İçinden çıkamadığım ve beni tüketen olaylar...

Margaret Hamilton .!.:

Ayy inanamiyorum ya ailenizin hala nasil bir umidi olabiliyor? Yuz goz olunmus iyice, kimsenin birbirinin yuzune bakacak hali kalmamisken unutup tekrar bir aile olabileceginizi dusunuyorlar mi gercekten?

Es kisisi sizinle direkt konustu mu? Ozellikle buradaki mesajlariniz ile ilgili

Genişletmek için tıkla...

celebrian .!.:

Babanız hala neyin düzelmesini bekliyor?

Genişletmek için tıkla...

tom_ellis .!.:

Babam bana aynı evde yaşayın çocuklar için diyor ama bu benim için tam bir kabus ve ben çok kötü oluyorum. Adama her gün evden git diyorum. Gitmiyor o da

Genişletmek için tıkla...

tom_ellis .!.:

Babam bana aynı evde yaşayın çocuklar için diyor ama bu benim için tam bir kabus ve ben çok kötü oluyorum. Adama her gün evden git diyorum. Gitmiyor o da

Genişletmek için tıkla...

Margaret Hamilton .!.:

Babaniz da yani...Sizi su an zor duruma sokan esinizden daha cok, babaniz. Bence babanizla hareket etmeyin daha fazla, sizi olumsuz etkiliyor, direncinizi kiriyor.

Genişletmek için tıkla...

celebrian .!.:

Ama siz ne kadar dik durmaya çabalıyorsanız aileniz o kadar kafanızı karıştırıyor
Ayrıca dedesi bile olsa çocuğunuzu sizin kadar kimse düşünemez o yüzden net olduğunuzu anlarlar inşallah
Zaten yeterince huzursuzsunuz bir de ailenizin tavırları tuzu biberi oluyor

Genişletmek için tıkla...

tom_ellis .!.:

Dün eşle babam bayağı tartıştılar. Gece hiç uyumadım. Eş babama benim evliliğimi sen bozdun demiş. Pislik, gerizekalı..Babam da garibim kendisine atılan onca iftiradan sonra acaba düzelir mi umudu var.

Genişletmek için tıkla...

tom_ellis .!.:

Dün eşle babam bayağı tartıştılar. Gece hiç uyumadım. Eş babama benim evliliğimi sen bozdun demiş. Pislik, gerizekalı..Babam da garibim kendisine atılan onca iftiradan sonra acaba düzelir mi umudu var.

Genişletmek için tıkla...

merimeriye .!.:

