Lohusalik Dönemi ve Problemler

Doğum yapalı 45 gün oldu, kanamam 40 gün boyunca normal düzeyde, bazen azalarak devam etti ve 41. gün sona erdi.43. gün canlı bir şekilde tekrar başladı. Acaba bu benim ilk adet kanamam mı? Bİlgisi olan var mı? İlk adet lohusalık bitiminden kaç gün sonra olur?
:KK76:
 
Doğum yapalı 45 gün oldu, kanamam 40 gün boyunca normal düzeyde, bazen azalarak devam etti ve 41. gün sona erdi.43. gün canlı bir şekilde tekrar başladı. Acaba bu benim ilk adet kanamam mı? Bİlgisi olan var mı? İlk adet lohusalık bitiminden kaç gün sonra olur?
:KK76:

bende de aynı sorun 45. gün kanama yeniden oldu doktor adet dedi 7 gün sürdü bitti 4 gün bişi gelmedi dün yine kanama başladı moralim çok bozuk 2 aydır kanama ne bu ya çarşamba tekrar gidicem doktor kanama geçmezse hormon ilacı vercem dedi ama oda sütü kesiyomuş of napcamı bilemiyorm
 
Selam arkadaşlar ben 1 ay önce doğum yaptım ama şu an çok kötü günler geçiriyorum bunalıdamıyım neyim anlamadım daralıyorum sürekli evde kalmak istemiyorum hep kendimi dışarı atmak istiyorum evden çok sıkılıyorum bebeğime bakamıyorum, uyku uyuyamıyorum, içime bişeyler baskı yapıyo sanki ölücek gibi hissediyoerum kendimi hiç bi yerde duramıyorum bütün gece ağlıyorum kimseyi istemiyorum sadece sokakta olmak ve hep yürümek istiyorum ne yapıcağımı şşaırdım böyle olan varmı aranızda düzeldinizmi ben düzelicem dimi hep böyle kalmaktan çok korkuyorum delirmek üzereyim aklımı kaynetmekten korkuyorum ne olur böylr olan biri varsa yazsın bana çıldırıcam yoksa:KK43:
 
Selam arkadaşlar ben 1 ay önce doğum yaptım ama şu an çok kötü günler geçiriyorum bunalıdamıyım neyim anlamadım daralıyorum sürekli evde kalmak istemiyorum hep kendimi dışarı atmak istiyorum evden çok sıkılıyorum bebeğime bakamıyorum, uyku uyuyamıyorum, içime bişeyler baskı yapıyo sanki ölücek gibi hissediyoerum kendimi hiç bi yerde duramıyorum bütün gece ağlıyorum kimseyi istemiyorum sadece sokakta olmak ve hep yürümek istiyorum ne yapıcağımı şşaırdım böyle olan varmı aranızda düzeldinizmi ben düzelicem dimi hep böyle kalmaktan çok korkuyorum delirmek üzereyim aklımı kaynetmekten korkuyorum ne olur böylr olan biri varsa yazsın bana çıldırıcam yoksa:KK43:

umarım şu an daha iyisinizdir... benzer yollardan hepimiz geçtik, daha ağır, daha hafif ama lohusalık böyle dengesiz bir ruh hali işte. kimseyi istememenizi anlıyorum ama çok daraldığınızda kapının önüne çıkabilmeniz için anneniz veya varsa kızkardeşinizin yanınızda olması sıkıntılarınızı azaltacaktır. şu an çok bunaldığınıza eminim ama siz de şundan emin olun geçecek hepsi :KK34:
 
Selam arkadaşlar ben 1 ay önce doğum yaptım ama şu an çok kötü günler geçiriyorum bunalıdamıyım neyim anlamadım daralıyorum sürekli evde kalmak istemiyorum hep kendimi dışarı atmak istiyorum evden çok sıkılıyorum bebeğime bakamıyorum, uyku uyuyamıyorum, içime bişeyler baskı yapıyo sanki ölücek gibi hissediyoerum kendimi hiç bi yerde duramıyorum bütün gece ağlıyorum kimseyi istemiyorum sadece sokakta olmak ve hep yürümek istiyorum ne yapıcağımı şşaırdım böyle olan varmı aranızda düzeldinizmi ben düzelicem dimi hep böyle kalmaktan çok korkuyorum delirmek üzereyim aklımı kaynetmekten korkuyorum ne olur böylr olan biri varsa yazsın bana çıldırıcam yoksa:KK43:

kesinlikle sevdiğiniz birileri yanınıza olmalı ve ara sıra günde yarım saat mesela dışarı çıkın iyi geliyo bizde de aynı sıkıntılar oldu zahmetli bi dönem dua edin ve bebeğimiz olduğu için şükredelim daima iyi geliyo:KK34:
 
