- 3 Mart 2023
- 354
- 587
- 29
- Konu Sahibi birkadinbirannebirevlat
- #1
Merhaba 28 yaşındayım 7 yaşında bir kızım var. Eşimden ayrıldım. Anne baba evine geldim. Sağolsun daima arkamdalar.
Yaklaşık 1 buçuk yıl oluyor bura geleli. Evlenmeden önce zor bı evdi bu ev. Çok zor. O yüzden boşanmaya hep tereddüt ettim. Anne baba evinde yapamam diye. İşler son raddeye gelince son çare döndüm eve.
Annem geçmişine saplanmış kalmış, kızgınlığının sebebi çocukları olarak biz olmasak bile hıncını hep bizden çıkardı. Ta ki evlendik kıymetli olduk. Şuan bekar bı kız kardeşim var onunla çok çatışıyor ama eminim ki evlenince o kardeşimle de bı sorunu kalmayacak.
Bunları yazarken bile kendimi çok suçlu hissediyorum. Çünkü ne olursa olsun annemi çok seviyorum.
Kardeşim üniversite okuyor sık sık eve geliyor. Her gelişinde de kavga kıyamet en ufak şeylerden dolayı. Haliyle hala etkileniyorum ve kızım var tabiki o da etkileniyor.
Benim kızım kendini sevdirmek ten hoşlanmaz sadece bana sevdirir kendini ve dedesi dayısı bı tanıdığımız bı dede var bide ona. Çok çok sayilidir yani . Ki annem de kendisi de aynı asla sevemeyiz onu hoşlanmaz.
Geçen misafir varken kızım yeni banyo yapmıştı anneannesi gel öpeyim demiş kızım istememiş. Ertesi sabah bu konu oldu. Anne kızımı bilmiyo musun o da öyle biri falan dedim. Daha sonra kardeşimle bı yanlış anlaşılma sonrası baya tartıştılar. Üstüne ben banyoda şampuanın ağzını açık unutmusum ve dökülmüş. Saydırdı da saydırdı bağırdı olay büyümesin diye ses etmedim. (Ve bi kaç gün önce de baba tarafı yüzünden canı sıkılmıştı onluk bişey yok babamdan bişey istemişler ki babamdan istememeleri gerek . Başka çok sevdiği kızları ve damatlarindan istemeleri gerek)
2 gün yüzümüze bakmadı odaya gelmedi.
Bugün biraz daha iyi ama farkettim ki kızımla asla muhatap olmuyor. 1 buçuk yıl sonra ilk defa böyle bı durumla karşılaştım ve çok ağırıma gidiyor. Büyüdüm hala annem beni etkiliyor. Küçücük bedenimle zamanında nasıl başa cikabilmisim onu düşünüyorum. Ben kekemeyim bana kimse zorbalık yapmadı ama annem bana sinir olduğu zamanlar hep taklidimi yapardı. Hep başkalarıyla kıyasladı. Hep sevmediklerinin adıyla bize seslendi. Babamla her kavgalarinda öfkesini bizden çıkardı. Annem de gerçekten zamanında çok şeyler çekmiş anlıyorum onu çok seviyorum psikolaga gidelim diyorum ben de bişey yok iyiyim diyor. Bu yüzden düzenli bı işe girmekten korkuyorum ya ben evde yokken kardeşimle kavga ederlerse ve kızım arada kalırsa diye. Ama çalışmadan da kendi düzenimi kuramam.
Keşke zamanında bu evden gitmek için okumaya hirslanip meslek sahibi olsaydım da şuan kendi evimde kızımla baş başa sakin bı hayatım olsaydı.
Yaklaşık 1 buçuk yıl oluyor bura geleli. Evlenmeden önce zor bı evdi bu ev. Çok zor. O yüzden boşanmaya hep tereddüt ettim. Anne baba evinde yapamam diye. İşler son raddeye gelince son çare döndüm eve.
Annem geçmişine saplanmış kalmış, kızgınlığının sebebi çocukları olarak biz olmasak bile hıncını hep bizden çıkardı. Ta ki evlendik kıymetli olduk. Şuan bekar bı kız kardeşim var onunla çok çatışıyor ama eminim ki evlenince o kardeşimle de bı sorunu kalmayacak.
Bunları yazarken bile kendimi çok suçlu hissediyorum. Çünkü ne olursa olsun annemi çok seviyorum.
Kardeşim üniversite okuyor sık sık eve geliyor. Her gelişinde de kavga kıyamet en ufak şeylerden dolayı. Haliyle hala etkileniyorum ve kızım var tabiki o da etkileniyor.
Benim kızım kendini sevdirmek ten hoşlanmaz sadece bana sevdirir kendini ve dedesi dayısı bı tanıdığımız bı dede var bide ona. Çok çok sayilidir yani . Ki annem de kendisi de aynı asla sevemeyiz onu hoşlanmaz.
Geçen misafir varken kızım yeni banyo yapmıştı anneannesi gel öpeyim demiş kızım istememiş. Ertesi sabah bu konu oldu. Anne kızımı bilmiyo musun o da öyle biri falan dedim. Daha sonra kardeşimle bı yanlış anlaşılma sonrası baya tartıştılar. Üstüne ben banyoda şampuanın ağzını açık unutmusum ve dökülmüş. Saydırdı da saydırdı bağırdı olay büyümesin diye ses etmedim. (Ve bi kaç gün önce de baba tarafı yüzünden canı sıkılmıştı onluk bişey yok babamdan bişey istemişler ki babamdan istememeleri gerek . Başka çok sevdiği kızları ve damatlarindan istemeleri gerek)
2 gün yüzümüze bakmadı odaya gelmedi.
Bugün biraz daha iyi ama farkettim ki kızımla asla muhatap olmuyor. 1 buçuk yıl sonra ilk defa böyle bı durumla karşılaştım ve çok ağırıma gidiyor. Büyüdüm hala annem beni etkiliyor. Küçücük bedenimle zamanında nasıl başa cikabilmisim onu düşünüyorum. Ben kekemeyim bana kimse zorbalık yapmadı ama annem bana sinir olduğu zamanlar hep taklidimi yapardı. Hep başkalarıyla kıyasladı. Hep sevmediklerinin adıyla bize seslendi. Babamla her kavgalarinda öfkesini bizden çıkardı. Annem de gerçekten zamanında çok şeyler çekmiş anlıyorum onu çok seviyorum psikolaga gidelim diyorum ben de bişey yok iyiyim diyor. Bu yüzden düzenli bı işe girmekten korkuyorum ya ben evde yokken kardeşimle kavga ederlerse ve kızım arada kalırsa diye. Ama çalışmadan da kendi düzenimi kuramam.
Keşke zamanında bu evden gitmek için okumaya hirslanip meslek sahibi olsaydım da şuan kendi evimde kızımla baş başa sakin bı hayatım olsaydı.