Merhabalar evlendiğimden beri içinden çıkamadığım bu sorunları bir de buraya yazmak istedim belki bir çıkar yolu bulurum diye.
3 yıl önce eşimle severek evlendim hatta ailemin tüm karşı çıkmalarına karşı gelerek. Sevgililik nişanlılık dönemimizde şuan ki haliyle
alakası olmayan bir insandı çok düşünceli sevecen kibar bende haliyle böyle tanıdım kendisini. Fakat evlendikten sonra içinden başka bir
insan çıktı resmen. 19 Temmuz da evlendik 20 Temmuz benim doğum günüm düğünden sonraki sabah doğum günümü kutlama gereği bile duymadı. Düğünümüz pandemide olduğu için balayı iptal oldu maalesef gidemedik ama evde bile olsak baş başa vakit geçirmemiz gerekirken kayınvalide kişisine gittik 3 günlük evliyken ve orda kaldık şaka gibi. Maalesef kayınpederim eşim daha bebekken ölmüş ve eşim tek çocuk annesine çok düşkün aynı şekilde annesi de ona. Kendisi çalışıyor ama eşim olmadan hiçbir iş yapamıyor resmen. 3 yıldan beri sayesinde bir hafta sonumuzu evimizde baş başa geçiremedik gecenin olur olmaz saatleri arar saçma sapan konuşur kapar. Daha cuma akşamından arar ne zaman geliyorsunuz diye aynı şekilde döneceğimiz zaman evden çıkmadan daha söyler haftaya gelirsiniz yine diye. Eşimle bekarken oturduğumuz semtler birbirine çok yakın 5 dakikalık mesafe var aramızda. Şuan oturduğumuz bölge ile de dakika ama eşim de sürekli annesinde beni kendi anneme götürüp o kendi annesine gider çünkü orda rahat annesi karışmaz sabaha kadar içer gezer ve bu süre zarfında asla aramaz mesaj atmaz.
Bu arada eşim çok alkol kullanan bir insan. Evlendikten sonra fark ettim ki ikisi de sadece kendilerini ve birbirlerini düşünen bencil
insanların teki. Eşim dediğime bakmayın hitap için kullandığım kelime sadece eskisi gibi bir sevgim asla yok kendisine karşı. İçki yüzünden
sürekli kavga ediyoruz her hafta sonu beni yalnız bırakıp içmeye gider köyünde annesinin yanında kalır. İlk evlendiğim zaman 1 yıl çalıştım
ve eşimin annesine mutfak dolabı yaptırdık bir insan teşekkür edeceği yerde beyaz eşyaların parasını da verin dedi. Asla çalıştığı parasını
harcamaz faturalarını bile biz ödüyoruz resmen. Bu yüzden işten çıktım yeni bir iş bakarken o kadar korunmama rağmen hamile olduğumu
öğrendim ve beni arayıp hayırlı olsun bile demedi kayınvalide kişisi. Hamileyken bir kere arayıp sormadı bir şeye ihtiyacınız var mı diye
eşim o zaman tek maaş asgari ücretle çalılşyordu bir kuruş destekte bulunup bir çöp bile almadı almasında değilim zaten de bu bir gönül
almadır yani. Bu sırada ablam kızının beşiklerini odasını verdi benim annemler ise kızımın a dan z ye her şeyini düzdü eşime de bir şey
almaya gerek kalmadı diyebiliriz. Doğum yaptığım zaman annem yanımda kalmıştı 40 ım çıkana kadar yaz ayı olduğu için düğüne gitmesi
gerekti bir akşam bana eşin gelsin beklesin seni yalnız kalma dedi tamam dedim. Eşimi aradım eve gelmesini istedim çünkü kızım sürekli
ağlıyordu kolik bebekti bende yeni anne olmuşum ne yapmam gerektiğini bilmiyordum o zamanlar. 15 gün olmuştu daha doğum yapalı eşim o gece asla eve gelmedi ben kızımla beraber oturup sabaha kadar ağlarken kendisi düğünde içki içiyor annesiyle beraber oynuyormuş. Sizin anlıycağınız sürekli evde kızımla beraber tek başımayım eşim zaten vardiyalı çalışıyor işte olmadığı zaman annesinin arkadaşlarının yanına içmeye gidiyor evde olunca da sabahtan akşama kadar yatar hiçbir işe elini sürmez telefondan kafasını kaldıramaz. Ben herşeye yetişmeye çalışıyorum çocuğumu resmen evliyken yalnız başıma büyütüyorum. Ne bana ne de kızıma asla para harcamak istemez kızıma aldığım bir kitap için bile dünyanın lafını yaptı ne gerek var diye ama kendisi maviden mont giyer. Kendisinin söylediği kadarıyla maaşı da yüksek ve sürekli ikramiye alıyorlar maaş gününü bile bilmem siz düşünün ama bu kadar para nereye gidiyor anlamıyorum borcumuz da yok kenara yaptığımız yatırım da. Annesi gibi parayı çok tutar ama sadece bana ve kızıma karşı kendine ve arkadaşlarına içki almaya gelince asla acımaz. Resmen kızımı ben zorla sevdirtiyorum kendisine dakika bak duş alıcam diyorum çocuğa televizyonu açar kendisi telefonla oynar. Çok uzun oldu kusura bakmayın ama sizin anlayacağınız eşim eski bekar hayatını yaşamaya çalışıyor ne çocuk umrunda ne ben sürekli bizi yalnız bırakıp annesine gider içmeye gider arkadaşlarına gider asla kuruş para vermez kendime birşey alayım diye. İçip çok küfürler eder kalbimi kırar sürekli ve sonrasında hiçbir şey olmamış gibi benden yakınlaşmamı bekler. Dolabında işe giderken giydiği kıyafeti bile ütülüdür sürekli evde
çeşit yemek vardır bu arada annesi asla ne yemekten ne temizlikten anlayan bir insan hamileyken 3 gün kaldık 1 kere bile yemek yapmadı resmen. Daha yaşadığımız onlarca şey sürekli kavga ederiz yani. Bana bir sebep sunabilir misiniz bunları neden yaşadığıma dair çünkü elimden gelen her şeyin en iyisini yapmaya çalıştığım halde sorun bende mi diye düşünüyorum artık boşanmayı çok düşündüm ailem her zaman arkamdadır. Kızım küçük olduğu için boşanırsam nasıl bir hayatım olacağını inanın kestiremiyorum. Ama böyle devam
etmekte istemiyorum çıkmazdayım resmen. Kendisi babasız büyümüş aynısını kızına neden yapmak istiyorsun diye sordukça cevap bile vermek istemiyor çünkü yaptığı bu hareketlerin hepsini çok normal sanıyor kendisi. Bu arada ben 24 yaşındayım ne olursa olsun bir çocuğum olduğu için inanın çok mutluyum ama hayatımın bu güzel yıllarını da bu şekilde yaşayıp çürüyüp gitmek istemiyorum. Artık o kadar yıprandım ki kendi halime ağlamam gereken yerde gülüyorum ne yapmalıyım?

