Atatürk Ve Yaşlı Kadın

Gazi Çiftliğinde dolaşıp hava alırken oldukça yaşlı bir kadına rastladık. Atatürk attan inerek bu ihtiyar kadının yanına sokuldu.

— Merhaba nine

Kadın Ata’nın yüzüne bakarak hafif bir sesle;

— Merhaba dedi.

— Nereden gelip nereye gidiyorsun? Kadın söyle bir duralayıp,

— Neden sordun ki, dedi. Buraların sabisi misin? Yoksa bekçisi mi?

Paşa gülümsedi.

— Ne sahibiyim ne de bekçisiyim nine. Bu topraklar Türk milletinin malıdır. Buranın bekçisi de Türk milletinin kendisidir. Simdi nereden gelip nereye gittiğini söyleyecek misin? Kadın başını salladı.

— Tabii söyleyeceğim, ben Sincan’ın köylerindenim bey, otun güç bittiği, atin geç yetisdigi kavruk köylerinden birindeyim. Bizim mihtar bana bilet aldı trene bindirdi, kodum Angara'ya geldim.

— Muhtar niçin Ankara'ya gönderdi seni?

— Gazi Paşamızı görmem için. Başını pek ağrıttım da.... Benim iki oğlum gâvur harbinde şehit düştü. Memleketi gâvurdan kurtaran kişiyi bir kez görmeden ölmeyeyim diye hep dua ettim durdum. Rüyalarıma girdi Gazi Paşa. Bende gün demeyip mihtara anlatınca, o da bana bilet alıverip saldı .Angaraya, giceleyin geldimdi. Yolu neyi de bilemediğimden iste agsamdan belli böyle kendimi ordan oraya vurup duruyom bey.

— Senin Gazi Paşa’dan başka bir isteğin var mı? Kadının birden yüzü sertleşti.

— Tövbe de bey, tövbe de! Daha ne isteyebilirim ki... O bizim vatanimizi gurtardi. Bizi düşmanın elinden kurtardı. Şehitlerimizin
mezarlarını onlara çiğnetmedi daha ne isteyebilirim ondan? Onun sayesinde simdi istediğimiz gibi yaşıyoruz. Sunun bunun gâvur dölünün köpeği olmaktan onun sayesinde kurtulmadık mı? Buralara bir defa yüzünü görmek, ona sağol paşam! Demek için düştüm. Onu görmeden ölürsem gözlerim açık gidecek. Sen efendi bir adama benziyon, bana bir yardım ediver de Gazi Paşayı bulacağım yeri deyiver.

Atatürk'ün gözleri dolu dolu olmuştu, çok duygulandığı her halinden belliydi. Bana dönerek,

— Görüyorsun ya Gökçen, iste bu bizim insanimizdir... Benim köylüm, benim vefalı Türk anamdır bu.
Attan indim. Yaşlı kadının elini tuttum

— Anacığım dedim, sen gökte aradığını yerde buldun, rüyalarını süsleyen, seni buralara kadar koşturan Gazi Paşa yani Atatürk iste karşında duruyor.

Köylü kadın bu sözleri duyunca şaşkına döndü. Elindeki değneği yere fırlatıp, Atatürk'ün ellerine sarıldı. Görülecek bir manzaraydı bu. İkisi de ağlıyordu. İki Türk insani biri kurtarıcı, biri kurtarılan, ana oğul gibi sarmaş dolaş ağlıyorlardı. Yaşlı kadın belki on defa öptü Ata’nın ellerini. Ata da onun ellerini öptü. Sonra heybesinden küçük bir paket çıkarttı. Daha doğrusu beze sarılmış bir köy peyniri. Bunu Atatürk'e uzattı;

— Tek ineğimin sütünden kendi ellerimle yaptım Gazi Pasa, bunu sana hediye getirdim. Seversen gene yapıp getiririm.

