Kendimi düzeltemiyorum.

avidra

Yeni Üye
Kayıtlı Üye
3 Ocak 2019
1
0
27
Nasıl başlıycagımı bilmiyorum burayı yeni keşfettim ve anonim olarak derdimi anlatabilmenin iyi geliceğini düşünüyorum. bende bi problem var.22 yaşındayım ve daha şimdiden sürekli eskiyi özlüyorum. içinde yaşarken nefret ettiğim ne varsa onu geçince özlüyorum.lise hayatım berbattı ağlaya ağlaya gider defterimin arkasına çizdiğim takvimden bitmesine gün sayardım 12. sınıfta. şimdi okulun resimlerini açıp özledim diye ağlıyorum.özgüvensizlikten kırılıyorum bunu etrafa yansıtmasamda.. sevmediğim bi şehirde ailemden uzakta nefret ettiğim zorla gönderildiğim bi bölüm okuyorum. bitince özliceğimi biliyorum ama gün sayıyorum. okuldayken memlekete gitmeye can atıyorum ama eve gidince yurttakı yalnız yaşantımı özlediğimi farkedip odamdan salona çıkmak bile istemiyorum.ablam yeni evlendi bi daha kardeşlerimle annem babamla evde o eski ortamı beraber aynı çatıda yatamıycağımızı düşünüp ağlıyorum. okul uzadı diye ezik hissedip aynı anda mezun olunca yapmak istemediğim bi mesleğe başlamak zorunda kalıcagımı düşünüp üzülüyorumda.yani nerde değilsem orda iyi olcakmışım gibi. hep olmaman gereken bi yerdeymişim.kaybolmuşum gibi.sevgilisi olan arkadaşlarıma özenip görüşmek isteyen cocukları reddediyorum çünkü mutlu olabiliceğimi iyi insanlarla karşılaşabiliceğime dair inancım yok. iyi değilim sanırım ama bunların psikolojide bi karşılığı var mı bana yardım edebilirler mi bilmiyorum daha önce depresyon teşhisi konuldu aldığım antidepresanları bitince kendiliğinden bırakıp bi daha doktora gitmedim. şu an finallere çalışmam gerekirken büyük ihtimalle sonunu bile okumıycagınız bu yazıyı yazıyorum çünkü kafamı toplayamıyorum. umarım bunu buraya bırakmak bana iyi gelir.
 
insan evet geçmişi ozler bazen her yas birbirinden farklıdır çünkü. Ben de geriye baktığımda üniversite yıllarını deli gibi özlüyorum bazen ama bu özlem neyi değiştirebilir ki o yüzden bu anımı o günlerden daha güzel görmeye çalışıyorum biliyorum ki bu yılları da ozleyecegim. Sana tek tavsiyem bu duygular gelince geçmişi çok dusunmemeye çalış, şimdiki yaşantıda eskiye gore ne güzellikler var onlari düşün.
 
Geleceğinin, geçmişinden daha güzel olacağına inan hep ve tüm kalbinle iste bunu.Geçmişi boşver iyisiyle kötüsüyle yaşanmış ve bitmiş gelecek sürprizlerle dolu. Hayatınızın daha güzel olması için bazı şeylerin hayatımızda değişmesi gerekir. Bu yüzden yaşadığınız ânı kabullenin ve hakkını vererek yaşamaya çalışın.
 
Sonuna kadar okudum arada bana da boyle olurdu,zamanla gecti gitti.Yani hastalik mi yoksa boşluk mu yalnizlik mi bilemiyorum ama dedigim gibi cok uzun sürmedi...
 
Geçmişi özlemek mi? Bazı anılarımı kafamda yeniden yaşaya yaşaya eskittim.
İyi bir psikoloğa gitmenin haricinde sana önereceğim şey, bir günlük tutmak. Hissettiğin şeyleri yaz. Gerçekten iyi geliyor.
 
Yazıyı sanki ben yazmışım gibi :KK57:

Ailemin isteğiyle istemediğim bir bölümde okuyordum ve bu sebeple okulum da çok uzadı. Bir ara dedim hiç bitmeyecek heralde ben hep böyle öğrenci kalıcam. Sürekli liseyi düşünüp üzülürdüm gözlerim dolardı. Eskiden ne güzeldi şimdi her şey iğrenç oldu diye düşünürdüm. Dedim ya sanki ben yazmışım bu yazıyı çok şaşırdım.