Genişletmek için tıkla...

birkadinbirannebirevlat .!.:

Rabbim sana kolaylık versin tez zamanda güzel kapılar açsın

Genişletmek için tıkla...

gunces .!.:

Mukemmel koca adayi ne hikmetse dugunden sonraki ilk gun degismis. Siz bu anlattiklariniza inaniyorsaniz bizim icin sorun yok ama boyle sorun cozemezsiniz.

Genişletmek için tıkla...

tom_ellis .!.:

Beni bugün bıraksalar bugün davayı açarım içimde öyle bir nefret var. Hele ki dünkü yaşananlardan sonra. Ben de eşi her gün kovacağım bundan sonra.

Genişletmek için tıkla...

celebrian .!.:

Tutan kim sizi ? Ailem demeyin yukarıdaki üyenin yazdığı gibi sizin aklınızı karıştırıyorlar sürekli
Artı her gün evden kovacağım diyerek neyi amaçlıyorsunuz? Kovdunuz gitmedi eee sonra ?
Sürekli aksiyon peşindesiniz elinize ne geçecek ki ?

Genişletmek için tıkla...

tom_ellis .!.:

Valla o kadar yoruldum ki aksiyon peşinde falan değilim. Tapu şerhi koydurma eşinin haberi olursa kavga çıkar dediler, sonra eş bana hakaret edince git koydur dediler. Şimdi de bekle diyorlar. Benim görmediğim bir şeyi mi görüyorlar bilmiyorum ama ben hazırlıklarımı yapıyorum.

Genişletmek için tıkla...

celebrian .!.:

Hayır yanlış anladınız demek istediğimi başından beri çok bocaladınız ama sonunda çanınıza tak dedi ki kararınızı verdiniz tebrik ediyorum sizi bunun için, fakat şu an sizin sakin kalıp net olmanız lazım kendi huzurunuz için.
Ebeveynleriniz bekle diyorlar gerekçeleri ne sordunuz mu neyi ne kadar bekleyecekmişsiniz ?
Barıştırma adı altında karşı tarafla görüşüp sizi ezdirmezler umarım

Genişletmek için tıkla...

merimeriye .!.:

