi ne olcagi belli değilken, seni daha fazla umitlendirip yarı yolda birakmak istemedim” dedi.
Uzun uzun anlattı açıkladı herşeyi tabi ben guvenmedim,guvenemedim.
Sevgili olduk evet ama hep bı nasılsa biticek nasılsa beni birakicak düşüncesiyle çok hircinliklar yaptim. Sebepli sebepsiz çok kavgalar ettim, arkamı dönüp gittim, her defasında peşimden koştu. Her defasında sarıp sarmaladi , beni birakmicam seni dedi katlanilmicak seylerime bile katlandı sonra nisanlandik
Ben inanmıyordum evlencegimize, eşya alırken dahi nasılsa bugün yarın ayrilcaz kafasindaydim. Sonra evlendik, balayimiz rüya gibiydi ilk ay gerçekten cok güzeldi kavuştuk ya artık çok mutlu çok huzurluydum hayallerim gerçek olmuştu sonra sorunlar başladı.
Ben kıskanç bı kadınım ama dışarıya karşı güvensizliğim tamamen torpulenmisti çünkü dışarıyı umursamadıgini gördükçe herhangi bi şüphem kalmamıştı ama asıl sorun icerdendi ve buna neden olan da eşimin ta kendisi aralarında gereğinden fazla bir samimiyet var birbirlerine kuşum diyorlar ben bunu görünce şok oldum ve tepki gösterdim. Bana karşılık vermeye başladı, kuşum da derim yavrum da derim bebişim de derim dicemde dedi sırf bu yüzden defalarca kavga etti.
Benimle ayrılık noktasına geldik. Biz hep böyleyiz dedi, senden önce de böyleydi senden sonra da böyle olcak dedi benim yakınımda ailem akrabam kimsem yok o yüzden belki alışık değilim öyle diyorsa demekki benimde normalleştirmem gerekiyor dedim. alıştırmaya çalıştım kendimi ama rahatsız olmaya hep devam ettim ki benim eşim anne babasının yanında bana canım bile diyemeyen bir insan ya düşünsenize dışardan bı göz olarak aynı ortamdayiz misal bana çayımı doldurur musun diyor. kimsin nesin belli değil ona kuşum bı çay verir misin diyor siz durup demez misiniz bunun eşi bu diğeri hicbiseyi insanın zoruna gidiyor bu durum sonra yine boşanma noktasına geldik imam nikahimizi kıyan abi eşiyle birlikte geldi onlar yanlış olduğunu söylediler uygun değil yengenle o şekilde konuşman bunu düzeltmek gerekiyor dedi o zaman tamam dedi kullanmicam bidaha ama benden bunu hep saklıyor sabah mesaj atıyor yengesi görüyorum işe gitmeden yegenlerinin falan fotoğrafını görüyorum galeride mesajlasmislar akşam eve gelmeden mesajları siliyor defalarca uyardım silme diye siliyor aricaksan bejim yanımda ara bende konuşayım diyorum herzaman işteyken arıyor ben olmadan arıyor saklamıyor aradığını ama hep ben yokken arıyor aradım konuştum diyor ve eve girmeden mesajlar siliniyor iki gün önce yine kavga ettik bensiz aradım gizleyip sakliyorsun sen benden bişey dedim yine kavga etti benimle dün yeğenleri hasta ilaç bırakacaktı bende işten erken cikmistim evdeydim gelcek misin dedi bende gittim bak işte bu kadar dedi rahatsız olcak bişey yok dedi bende tamam işte benim yanımda olsun dedim hayır sen olmadan da aricam dedi kavga ettik evi terketti gitti