Güç bela okulu bitirdim ve bu düşüncelerim silinip gitti. Şimdi geçmişe takılı değilim aksine sürekli gelecek planları yapıyorum. Yaşadığım neydi bilmiyorum ama geçti gitti.

O dönemde günlük tutuyordum yazıp rahatlamak için. Yazdıkça aslında sorunun ne kadar küçük olduğunu görüyorsun iyi oluyor :KK73:
 
Çok düşünme. Müzik aç , yaz , kitap oku ama bu şeyleri düşünmeye bu kadar vakit ayirirsan , düşer kalırsın içinde - ki öyle de olmuş zaten.

Bölümünü sevmiyorsan degistirebilirsin. Merkezi yerleştirme puanı ile yatay geçiş var diye biliyorum , girerken aldıgin puanla istedgin ve puanının yettiği başka bir bölüme başvurabiliyorsun. Tabi en baştan başlıyorsun ama en azından yeniden sınav stresi olmuyorsun. Daha çok seveceğin bir bölüm bulabilirsin belki . Bunu yaparsan üniversiteyi de ailenin olduğu şehirde secersin. :KK51:

Kendine güven. Çok güven. Kendini çok sev. Çık kurtul bu halden. Evrene de güven . Şu an nerdeysen ne haldeysen senin için iyi olan şu an için bu demek ki. Üzülerek kendini yorma, anın tadını kaçırma . Değişmesini istiyorsan değiştir ama bunca düşünmek yıpratır seni. Sevgiler :KK68:
 
Nasıl başlıycagımı bilmiyorum burayı yeni keşfettim ve anonim olarak derdimi anlatabilmenin iyi geliceğini düşünüyorum. bende bi problem var.22 yaşındayım ve daha şimdiden sürekli eskiyi özlüyorum. içinde yaşarken nefret ettiğim ne varsa onu geçince özlüyorum.lise hayatım berbattı ağlaya ağlaya gider defterimin arkasına çizdiğim takvimden bitmesine gün sayardım 12. sınıfta. şimdi okulun resimlerini açıp özledim diye ağlıyorum.özgüvensizlikten kırılıyorum bunu etrafa yansıtmasamda.. sevmediğim bi şehirde ailemden uzakta nefret ettiğim zorla gönderildiğim bi bölüm okuyorum. bitince özliceğimi biliyorum ama gün sayıyorum. okuldayken memlekete gitmeye can atıyorum ama eve gidince yurttakı yalnız yaşantımı özlediğimi farkedip odamdan salona çıkmak bile istemiyorum.ablam yeni evlendi bi daha kardeşlerimle annem babamla evde o eski ortamı beraber aynı çatıda yatamıycağımızı düşünüp ağlıyorum. okul uzadı diye ezik hissedip aynı anda mezun olunca yapmak istemediğim bi mesleğe başlamak zorunda kalıcagımı düşünüp üzülüyorumda.yani nerde değilsem orda iyi olcakmışım gibi. hep olmaman gereken bi yerdeymişim.kaybolmuşum gibi.sevgilisi olan arkadaşlarıma özenip görüşmek isteyen cocukları reddediyorum çünkü mutlu olabiliceğimi iyi insanlarla karşılaşabiliceğime dair inancım yok. iyi değilim sanırım ama bunların psikolojide bi karşılığı var mı bana yardım edebilirler mi bilmiyorum daha önce depresyon teşhisi konuldu aldığım antidepresanları bitince kendiliğinden bırakıp bi daha doktora gitmedim. şu an finallere çalışmam gerekirken büyük ihtimalle sonunu bile okumıycagınız bu yazıyı yazıyorum çünkü kafamı toplayamıyorum. umarım bunu buraya bırakmak bana iyi gelir.

Sonuna kadar okudum arada bana da boyle olurdu,zamanla gecti gitti.Yani hastalik mi yoksa boşluk mu yalnizlik mi bilemiyorum ama dedigim gibi cok uzun sürmedi...

final haftasındayım, çalışmak dışında her şeyle uğraşıyorum. mezuna kaldığım seneyi deli gibi özlüyorum. öyle böyle değil. hiç olmasa hazırlık sınıfını özlüyorum. o rahatlığı. hafif depresyondayım sanırım ev arkadaşlarımdan haz etmiyorum annem yanımdaydı yeni gitti erkek arkadaşımı 2 gündür görmüyorum bir köpeğim var şimdi yanımda o da olmasa kafayı yemiştim
 
X