Merhabalar evlendiğimden beri içinden çıkamadığım bu sorunları bir de buraya yazmak istedim belki bir çıkar yolu bulurum diye.
3 yıl önce eşimle severek evlendim hatta ailemin tüm karşı çıkmalarına karşı gelerek. Sevgililik nişanlılık dönemimizde şuan ki haliyle
alakası olmayan bir insandı çok düşünceli sevecen kibar bende haliyle böyle tanıdım kendisini. Fakat evlendikten sonra içinden başka bir
insan çıktı resmen. 19 Temmuz da evlendik 20 Temmuz benim doğum günüm düğünden sonraki sabah doğum günümü kutlama gereği bile duymadı. Düğünümüz pandemide olduğu için balayı iptal oldu maalesef gidemedik ama evde bile olsak baş başa vakit geçirmemiz gerekirken kayınvalide kişisine gittik 3 günlük evliyken ve orda kaldık şaka gibi. Maalesef kayınpederim eşim daha bebekken ölmüş ve eşim tek çocuk annesine çok düşkün aynı şekilde annesi de ona. Kendisi çalışıyor ama eşim olmadan hiçbir iş yapamıyor resmen. 3 yıldan beri sayesinde bir hafta sonumuzu evimizde baş başa geçiremedik gecenin olur olmaz saatleri arar saçma sapan konuşur kapar. Daha cuma akşamından arar ne zaman geliyorsunuz diye aynı şekilde döneceğimiz zaman evden çıkmadan daha söyler haftaya gelirsiniz yine diye. Eşimle bekarken oturduğumuz semtler birbirine çok yakın 5 dakikalık mesafe var aramızda. Şuan oturduğumuz bölge ile de dakika ama eşim de sürekli annesinde beni kendi anneme götürüp o kendi annesine gider çünkü orda rahat annesi karışmaz sabaha kadar içer gezer ve bu süre zarfında asla aramaz mesaj atmaz.
Bu arada eşim çok alkol kullanan bir insan. Evlendikten sonra fark ettim ki ikisi de sadece kendilerini ve birbirlerini düşünen bencil
insanların teki. Eşim dediğime bakmayın hitap için kullandığım kelime sadece eskisi gibi bir sevgim asla yok kendisine karşı. İçki yüzünden
sürekli kavga ediyoruz her hafta sonu beni yalnız bırakıp içmeye gider köyünde annesinin yanında kalır. İlk evlendiğim zaman 1 yıl çalıştım
ve eşimin annesine mutfak dolabı yaptırdık bir insan teşekkür edeceği yerde beyaz eşyaların parasını da verin dedi. Asla çalıştığı parasını
harcamaz faturalarını bile biz ödüyoruz resmen. Bu yüzden işten çıktım yeni bir iş bakarken o kadar korunmama rağmen hamile olduğumu
öğrendim ve beni arayıp hayırlı olsun bile demedi kayınvalide kişisi. Hamileyken bir kere arayıp sormadı bir şeye ihtiyacınız var mı diye
eşim o zaman tek maaş asgari ücretle çalılşyordu bir kuruş destekte bulunup bir çöp bile almadı almasında değilim zaten de bu bir gönül
almadır yani. Bu sırada ablam kızının beşiklerini odasını verdi benim annemler ise kızımın a dan z ye her şeyini düzdü eşime de bir şey
almaya gerek kalmadı diyebiliriz. Doğum yaptığım zaman annem yanımda kalmıştı 40 ım çıkana kadar yaz ayı olduğu için düğüne gitmesi
gerekti bir akşam bana eşin gelsin beklesin seni yalnız kalma dedi tamam dedim. Eşimi aradım eve gelmesini istedim çünkü kızım sürekli
ağlıyordu kolik bebekti bende yeni anne olmuşum ne yapmam gerektiğini bilmiyordum o zamanlar. 15 gün olmuştu daha doğum yapalı eşim o gece asla eve gelmedi ben kızımla beraber oturup sabaha kadar ağlarken kendisi düğünde içki içiyor annesiyle beraber oynuyormuş. Sizin anlıycağınız sürekli evde kızımla beraber tek başımayım eşim zaten vardiyalı çalışıyor işte olmadığı zaman annesinin arkadaşlarının yanına içmeye gidiyor evde olunca da sabahtan akşama kadar yatar hiçbir işe elini sürmez telefondan kafasını kaldıramaz. Ben herşeye yetişmeye çalışıyorum çocuğumu resmen evliyken yalnız başıma büyütüyorum. Ne bana ne de kızıma asla para harcamak istemez kızıma aldığım bir kitap için bile dünyanın lafını yaptı ne gerek var diye ama kendisi maviden mont giyer. Kendisinin söylediği kadarıyla maaşı da yüksek ve sürekli ikramiye alıyorlar maaş gününü bile bilmem siz düşünün ama bu kadar para nereye gidiyor anlamıyorum borcumuz da yok kenara yaptığımız yatırım da. Annesi gibi parayı çok tutar ama sadece bana ve kızıma karşı kendine ve arkadaşlarına içki almaya gelince asla acımaz. Resmen kızımı ben zorla sevdirtiyorum kendisine dakika bak duş alıcam diyorum çocuğa televizyonu açar kendisi telefonla oynar. Çok uzun oldu kusura bakmayın ama sizin anlayacağınız eşim eski bekar hayatını yaşamaya çalışıyor ne çocuk umrunda ne ben sürekli bizi yalnız bırakıp annesine gider içmeye gider arkadaşlarına gider asla kuruş para vermez kendime birşey alayım diye. İçip çok küfürler eder kalbimi kırar sürekli ve sonrasında hiçbir şey olmamış gibi benden yakınlaşmamı bekler. Dolabında işe giderken giydiği kıyafeti bile ütülüdür sürekli evde
çeşit yemek vardır bu arada annesi asla ne yemekten ne temizlikten anlayan bir insan hamileyken 3 gün kaldık 1 kere bile yemek yapmadı resmen. Daha yaşadığımız onlarca şey sürekli kavga ederiz yani. Bana bir sebep sunabilir misiniz bunları neden yaşadığıma dair çünkü elimden gelen her şeyin en iyisini yapmaya çalıştığım halde sorun bende mi diye düşünüyorum artık boşanmayı çok düşündüm ailem her zaman arkamdadır. Kızım küçük olduğu için boşanırsam nasıl bir hayatım olacağını inanın kestiremiyorum. Ama böyle devam
etmekte istemiyorum çıkmazdayım resmen. Kendisi babasız büyümüş aynısını kızına neden yapmak istiyorsun diye sordukça cevap bile vermek istemiyor çünkü yaptığı bu hareketlerin hepsini çok normal sanıyor kendisi. Bu arada ben 24 yaşındayım ne olursa olsun bir çocuğum olduğu için inanın çok mutluyum ama hayatımın bu güzel yıllarını da bu şekilde yaşayıp çürüyüp gitmek istemiyorum. Artık o kadar yıprandım ki kendi halime ağlamam gereken yerde gülüyorum ne yapmalıyım?

