daha 17imde böyleyim:(ilerde ne yapıcam:(offf

henüz 17 yaşındayım..ama inanılmaz derecede asabiyim..insanlarla sorunlarımı konuşarak çözmek istiyorum ama sorunu çözeyim derken iice büyütüyorum istemeden sesim yükselio ve tartışma ortamını kavgaya dönüştürüyorum annemden kardeşime kuzenime amcamın eşine kadar herkesle aram bozuk şu anda..annem tek sorunun bende olduğunu düşünüo ve üstüme çok geliolar..bi yandan sınav stresi bi yandan insanların üstüme gelişi bunaldım artık.. inanın bazen canıma kıymayı bile düşünüyorum ama sonra annem gelio aklımaAnnemin düşündüğüm şeyi yaptığımda yıkıldığı anı düşünüyorum ve vazgeçiyorum..gerçekten söylendiği gibi evde ve bulunduğum tüm ortamlarda huzursuzluk yaratan ben miyim?neden insanlar kendilerinde de kabahat aramazlar..madem suçlu benim ben yok olayım onlarda rahat etsin bende dicem ama olmuo olmuo olmuo:çok üzgünüm:

Merhaba GAmze, iletişim ile ilgili kaynakları okuyun önce. Onları uygulamaya çalışın. Baktınız kendi başınıza üstesinden gelemiyorsunuz bu iletişim zorluğunuzun ve gerginliğinizin, yakınınızda bulunan bir meslektaşımdan destek alırsınız.
Sağlıkla kalın,