Selam arkadaşlar ben 1 ay önce doğum yaptım ama şu an çok kötü günler geçiriyorum bunalıdamıyım neyim anlamadım daralıyorum sürekli evde kalmak istemiyorum hep kendimi dışarı atmak istiyorum evden çok sıkılıyorum bebeğime bakamıyorum, uyku uyuyamıyorum, içime bişeyler baskı yapıyo sanki ölücek gibi hissediyoerum kendimi hiç bi yerde duramıyorum bütün gece ağlıyorum kimseyi istemiyorum sadece sokakta olmak ve hep yürümek istiyorum ne yapıcağımı şşaırdım böyle olan varmı aranızda düzeldinizmi ben düzelicem dimi hep böyle kalmaktan çok korkuyorum delirmek üzereyim aklımı kaynetmekten korkuyorum ne olur böylr olan biri varsa yazsın bana çıldırıcam yoksa:KK43:

selam aymes, aynı sıkıntıları ben de yaşadım. 2 ay önce doğum yaptım. 40 gün boyunca bahsettiğin şeyleri an be an yaşadım, bir de ağlıyordum sürekli. hayat hep böyle geçecek zannediyordum. şu an daha iyiyim ama eski halime tam olarak dönemedim. bu elbette ki lohusalığın getirdiği hormonal değişikliklerle alakalı bir de ben çalışan bir insanım, doğum sonrası eve kapanmış olmak beni bu duruma getirdi diye düşünüyorum. tam olarak geçiremesem de şu halime de çok şükür. ama belki seninki daha çabuk geçer, benimkinin hala az da olsa sürüyor olması biraz da bebeğimle ilgili. çok ağlayan, gazlı bir bebek, onun bu halleri de beni çok bunaltıyor. bebeğimin ağlamaları da benim bunalımlarım da geçecek inş. diye bekliyorum, dua ediyorum.
 
Slm arkadaşlar 10 gün önce spinal anestezi sezeryanla doğum yaptım. Kanamam dün itibariyle bitti. 2 gündür hiç olmuyor bu kadar kısa sürede bitmesi normal mi sizin kaç günde kanamanız bitti
 
Slm arkadaşlar 10 gün önce spinal anestezi sezeryanla doğum yaptım. Kanamam dün itibariyle bitti. 2 gündür hiç olmuyor bu kadar kısa sürede bitmesi normal mi sizin kaç günde kanamanız bitti

selam ılgaz, ben de spinal anestezi ile doğum yaptım. kanama bitti zannediyordum çünkü birkaç gün hiç gelmiyordu sonra tekrar geliyordu. o yüzden bekle biraz, bitmemiştir muhtemelen. dört beş gün bile gelmediği oluyordu. böyle böyle 40 günü doldurdum hatta kırktan birkaç gün sonra tamamen bitti.
 
Selam arkadaşlar ben 1 ay önce doğum yaptım ama şu an çok kötü günler geçiriyorum bunalıdamıyım neyim anlamadım daralıyorum sürekli evde kalmak istemiyorum hep kendimi dışarı atmak istiyorum evden çok sıkılıyorum bebeğime bakamıyorum, uyku uyuyamıyorum, içime bişeyler baskı yapıyo sanki ölücek gibi hissediyoerum kendimi hiç bi yerde duramıyorum bütün gece ağlıyorum kimseyi istemiyorum sadece sokakta olmak ve hep yürümek istiyorum ne yapıcağımı şşaırdım böyle olan varmı aranızda düzeldinizmi ben düzelicem dimi hep böyle kalmaktan çok korkuyorum delirmek üzereyim aklımı kaynetmekten korkuyorum ne olur böylr olan biri varsa yazsın bana çıldırıcam yoksa:KK43:

