Merhabalar herkese öncelikle,
Konuya nasıl giriş yapacağımı bilmiyorum o yüzden direkt giriyorum, annem son bir kaç senedir pek iyi değil gittikçe kötüleşti demek daha doğru aslında. Annem 2 sene önce emekli oldu ve aslında bana kalırsa emekli olmasıyla daha da arttı bu sorun. Annem beş kardeşin en büyüğü yani bu sebeple her şeyin sorumluluğunu hep kendisi almış. Şuan 50 küsür yaşında olmasına rağmen hala daha kardeşlerinin işleriyle ilgilenir. Yetmez yeğenlerinin işleriyle de ilgilenir. Annesi ve babasıyla da hep annem ilgileniyor. Tabi ki sorun bu değil fakat her şeyle sürekli annemin ilgilenmesi ve karakteri yüzünden her şeye karşı aşırı bir hassasiyeti olması sürekli kendisini feda etmesi, sürekli üzülecek canını sıkacak ve kafaya takacak bir şeyler bulması ve bütün bunlar yetmez gibi bir de tabikiyle bizimle uğraşıyor. Babamla uğraşıyor. Bana kalırsa en kötüsü de Babam. Ama ondan suanda bahsetmeyeceğim sadece karakter olarak gerçekten yorucu zor ve uğraştırıcı birisi. Bütün bunların sonucunda asıl sorunumuza gelirsek annem son 6 senedir fakat son 1-2 senedir daha yoğun olmak üzere inanılmaz derece de kaşınmaya başladı öyle ki geceleri uyuyamıyor ve ağlıyor. Vücudu yara bere içerisinde tek bir boş yeri yok. Yüzü hariç. Senelerdir doktorlara gitti testler yaptırdı türlü ilaçlar kullandı herhangi bir alerjin çıkmadı. Yetmedi şifacılardan medet umdu. Yeri geldi beslenme düzenini komple değiştirdi, yeri geldi vücuduna limon sürdü. Yani denemediği işkence kalmadı diyebiliriz. Vücudu kan revan içinde her yeri yara bere olmasına rağmen limonun ne kadar yaktığını düşünebilirsiniz bence.. ben bu durumuna inanılmaz derecede üzülüyorum. Fakat elimden hiç bir şey gelmiyor. Çünkü asla beni dinlemiyor. Bana kalırsa psikolojik bir kaşıntı. Psikatriye de gitti bu arada antidepresan da kullandı. Aslında o ara ruh hali daha iyiydi ama suand yine aynı. Gün içerisinde evde asla rahat durmaz gerçekten bakın asla oturduğuna şahit olamazsınız. Hep temizlik takıntılı bir insandı fakat emekli olduğundan beri sürekli evde olduğu için kendisini daha çok işe verdi. Yani bunlara şahit olmadan anlayamazsınız belki ama asla abartmıyorum. Bir kaç kez onu pazardan aldığı yeşillikleri deterjanla yıkarken gördüm, bazen salatalık domatesleride... başka neleri yıkıyor bilmiyorum ev içerisinde onu takip edebilmek her zaman mümkün olmuyor çünkü mutfaktan çıkmıyor bende hep evde olmuyorum. Bunu yaptığını görünce gidip kızdım neden yaptığını sordum başka türlü çıkmıyor ilaçlar vs tarzında bir argümanı oldu sonra sen anlamazsın çekil ben doktorum merak etme düzgün yıkıyorum deterjanı çıkartmayı biliyorum heralde kalmıyor üstünde vs vs diye geçiştirdi beni. Fakat fotoğraflarını çektim ablama göstermek için, bunu yaptığımı görünce kızdı ve kimseye gösterme sakın insanlar yanlış anlar falan diye bağırdı (yani aslında o da biliyor doğru bir şey yapmadığını) Gerçekten kafayı yemiş durumda engel de olamıyoruz sürekli kavga ediyor işine karışınca ya da küsüyor konuşmuyor biz gidip yine af dilemek zorunda kalıyoruz, kaç kez banyoyu temizlerken az daha boğulup zehirlenecekti kendini balkona temiz havaya zor attı öksüre öksüre, o temizlik malzemelerinin kokusu yüzünden.. Babamda engel olamıyor bende kızıyoruz kavga ediyoruz yok yine bildiğini yapıyor ya da biz yokken yapıyor. Ablam evli ve farklı bir şehirde bu arada bizimle yaşamıyor. Sadece ben babam ve annem yaşıyoruz. 20 küsür yaşındayım benim odamda eşyaların yerini bile defalarca kafasına göre değiştiriyor sürekli bir müdahale, temiz olduğunu söylememe rağmen sürekli kıyafetlerimi bazen çantalarımı ceketlerimi yıkıyor.. ben artık nasıl baş edeceğimi nasıl bir tepki vermem gerektiğini bilmiyorum çünkü güzelce konuştuğum zamanlarda da benimle dalga geçer gibi şakaya vurup tamammm bir daha yapmam deyip gülüp geçiyor ama yine yapıyor, kavga ettiğim zamanda da kötü ben oluyorum ve onu da üzdüğüm için üzülüyorum o da üzülüyor küsüyor ve kendisini yalnız hissediyor sonrasında anlaşılmadığını hissediyor biliyorum. Ama asıl sorun ben onu anlıyorum ve yardımcı olmak istiyorum fakat o asla kendisi için iyi bir şey yapmamaya yemin etmiş durumda. heryeri sakat kolları dizleri boynu beli fıtık hala ona rağmen hiç durmadan temizlik yapıyor ölesiye. Eve kadın alıyoruz kadından çok iş yapıyor, çoraplarımıza kadar ütü yapıyor. artık kafayı yisem gerçekten. Babamla da araları hiç iyi değil babam inanılmaz panik, sabırsız ve anksiyetik bir insan bana göre. Onunla her şey zor ve en ufak şeyi bile sorun haline getirir. Ben biraz babamın bu davranışlarının da annemi tetiklediğini düşünüyorum. Sözde yarısını çok seviyor ama en büyük zararı da o veriyor. Babamla da konuşmayı deneyebilirdim ama kendisinin suçlandığını düşündüğü zaman iğrenç çirkef bir insan oluyor. Etmediği hakaret kalmıyor bize. Annem daha önce senin bu davranışların yüzünden bu haldeyim demişti ve kadına deli muamelesi yaptı akıl hastasısın sen tedavi olman gerek tarzından.. yani aralarındaki iletişim böyle.. Eskiden aralarındaki her şeye çok karışırdım fakat hep nasibimi aldım hep ben kötü oldum onlar barıştı ben kötü çocuk oldum ara bozan oldum o yüzden bir süredir karışmıyorum hiç bir şeye kavga etmekten çok yoruldum. Ama annemin durumuna da dayanamıyorum. lütfen yok mu bir hal çaresi? Ben nasıl davranmalıyım sizce anneme ne yapmalıyım ne söylemeliyim? Bir akıl verin ne olur. Bir süredir gelişim kitapları okumaya başladı ama işte işe yarar mı bilmiyorum kafasının içini değiştirmesi çok zor görünüyor...