Genişletmek için tıkla...

merimeriye .!.:

Merhabalar evlendiğimden beri içinden çıkamadığım bu sorunları bir de buraya yazmak istedim belki bir çıkar yolu bulurum diye.
3 yıl önce eşimle severek evlendim hatta ailemin tüm karşı çıkmalarına karşı gelerek. Sevgililik nişanlılık dönemimizde şuan ki haliyle
alakası olmayan bir insandı çok düşünceli sevecen kibar bende haliyle böyle tanıdım kendisini. Fakat evlendikten sonra içinden başka bir
insan çıktı resmen. 19 Temmuz da evlendik 20 Temmuz benim doğum günüm düğünden sonraki sabah doğum günümü kutlama gereği bile duymadı. Düğünümüz pandemide olduğu için balayı iptal oldu maalesef gidemedik ama evde bile olsak baş başa vakit geçirmemiz gerekirken kayınvalide kişisine gittik 3 günlük evliyken ve orda kaldık şaka gibi. Maalesef kayınpederim eşim daha bebekken ölmüş ve eşim tek çocuk annesine çok düşkün aynı şekilde annesi de ona. Kendisi çalışıyor ama eşim olmadan hiçbir iş yapamıyor resmen. 3 yıldan beri sayesinde bir hafta sonumuzu evimizde baş başa geçiremedik gecenin olur olmaz saatleri arar saçma sapan konuşur kapar. Daha cuma akşamından arar ne zaman geliyorsunuz diye aynı şekilde döneceğimiz zaman evden çıkmadan daha söyler haftaya gelirsiniz yine diye. Eşimle bekarken oturduğumuz semtler birbirine çok yakın 5 dakikalık mesafe var aramızda. Şuan oturduğumuz bölge ile de dakika ama eşim de sürekli annesinde beni kendi anneme götürüp o kendi annesine gider çünkü orda rahat annesi karışmaz sabaha kadar içer gezer ve bu süre zarfında asla aramaz mesaj atmaz.
Bu arada eşim çok alkol kullanan bir insan. Evlendikten sonra fark ettim ki ikisi de sadece kendilerini ve birbirlerini düşünen bencil
insanların teki. Eşim dediğime bakmayın hitap için kullandığım kelime sadece eskisi gibi bir sevgim asla yok kendisine karşı. İçki yüzünden
sürekli kavga ediyoruz her hafta sonu beni yalnız bırakıp içmeye gider köyünde annesinin yanında kalır. İlk evlendiğim zaman 1 yıl çalıştım
ve eşimin annesine mutfak dolabı yaptırdık bir insan teşekkür edeceği yerde beyaz eşyaların parasını da verin dedi. Asla çalıştığı parasını
harcamaz faturalarını bile biz ödüyoruz resmen. Bu yüzden işten çıktım yeni bir iş bakarken o kadar korunmama rağmen hamile olduğumu
öğrendim ve beni arayıp hayırlı olsun bile demedi kayınvalide kişisi. Hamileyken bir kere arayıp sormadı bir şeye ihtiyacınız var mı diye
eşim o zaman tek maaş asgari ücretle çalılşyordu bir kuruş destekte bulunup bir çöp bile almadı almasında değilim zaten de bu bir gönül
almadır yani. Bu sırada ablam kızının beşiklerini odasını verdi benim annemler ise kızımın a dan z ye her şeyini düzdü eşime de bir şey
almaya gerek kalmadı diyebiliriz. Doğum yaptığım zaman annem yanımda kalmıştı 40 ım çıkana kadar yaz ayı olduğu için düğüne gitmesi