canım hiç üzme kendını ben de aynen senın anlattıgın gıbı yasadım her seyı. evde durmaktan nefret edıyordum. hep dışarda durmak ıstıyordum. hatta bu yuzden bebegı görmeye kımsenın gelmesını ısemıyordum. bebege bakamadıgımı dusunuyordum. onu yeterınce sevmedıgımı onun benı hıc sevmeyecegını ona yakınımdakı ınsanların bakacagını aramızda anne bebek bagının hıc olmayacagını vsvs vs. benı ılk 20 gun emmedı kucagıma her almamda benı emmedıg ıcın agladım ben agladıkca bebegı anımdakım varsa ona verdım. eve cok mısafır gelıp de her kafadan bı ses cıkınca oyle bunalırdım kı bebegı yatagın uzerıne bırakıp odadan cıktıgımı blırım. ama ınsanın elınde degıl hc bırı. cevrenın bıraz daha anlayışlı olması lazım. mesela lohusalıkta bebek görmeye gıdılmemelı. ben bebegı hastaneden cıkardımeve geldım 5 dakıka sonra komsular gırdı eve. bı durun dı mı ama bı bakayım bebege zaten kalmıs 1 hafta hastanede. böyle ıste hıc yalnızkalamadı. cokzor gunler gecırdık. sımdı ıyı cok sukur. haftaya cuma 3 ayı dolmus olacak. uzme kendını sende. kendıne özel zamanlar yarat. kıtap oku dergı oku gerceken ıyı gelyor. saglıakla kal
 
mrb bende gaz ve kabızlık promlem, çe3kiyorum sezeryanla doğum yaptıö 17 gün oldu ne yiyip ne içeyim yardımcı olun.
 
herşeyde yiyebilirsin ...ne alaka .....o problem zaten zamanla geçer.......................ara ara yürüyüş yap .....................düzelirsin..............sıcak tut kendini......hı bide ıhlamur iç...........
 
lohusalık psikolojisi berbat bişeymiş...hem çok mutlusun hem de ölümü düşünecek kadar mutsuz..yani en azından ben öyleyim..niye böyle oldum bilmiyorum..çok kötüyüm..öldüğümde çocuğa kim bakar diye falan düşünüyorum..:KK43::KK43::KK43::KK43::KK43:
 
Arkadaşlar
Doğumdan sonra depresyon yaşayanlar ve atlatanlar var mı
Bu durumum geçici olduğuna inanamıyorum sürekli beni,mle birlikte olacakmış hissi beni mahvediyor
İlk zamanlara göre çok daha iyiyim ancak eski halime 4 ay geçmesine rağmen hala dönemedim
Ne illet bişeymiş bu kendimden çok farklı biriyim sanki
c.tesi günü sabahın altısından akşamın altısına kadar ağladım
umutsuzluk çaresizlik bebeğime bakamıyacakmış hissi sürekli birilerinin yardımına muhtaçmış hissi
Herşey o kadar yolundayken ne oluyorki çok büyük bir derdin içindeymişim gibi hissdiyorum

Doğum yaptığım ilk zamanlarda uyuyamadım yemek yiyemedim emziremiyeceğim diye ağladım hep ağladım .İçimde bir sıkıntı vardı hep bunalıyordum şimdi 4 ay geçti eskii kadar bunalmıyorum ama yine evimde tek başıma bebeğimle bir gün geçiremiyorum evimden çok soğudum .eskiden düzenli bir insandım ama şimdi hiçbirşey yapmak istemiyor canım .hayatım tamaen terse döndü bunların hepsi geçiyormu yoksa bu depresyon hayatında hep oluyormu ?
kendi kendime sorduğum tek soru bu
 
Arkadaşlar
Doğumdan sonra depresyon yaşayanlar ve atlatanlar var mı
Bu durumum geçici olduğuna inanamıyorum sürekli beni,mle birlikte olacakmış hissi beni mahvediyor
İlk zamanlara göre çok daha iyiyim ancak eski halime 4 ay geçmesine rağmen hala dönemedim
Ne illet bişeymiş bu kendimden çok farklı biriyim sanki
c.tesi günü sabahın altısından akşamın altısına kadar ağladım
umutsuzluk çaresizlik bebeğime bakamıyacakmış hissi sürekli birilerinin yardımına muhtaçmış hissi
Herşey o kadar yolundayken ne oluyorki çok büyük bir derdin içindeymişim gibi hissdiyorum

