Bipolar hastaları ve Yakınları (Manik Depresifler)

defnesabunu:) .!.:

slm.ben manik depresifim.deneyimleri merak ediyosun..hmm..şimdi bu hastalık nadir görülen bi hastalık ve ben nerde nadir görülen hastalık var, gidip buluyorum:) bu hastalıga üniversite yılımın 2. yılında zemin hazırladım farketmeden de olsa. en basta yogun bir depresyon yasadım yani sadece hastalıgım depresyondu.iki yıl sonra ise bir mani atagı geçirdim ki allah düşmanımın basına vermesin.resmen akli dengemi kaybetmiştim, resmen bir deli gibi davranıyordum.bir kaç ay böyle delirmiş vaziyette gezdim.annem hep yanımdaydı,okul vardı ama derslere gidemiyordum her gün hastaneye gidip çare arıyorduk annemle.mani dönemimde kendimi çok üstün bir insan olarak görüyordum, yüzlerce km yürüsem yorulmam gibi geliyodu.aşırı hiperaktiftim.bir hafta uyumadıgım ve yemek yemedigim oldu.bir haftada 10 kilo verdim.dini yönden de acaip düşüncelere sahiptim.kendimi bu arada asker sanıyodum.tv izlerken mesela vj ler, dizilerdeki insanlar bana mesaj veriyomuş gibi geliyodu.her cümleden her bakıştan mesaj, gizli bir anlam çıkarıyorum.çok konusuyordum.daldan dala atlıyordum.annem bizi öldürdün diyodu ben gercekten onları öldürgümü sanıyordum.daha neler neler..hatırlamak bile istemiyorum.yemin ederim allah düşmanımın basına vermesin.manik bir dönem yaşamaktansa depresif bir dönem yaşamayı tercih ederim.ama tabi depresyon da çok kötü bir şey.aylarca yatagıma yapışık vaziyette yaşamama neden oluyor.depresyon deneyimlerimi anlatmam gerekirse aylarca yataktan çıkmamak, güneşten, gündüzden nefret etmek, gece sabaha kadar tv izleyip akşam olana kadar uyumak,dogru düzgün yememek,içmemek, yıkanmak istememek,intiharı düşünmek, intihar planları yapmak, aglamak, aglamak,aglamak..
allaha çok şükür aylardır ilaç kullanmadıgım halde psikolojik sorun yaşamıyorum.yaşadıklarım sadece moral bozuklugu oluyo, bir iki gün içinde geçiyo.ilaçlarımı hayatım boyunca kullanmam gerekiyo fakat karacigerim şimdiye kadar binlerce ilaç kullandıgım için sanırım kötü durumda.sadece acil durumlarda yani depresyona girecegimi anladıgım zamanlarda baslıyorum tedaviye.tabi doktoruma gidip durumu anlatarak..
ismini unuttum bu konu hakkında soru soran arkadasın bunları yazarken ama, hayrola, sorun nedir? deneyimlerim belki yardımcı olmuştur..kendine iyi bak..

Genişletmek için tıkla...

stronger .!.:

selam arkadaslar...ben siteden henuz yeniyim..ve acıkcası bi polar bozukluk tanısı icin uye oldum diyebilirim...sizlerden biraz daha vahim bir farkım var sanırım..benim esimde manik depresif ama sorun bu da diil,cunku 5yasımda ki kızıma da 2senedir bu teshis yakıstırılıyodu..buyumesi beklendi,emin olmak istemedi dr lar( ki cok dr degistirdik) ama suan cok acık...ve mecburen bu yasında ciddi ilaclara basladık...bu ozellikle yetiskin rahatsızlıgı oldugundan, cocuklarda gorulmesi olagan diil...arastırmalara gore dunyada 5 yasında sadece amerikalı 1kız cocuguna bu teshis resmen konmus..ancak 2. sanssız cocuk benim kızım maalesef...anne baba olarak cok cırpınıyor, bilincli olmak adına 2 senedir surekli okuyor arastırıyoruz....cunku kızımın kullandıgı ilaclar degistirme bile yapıldıgı halde hic tesir etmiyor..bu durumda toplum icinde ciddi sorunlar yasıyoruz ve gelisimimiz de cok geride..egitimimizde gecikmeden deva arıyoruz...fikir yorum ve onerilerinize acıgım...simdiden tesekkurler..

Genişletmek için tıkla...

Standby35 .!.:

Benim de abim bipolar bir senedir teşhisi kondu.hayatimda hiç bukadar çaresiz hissetmedim kendimi.Allahim yardımcıları olsun.Hastalik çok zor muhakkak onları anlamam mumkun değil nasıl bir ızdırap içinde olduklarını anlamak için milyon tane video izlesem de yasayan bilir elbet ama hasta yakınlarının da enaz onlar kadar çıkmazda olduklarini biz ailece soyleyebiliriz.caresizlik zormus bizi bizden başkası anlamaz...

Genişletmek için tıkla...

