Daha önce yazdım, buraya da yazayım. 10 Kasım babamın doğum günü, bir kere bile doğru dürüst kutladığını bilmem doğum gününü. İçinden gelmez, asker çocuğu ne de olsa. İstanbul'da yaşıyorduk ama çocukluğumdan beri her 10 Kasım'da yanına geldik ailecek. Hiç unutmadık. Ankara'ya taşındım, hiçbir özel günü atlamadım seni ziyaret etmek, saygılarımı sunmak için. Hoş, her gün gelebilsem keşke.
Ben "Affet bizi Atam layık olamadık sana" diye ağlamadım hiç, ağlamayacağım da. Sen bütün Cumhuriyet kadınlarına çalışmayı, üretmeyi, dik durmayı, onurlu olmayı öğrettin. Bir kadın olarak korkmuyorsam, çalışıyorsam, kendi paramı kendim kazanabiliyorsam, kendi işimi kurmayı düşünebiliyorsam, hiçbir erkek beni ezmeye yeltenemiyorsa bu senin sayendedir. Sen başımıza gelen en kıymetli lütufsun, her 10 Kasım'da 9'u 5 geçe kalkar sana saygılarımı sunarım, asla gocunmam. Her zaman kalbimdesin, ruhun şad olsun, yattığın yer nurla dolsun güzel insan.