gerekti bir akşam bana eşin gelsin beklesin seni yalnız kalma dedi tamam dedim. Eşimi aradım eve gelmesini istedim çünkü kızım sürekli
ağlıyordu kolik bebekti bende yeni anne olmuşum ne yapmam gerektiğini bilmiyordum o zamanlar. 15 gün olmuştu daha doğum yapalı eşim o gece asla eve gelmedi ben kızımla beraber oturup sabaha kadar ağlarken kendisi düğünde içki içiyor annesiyle beraber oynuyormuş. Sizin anlıycağınız sürekli evde kızımla beraber tek başımayım eşim zaten vardiyalı çalışıyor işte olmadığı zaman annesinin arkadaşlarının yanına içmeye gidiyor evde olunca da sabahtan akşama kadar yatar hiçbir işe elini sürmez telefondan kafasını kaldıramaz. Ben herşeye yetişmeye çalışıyorum çocuğumu resmen evliyken yalnız başıma büyütüyorum. Ne bana ne de kızıma asla para harcamak istemez kızıma aldığım bir kitap için bile dünyanın lafını yaptı ne gerek var diye ama kendisi maviden mont giyer. Kendisinin söylediği kadarıyla maaşı da yüksek ve sürekli ikramiye alıyorlar maaş gününü bile bilmem siz düşünün ama bu kadar para nereye gidiyor anlamıyorum borcumuz da yok kenara yaptığımız yatırım da. Annesi gibi parayı çok tutar ama sadece bana ve kızıma karşı kendine ve arkadaşlarına içki almaya gelince asla acımaz. Resmen kızımı ben zorla sevdirtiyorum kendisine dakika bak duş alıcam diyorum çocuğa televizyonu açar kendisi telefonla oynar. Çok uzun oldu kusura bakmayın ama sizin anlayacağınız eşim eski bekar hayatını yaşamaya çalışıyor ne çocuk umrunda ne ben sürekli bizi yalnız bırakıp annesine gider içmeye gider arkadaşlarına gider asla kuruş para vermez kendime birşey alayım diye. İçip çok küfürler eder kalbimi kırar sürekli ve sonrasında hiçbir şey olmamış gibi benden yakınlaşmamı bekler. Dolabında işe giderken giydiği kıyafeti bile ütülüdür sürekli evde
çeşit yemek vardır bu arada annesi asla ne yemekten ne temizlikten anlayan bir insan hamileyken 3 gün kaldık 1 kere bile yemek yapmadı resmen. Daha yaşadığımız onlarca şey sürekli kavga ederiz yani. Bana bir sebep sunabilir misiniz bunları neden yaşadığıma dair çünkü elimden gelen her şeyin en iyisini yapmaya çalıştığım halde sorun bende mi diye düşünüyorum artık boşanmayı çok düşündüm ailem her zaman arkamdadır. Kızım küçük olduğu için boşanırsam nasıl bir hayatım olacağını inanın kestiremiyorum. Ama böyle devam
etmekte istemiyorum çıkmazdayım resmen. Kendisi babasız büyümüş aynısını kızına neden yapmak istiyorsun diye sordukça cevap bile vermek istemiyor çünkü yaptığı bu hareketlerin hepsini çok normal sanıyor kendisi. Bu arada ben 24 yaşındayım ne olursa olsun bir çocuğum olduğu için inanın çok mutluyum ama hayatımın bu güzel yıllarını da bu şekilde yaşayıp çürüyüp gitmek istemiyorum. Artık o kadar yıprandım ki kendi halime ağlamam gereken yerde gülüyorum ne yapmalıyım?