Pasa hemen orada bezi açıp peyniri yedi. Çok beğendiğini söyledi. Sonra birlikte köşke kadar gittik. Oradakilere su emri verdi;

— “Bu anamızı alın burada iki gün konuk edin. Sonra köyüne götürün. Giderken de kendisine benim bütçemden üç inek verin armağanım olsun."

(Alıntıdır.)
(Son cümleye dikkat edin…Armağanı nerden vermiş&#8230

Okurken Gözyaşlarimi Tutamadim. çok Etkileyiciydi. Ellerine Ve Gönlüne Sağlik,bizimle Paylaştiğin Için Canim.

Pasa hemen orada bezi açıp peyniri yedi.


şimdikiler olsa yemezler bile yok zekirlidir bilmem ne! yanlarına bile yaklaşamaz kimse korumalardan... o yüce insanın kurduğu cumhuriyetin başına bir nebze bile yakışmıyorlar. ondan hiç mi örnek almıyorlar? ne güzel demiş atamız

Bu anamızı alın burada iki gün konuk edin. Sonra köyüne götürün. Giderken de kendisine benim bütçemden üç inek verin armağanım olsun

emeğine sağlık canım tam ders verici bir yazıydı ama almasını bilene...

vallahi ben de gözlerim yaşara yaşara okudum.

cimcimebenim şimdikiler yememekte haklı tabii.onları da anlamak lazım. halka ne verdiler '' zehir gibi hayat '' halk onlara ne verebilir? '' zehir '' :eyes: Atatürk halka ne verdi ? en azından ''hürriyet ,adalet ve eşitlik '' halk tabiidir ki obüyük insana canını bile seve seve verir. kıyas bile kabul etmez.

Bu hikâyeyi bende defalarca hayranlıkla okudum.
Mail listemdeki kişilerle de paylaşmak için yolladığımda bana
böyle hikâyelerde kaynak gösterilmediği için ciddiye almadığını, gerçekçi bulmadığını ifade eden bir cevap geldi.
Ben gerçekliğine bütün yüreğimle inansam da sözkonusu kişideki
bu şüpheyi gidermek istiyorum.
Bu hikâyenini kaynağını bilen arkadaşlardan yazmalarını,
beni bilgilendirmelerini rica ediyorum.
Sevgiler mavipapatya

ağlıcam sanırım muhtesem paylasım

mavipapatya .!.:

Bu hikâyeyi bende defalarca hayranlıkla okudum.
Mail listemdeki kişilerle de paylaşmak için yolladığımda bana
böyle hikâyelerde kaynak gösterilmediği için ciddiye almadığını, gerçekçi bulmadığını ifade eden bir cevap geldi.
Ben gerçekliğine bütün yüreğimle inansam da sözkonusu kişideki
bu şüpheyi gidermek istiyorum.
Bu hikâyenini kaynağını bilen arkadaşlardan yazmalarını,
beni bilgilendirmelerini rica ediyorum.
Sevgiler mavipapatya

Genişletmek için tıkla...

canım Atatürk'ü tanıyan,bilen onu seven her Türk bu muhteşem hikayeden şüphe etmez, bu da benim kaynağım dersem kimse kızmaz inşallahyerimseniben

Okurken gözümden yaşlar boşandı. Canım atam o benim... Merhametli atam... Nur içinde yat inşallah...

Tanışma veya görme fırtsatımız olmadı fakat yokluğunda aradığımız ve özlediğimiz tek lider MUSTAFA KEMAL ATATÜRK..

gözyaşlarımı tutamadım okurken... çok özledim seni Atam...çok........

ben de çok duygulanarak okudum.

bir kaç hafta önce 1.sınıflarımın yanına gitmiştim hepsi ağlıyordu . Öğretmenleri Atatürkle ilgili bişeyler izletmiş o kadar duygulandım ki. Öğretmenim diye sarılıp sarılıp ağladırlar. Onlardaki sevgi şu andaki çoğu insanda yok.

Dünyanın hayran olduğu böyle bir önderimiz varken hala birileri başka önderler aramıyor mu kendine...

Hepimizin kardeş olduğunu vurgulayan tek insan.

teşekkürler, çok güzeldi