Bir kaç kez panik atak ardından gelen sinir kriziyle beraber psikiyatriye gitme kararı almıştım. 1 aydır ilaç kullanıyorum. Önce fonksera 10 mg ondan sonra prozac 20 mg başladım. Şu an 18 yaşındayım. İlaç bile mutlu hissettirmiyor artık. Hayatı zoraki yaşıyorum sanki. Yaşamdan asla keyif almıyorum. Ne yaparsam yapayım hep böyle gidecek gibi. Ortaokuldayken de mutlu değildim liseye geçtim yine mutlu olamadım. Psikoloğumla konuşurken mutluluk nedir? diye bir soru sormuştum. O da bana göre anda kalmaktır demişti. Şu an yaşadığın ana odaklanabilmek. Ama ben ya gelecek ya geçmiş arasında sıkışmış haldeyim. Zor zamanında hep yanında olduğum dostlarım yok şimdi. Belki de ben uzaklaştım onlardan. Psikiyatri majör depresyon tanısı koydu. Hayat hep aynı olacaksa yaşamanın ne anlamı var dedim. Ne zamandır intiharı düşünüyorsun dedi. İntiharı hiç düşünmedim aslında benimki bir düşünce sadece. Hayat devam ediyor ve sanki ben durmuş izliyorum. Sadece içimi dökmek istedim çünkü etrafımda anlatacağım kimsem yok.