Genişletmek için tıkla...

merimeriye .!.:

Merhabalar evlendiğimden beri içinden çıkamadığım bu sorunları bir de buraya yazmak istedim belki bir çıkar yolu bulurum diye.
3 yıl önce eşimle severek evlendim hatta ailemin tüm karşı çıkmalarına karşı gelerek. Sevgililik nişanlılık dönemimizde şuan ki haliyle
alakası olmayan bir insandı çok düşünceli sevecen kibar bende haliyle böyle tanıdım kendisini. Fakat evlendikten sonra içinden başka bir
insan çıktı resmen. 19 Temmuz da evlendik 20 Temmuz benim doğum günüm düğünden sonraki sabah doğum günümü kutlama gereği bile duymadı. Düğünümüz pandemide olduğu için balayı iptal oldu maalesef gidemedik ama evde bile olsak baş başa vakit geçirmemiz gerekirken kayınvalide kişisine gittik 3 günlük evliyken ve orda kaldık şaka gibi. Maalesef kayınpederim eşim daha bebekken ölmüş ve eşim tek çocuk annesine çok düşkün aynı şekilde annesi de ona. Kendisi çalışıyor ama eşim olmadan hiçbir iş yapamıyor resmen. 3 yıldan beri sayesinde bir hafta sonumuzu evimizde baş başa geçiremedik gecenin olur olmaz saatleri arar saçma sapan konuşur kapar. Daha cuma akşamından arar ne zaman geliyorsunuz diye aynı şekilde döneceğimiz zaman evden çıkmadan daha söyler haftaya gelirsiniz yine diye. Eşimle bekarken oturduğumuz semtler birbirine çok yakın 5 dakikalık mesafe var aramızda. Şuan oturduğumuz bölge ile de dakika ama eşim de sürekli annesinde beni kendi anneme götürüp o kendi annesine gider çünkü orda rahat annesi karışmaz sabaha kadar içer gezer ve bu süre zarfında asla aramaz mesaj atmaz.
Bu arada eşim çok alkol kullanan bir insan. Evlendikten sonra fark ettim ki ikisi de sadece kendilerini ve birbirlerini düşünen bencil
insanların teki. Eşim dediğime bakmayın hitap için kullandığım kelime sadece eskisi gibi bir sevgim asla yok kendisine karşı. İçki yüzünden
sürekli kavga ediyoruz her hafta sonu beni yalnız bırakıp içmeye gider köyünde annesinin yanında kalır. İlk evlendiğim zaman 1 yıl çalıştım
ve eşimin annesine mutfak dolabı yaptırdık bir insan teşekkür edeceği yerde beyaz eşyaların parasını da verin dedi. Asla çalıştığı parasını
harcamaz faturalarını bile biz ödüyoruz resmen. Bu yüzden işten çıktım yeni bir iş bakarken o kadar korunmama rağmen hamile olduğumu
öğrendim ve beni arayıp hayırlı olsun bile demedi kayınvalide kişisi. Hamileyken bir kere arayıp sormadı bir şeye ihtiyacınız var mı diye
eşim o zaman tek maaş asgari ücretle çalılşyordu bir kuruş destekte bulunup bir çöp bile almadı almasında değilim zaten de bu bir gönül
almadır yani. Bu sırada ablam kızının beşiklerini odasını verdi benim annemler ise kızımın a dan z ye her şeyini düzdü eşime de bir şey
almaya gerek kalmadı diyebiliriz. Doğum yaptığım zaman annem yanımda kalmıştı 40 ım çıkana kadar yaz ayı olduğu için düğüne gitmesi