Bu arada yengesine karşı bu kadar önyargılı olmamın sebebide eşimin kendisi ilişkinin en başından beri bana hep yengesini örnek veriyor yengem şöyle yemek yapar yengem denize söyle girer size yemin ederim yaptığı doğuma kadar bana örnek verdi ya küçücük yeğeni var 3 buçuk yaşında beni çok seviyor ona bile diyor ki o çocuk yengem sayesidnde seni böyle seviyor diyor asla kalkıp demiyor Allah razı olsun senden sen çocuğu bu kadar mutlu ediyorsun da çocuk seni seviyor denmiyor ya onun yaptığı herşeyi yere göğe sigdiramiyor benimkileri hiçbiri gözü görmüyor ben çalışıyorum akşama kadar ayakta çalışıyorum ve günde 1 saat molam var molamda oturursam dinleniyorum oturamazsam 9 saatimi ayakta geçiriyorum ona rağmen yegenlerinin dogum günü var diye kimse beni davette etmeden bişey söylemeden öğrendim koşa koşa gittim ikisinede hesiye aldım o yorgunlukla bana sadece sağol diyilip geçiliyor yengesi ev hanımı akşama kadar evde doğum günümde bı 15 dk yol yürüyüp bana kazak almış onu bile öve öve bitiremedi bak yengem o kadar yol yürümüş gitmiş sana bunu almış diye yengesinin eli kesilmis acile götürmüşler elim ayağım boşaldı fenalastim diyor insanin sevdiği olunca kötü oluyor diyor babasının kolu kırıldı kaburgası kalçası çatladı bakıyorum hiçbir kötü hal durum yok anneler gününde tutturdu yengemede hediye alcaz diyor hani aile düşkünlüğü ya bu yenge muhabbeti ailesine sahip çıktığından oluyor ya babannesi var bide aynı evde yaşıyorlar o zaman inada alcaz diyorum gerek yok ona diyor yengesine karşı olan bu zaafını aklım almıyor benim ya bakin eşimle hayal kuramiyorum doğum için sigorta düşünüyorum araştırıyorum burdan uzak bı hastanede bı doktor varmış ondan bahsediyorum isim vermeden iyi bı doktor varmıs orasi mantıklı geliyor diyorum sormuyor bile hangi hastane hangi doktor hani kalkıp dese ki orası uzak doğuma yetisemeyiz aniden gitmemiz gerekir sıkıntı olur demiyor direk kurduğu cümle olmaz orası uzak bizimkiler nasıl gelir oluyor ya ev hayali kuruyorum TOKİ'den arsaya yazıldık benkm hep hayalim dublex bir ev ondan bahsediyorum onu arsadan bahsedince bana sevindim çok güzel olur zaten müstakil istiyorduk dublex bı ev yaptırırız hayalimizdeki gibi diyorum Cat yine karşımda ailesi olmaz öyle diyor iki katlı yapariz bı katı abimin olur bı katı bizim abisinin evi olmasa anlicam ama zaten iki katlı bir evi var abisinin akşamına abisini babası konuşmuşlar gelip bana anlatıyor abimde arsaya yazılmış çıkarsa ev yaptırıp gidip orda oturcak diyor bende dedim ki bak senin evin olmadığı halde abin kalkıp demiyor kardeşime yaptırırız diye sen kendi evinden ailenden önce hep onları düşünüyorsun çok sinirleniyorum benim isteklerim beklentilerim hep gozardi ediliyor ya çok basit abisiyle yengesiyle dışarı çıkıyoruz diyor ki yenge sen evde bunaldın senin için çıktık disari seni düşündük diyor ama biz evlendiğimizden beri bir defa beni alıp hergun çalışıyorsun ev işi yapiyorsun bunaldın senide bugün yemeğe cikariyim demiyor hani bunu yengesine yapmasa derim ki tamam dusunemiyor benim demem gerekiyor çıkalım diye ama yok baskasina gelince düşünüyor bana gelince yok çok bıktım çok bunaldım artık yengesinin adını duymaya tahammülüm yok en son işte yine tutturdu sensizde ararım dedi ben onlardan vazgeçmem herzamanda aricam diye inatlasti benimle ben yine bı sinir krizi geçirdim küfürler ettim ve bana bitti eşyalarını topla ve git dedi bıraktı gitti
şu an biraz flu görüyorum ama sorun değil 