Doğum yaptığım ilk zamanlarda uyuyamadım yemek yiyemedim emziremiyeceğim diye ağladım hep ağladım .İçimde bir sıkıntı vardı hep bunalıyordum şimdi 4 ay geçti eskii kadar bunalmıyorum ama yine evimde tek başıma bebeğimle bir gün geçiremiyorum evimden çok soğudum .eskiden düzenli bir insandım ama şimdi hiçbirşey yapmak istemiyor canım .hayatım tamaen terse döndü bunların hepsi geçiyormu yoksa bu depresyon hayatında hep oluyormu ?
kendi kendime sorduğum tek soru bu


şimdiki durumun ne bilmiyorum ama aynıysa destek almanı öneririm.
 
arkadaşlar,
3 yaşındaki kızımla ilgili deneyimlerimi paylaştığım bloğumu okumanızı tavsiye ediyorum. yorumlarınızı bekliyorum:)
annelik ve annelik ile ilgili tecrübelerim - xxxxxxxxxxxxxxxxxx
 
Son düzenleyen: Moderatör:
Arkadaşlar
Doğumdan sonra depresyon yaşayanlar ve atlatanlar var mı
Bu durumum geçici olduğuna inanamıyorum sürekli beni,mle birlikte olacakmış hissi beni mahvediyor
İlk zamanlara göre çok daha iyiyim ancak eski halime 4 ay geçmesine rağmen hala dönemedim
Ne illet bişeymiş bu kendimden çok farklı biriyim sanki
c.tesi günü sabahın altısından akşamın altısına kadar ağladım
umutsuzluk çaresizlik bebeğime bakamıyacakmış hissi sürekli birilerinin yardımına muhtaçmış hissi
Herşey o kadar yolundayken ne oluyorki çok büyük bir derdin içindeymişim gibi hissdiyorum

Doğum yaptığım ilk zamanlarda uyuyamadım yemek yiyemedim emziremiyeceğim diye ağladım hep ağladım .İçimde bir sıkıntı vardı hep bunalıyordum şimdi 4 ay geçti eskii kadar bunalmıyorum ama yine evimde tek başıma bebeğimle bir gün geçiremiyorum evimden çok soğudum .eskiden düzenli bir insandım ama şimdi hiçbirşey yapmak istemiyor canım .hayatım tamaen terse döndü bunların hepsi geçiyormu yoksa bu depresyon hayatında hep oluyormu ?
kendi kendime sorduğum tek soru bu




merhaba canim
ben de 4.cocugumda dogumdan 10 gün sonra depresyona girdim.sürekli aglama krizleri tutuyordu
umutsuzluk,caresizlik baskalarinin yardimina muhtaclik hissi bende de vardi
ama yaklasik 2 hafta sonra tamamen gecti
ama seninki halen devam ediyor gibi bir uzmana görünmeni tavsiye ederim
allah yardimcin olsun
 
Benim en buyuk derdim meme ucu hassasiyeti oldu, bir de tabii terleme, su icinde kaliyordum. Allahtan evde yalniz annem vardi da goguslerim acik geziyordum :) misafir gelmesi buyuk problemdi benim icin :)
Ama neticede bitiyor bu donem de, insan hatirlamiyor bile :)
 
Benim en buyuk derdim meme ucu hassasiyeti oldu, bir de tabii terleme, su icinde kaliyordum. Allahtan evde yalniz annem vardi da goguslerim acik geziyordum :) misafir gelmesi buyuk problemdi benim icin :)
Ama neticede bitiyor bu donem de, insan hatirlamiyor bile :)

oh beee yanlız değilim 20 gün önce doğum yağtım ve o günden beri ara ara ağlama krizlerim oluyor aynı hisler bende de var bebeğe bakamama besleymeme ölürsem kim bakacak falan filan ama geçicek inş. şu 40ım bir çıksın kendimi namaza Kurana ve duaya vericem belkide bu dönemde boşluğ düşüyoruz ondan böyle oluyor az kaldı yolu yarıladık çok şükür inş. en kısa zamanda düzelicek hr şey anne olmanın tadına varıcaz daraldıkça Rabbim yüreğime ferahlık ver deyip rahatlayın arkadaşlar bol bol dua edelim inş. Ondan başka el açacak bu durumu geçirecek bir güç yok Rabbim hepimize şifa versin...ANNE OLMAK ÇOK GÜZELLL..:)
 
X