gerekti bir akşam bana eşin gelsin beklesin seni yalnız kalma dedi tamam dedim. Eşimi aradım eve gelmesini istedim çünkü kızım sürekli
ağlıyordu kolik bebekti bende yeni anne olmuşum ne yapmam gerektiğini bilmiyordum o zamanlar. 15 gün olmuştu daha doğum yapalı eşim o gece asla eve gelmedi ben kızımla beraber oturup sabaha kadar ağlarken kendisi düğünde içki içiyor annesiyle beraber oynuyormuş. Sizin anlıycağınız sürekli evde kızımla beraber tek başımayım eşim zaten vardiyalı çalışıyor işte olmadığı zaman annesinin arkadaşlarının yanına içmeye gidiyor evde olunca da sabahtan akşama kadar yatar hiçbir işe elini sürmez telefondan kafasını kaldıramaz. Ben herşeye yetişmeye çalışıyorum çocuğumu resmen evliyken yalnız başıma büyütüyorum. Ne bana ne de kızıma asla para harcamak istemez kızıma aldığım bir kitap için bile dünyanın lafını yaptı ne gerek var diye ama kendisi maviden mont giyer. Kendisinin söylediği kadarıyla maaşı da yüksek ve sürekli ikramiye alıyorlar maaş gününü bile bilmem siz düşünün ama bu kadar para nereye gidiyor anlamıyorum borcumuz da yok kenara yaptığımız yatırım da. Annesi gibi parayı çok tutar ama sadece bana ve kızıma karşı kendine ve arkadaşlarına içki almaya gelince asla acımaz. Resmen kızımı ben zorla sevdirtiyorum kendisine dakika bak duş alıcam diyorum çocuğa televizyonu açar kendisi telefonla oynar. Çok uzun oldu kusura bakmayın ama sizin anlayacağınız eşim eski bekar hayatını yaşamaya çalışıyor ne çocuk umrunda ne ben sürekli bizi yalnız bırakıp annesine gider içmeye gider arkadaşlarına gider asla kuruş para vermez kendime birşey alayım diye. İçip çok küfürler eder kalbimi kırar sürekli ve sonrasında hiçbir şey olmamış gibi benden yakınlaşmamı bekler. Dolabında işe giderken giydiği kıyafeti bile ütülüdür sürekli evde
çeşit yemek vardır bu arada annesi asla ne yemekten ne temizlikten anlayan bir insan hamileyken 3 gün kaldık 1 kere bile yemek yapmadı resmen. Daha yaşadığımız onlarca şey sürekli kavga ederiz yani. Bana bir sebep sunabilir misiniz bunları neden yaşadığıma dair çünkü elimden gelen her şeyin en iyisini yapmaya çalıştığım halde sorun bende mi diye düşünüyorum artık boşanmayı çok düşündüm ailem her zaman arkamdadır. Kızım küçük olduğu için boşanırsam nasıl bir hayatım olacağını inanın kestiremiyorum. Ama böyle devam
etmekte istemiyorum çıkmazdayım resmen. Kendisi babasız büyümüş aynısını kızına neden yapmak istiyorsun diye sordukça cevap bile vermek istemiyor çünkü yaptığı bu hareketlerin hepsini çok normal sanıyor kendisi. Bu arada ben 24 yaşındayım ne olursa olsun bir çocuğum olduğu için inanın çok mutluyum ama hayatımın bu güzel yıllarını da bu şekilde yaşayıp çürüyüp gitmek istemiyorum. Artık o kadar yıprandım ki kendi halime ağlamam gereken yerde gülüyorum ne yapmalıyım?

Genişletmek için tıkla...