Standby35 .!.:

Merhaba.Duzelme diye birşey maalesef mümkün değil birgün iyi birgün kötü.Dengede kalmaları çok zor.Atak geçirip çok kötü duruma gelmişti sonrasında iki seneye yakın her günümüz maalesef perişan geçti.Hala atlatamiyoruz kabul edemiyoruz ama yapacak hicbirsey yok.Bu hastalık çekene zor resmen yaşayan ölü oluyorlar ama yakinlarina da zor o acıyı cekislerini izlemek bizi de kahrediyor.Bir dokunsam acısını paylassam sırtındaki yuku alsam biraz olsun bı an olsun mutlu olsa diyorsun ama olamıyor.bu insanlar dışarıya çok rol yapar sanirsinki dünyanın en esprili en umursamaz en mutlu hayatı en dibine kadar keyif içinde yaşıyorlar ama asla öyle değiller.hep bir maske takıyorlar.sizin yakınlık derecenizi bilemem ama birinci dereceden akraba değilse anne baba kardeş cekmek zorunda değilsiniz çünkü inanılmaz kırıcı olabilirler ama bı okadar da uzulurler.kisisel almamalı ana avrat sovseler de bunun hastalıktan olduğunu bilmelisiniz.bu Sabri insan sadece anne babasina ve kardeşine gosterir başka kimseyi bu vebale sokmanın bu derde kendimize ortak etmenin anlamı yoktur.Acil şifalar olsun yakınınıza ve tüm hastalara

Genişletmek için tıkla...

mslanlt .!.:

Merhaba,
Sanırım bende de bu rahatsızlık var ama emin değilim.
Annemden bana geçtiğinu düşünüyorum.
Annem hiçbir zaman psikologa gitmedi, dolayısıyla teshis de koyulamadi. Ben bazen çok mutlyken, bir saat sonra çok mutsuz oluyorum. Ayrılık acısı çekiyorum mesela , saatlerce ağlıyorum, sonra bir anda enerji geliyor ing çalışıyorum. Ancak benim sinirimi bozan çok şey oldu.. küçüklüğümden beri annemle mücadele ediyorum. Gerçekten çok yıprandım ve ekonomik özgürlüğümü elime geç aldım.
Belki de bundandır..ama kendimde farkediyorum, terk edilme anında, yada sevgilimle bir hesaplaama anında ben öfke patlaması yaşıyorum..

Ve en önemlisi içimde hep bir boşluk... Hep bir üretme isteği.. internette bipolari sanata yatkinlikla ozdeslestirmisler ve ben sanatla da ilgileniyorum... Hem de ilerliyorum , üretiyorum.
Bir türlü coo mutlu olamıyorum.icimde hep bir kayg ve boşluk hissi. Sanki başka kişiliklerim var bazen tam bir ev hanımıyım evcimenim bazen ele avuca sığmaz eve uğramayan eğlence düşkünü biri .. kim olduğumu bilmiyorum..

Ben kimim ve nasıl bir hayat istiyorum bilmiyorum..
Kafamda o an o insanla ilgili bir düşünce oluyor ve ben buna inanıyorum.. ancak şu var ki çevremdeki dostalrima anlattığımda ,şöyle şöyle oldu da sen bu yüzden böyle düşünüyorsun diyorlar...boşuna değil diyorlar..
Annemle ilgili sorunlarımdan dolayo terapiye başlamistim.. bağımlı kişilik denildi.bana bipolar yada borderline denilmedi..hatta ben kendim sordum internetteki tanımlar ve belirtiler bana uyuyor diye..belki denkendimi psikologa tam anlatamadim çünkü hep annemle olan sorunlar üzerinden ilerledik, ve bilissel davranışçı terapiler ile şemalar üzerinde calistik.ben terapiyi yarım bırakmak zorunda kaldım. Ben bipolar miyim diye soramam elbette size , psikologa git diyeceksiniz..
Ama duygu değişimlerim o kadar hızlı oluyor ki korkuyorum kendimden ve niye böyleyom diye ağlıyorum.. hayatımı keyifli geciremiyorum..uzun süre psikologa da gidemeyecegim..
Lütfen beni anladiysaniz bir yorumda bulunun

Genişletmek için tıkla...

bensare .!.:

Merhaba dertleşmek isterseniz yazın. Bu devamlı üretme isteği içinde hep bir boşluğun olması ama bir türlü geçmemesi aynı şekilde bende de var ve annem bipolar. Aynı şekilde hastaneye gitmeyi de reddediyor. Ilk kez yaşadığîm şeylerin aynını birinden duyunca şaşırdım...Bu şeyin bir çözümü olmasını çok isterdim.

Genişletmek için tıkla...

serin7979 .!.:

bu hastalık genetik mi? bir bilginiz var mı ??

Genişletmek için tıkla...

gibigibi88 .!.:

Psikiyatri ailen de psikolojik rahatsızlığı olan var mı demişti bende hepsi demiştim ama doktora giden sadece benim. Bipolar genetik diyorlar olabilir ama ana nokta şu o genetik teki hastalığı üzüntü stres ortaya çıkartıyor. Kötü olaylar ve kötü insanlara aşırı maruz kalınca ortaya çıkıyor. Sadece bipolar değil bir çok normal hastalık da öyle. Bipolar olanlara kızmayın mesela ben mani döneminde yada depresyon kısmında yaptıklarımı düşünüyorum o ben değilim çoklu kişilik gibi sanki şeytan bir süreliğine vücudunun kontrolunü ele geçiriyor. İlaçlar la iyi olunca da diyorsunki vaybe o yaşananlar gerçekmiydi ben mi yaptım.

Genişletmek için tıkla...

gibigibi88 .!.:

3 gün ilaç kullanmadım bugün okadar sinirliyim ki herkese çatıyorum. Annem ilaçlarını kullanmıyormusun bize saldırıyorsun dedi . Ne kadar güzel bir destek örneği . Birkaç gün önce bu hastalığın insanı intahara sürüklediğini anlatmıştım ama demekki anlamıyor. Bu şekilde bir cümle üzdü

Genişletmek için tıkla...

gibigibi88 .!.:

3 gün ilaç kullanmadım bugün okadar sinirliyim ki herkese çatıyorum. Annem ilaçlarını kullanmıyormusun bize saldırıyorsun dedi . Ne kadar güzel bir destek örneği . Birkaç gün önce bu hastalığın insanı intahara sürüklediğini anlatmıştım ama demekki anlamıyor. Bu şekilde bir cümle üzdü

Genişletmek için tıkla...