Hamilelik Depresyonu mu ?

psikolojimsi · 2 Mayıs 2024

Öncelikle kimsenin yargılamasını istemiyorum sadece içimi dökmeye ihtiyacım var galiba. Evlilikte 3.yıla gireceğim yaş ise 30 . Bu zamana kadar hep korunmuştum ki belki çocuğum olmaz tedaviler de zaman alır diye düşündüğüm için korunmayı bırakmıştım ve hemen hamile kaldım. Çocuk konusunda hep tereddüt yaşayan biriydim ama ileride pişman olmamak için bu duyguyu tatmak da istiyordum. Lakin öğrendim öğreneli derin bir mutsuzluk içerisindeyim. Havalara uçan yeni hamileler gibi değilim asla. Ailelerden çok uzakta yaşıyoruz ,kimsemiz yok ve çalışmak zorundayım. Memurum. Kayınvaledimin ilgileneceğini düşünmüyorum ki aynı evde zaten olamayız. Annem ise nereye kadar bizimle kalabilir bilmiyorum. Sağ salim kucağıma alırsam eğer ( ki allah isteyen herkese nasip etsin elbette bunu ) beni sanki çok kötü günler bekliyor gibi hissediyorum. Sürekli çocuksuz hayatım güzeldi sanki diye ağlamak istiyorum. Kimseyle konuşmak görüşmek bu haberi paylaşmak gelmiyor içimden. Ne yapacağım neden mutlu değilim ki :KK43:

ve bunları hissettiğim için de çok suçlu hissediyorum. Sanki tüm hamileler çok mutlu ama bir ben böyleyim gibi. Bir sürü kaygıyla kalakaldım allahım affetsin böyle hissettiğim için

tuva luna · 2 Mayıs 2024

psikolojimsi .!.:
Öncelikle kimsenin yargılamasını istemiyorum sadece içimi dökmeye ihtiyacım var galiba. Evlilikte 3.yıla gireceğim yaş ise 30 . Bu zamana kadar hep korunmuştum ki belki çocuğum olmaz tedaviler de zaman alır diye düşündüğüm için korunmayı bırakmıştım ve hemen hamile kaldım. Çocuk konusunda hep tereddüt yaşayan biriydim ama ileride pişman olmamak için bu duyguyu tatmak da istiyordum. Lakin öğrendim öğreneli derin bir mutsuzluk içerisindeyim. Havalara uçan yeni hamileler gibi değilim asla. Ailelerden çok uzakta yaşıyoruz ,kimsemiz yok ve çalışmak zorundayım. Memurum. Kayınvaledimin ilgileneceğini düşünmüyorum ki aynı evde zaten olamayız. Annem ise nereye kadar bizimle kalabilir bilmiyorum. Sağ salim kucağıma alırsam eğer ( ki allah isteyen herkese nasip etsin elbette bunu ) beni sanki çok kötü günler bekliyor gibi hissediyorum. Sürekli çocuksuz hayatım güzeldi sanki diye ağlamak istiyorum. Kimseyle konuşmak görüşmek bu haberi paylaşmak gelmiyor içimden. Ne yapacağım neden mutlu değilim ki ve bunları hissettiğim için de çok suçlu hissediyorum. Sanki tüm hamileler çok mutlu ama bir ben böyleyim gibi. Bir sürü kaygıyla kalakaldım allahım affetsin böyle hissettiğim için

bebeğinizi kucağınıza alınca duygularınız değişir eminimki çalıştığın için eve bağlı kalmak endişelendirmiş olabilir sizi bende çalışıyordum bebek istediğiyle işten ayrıldım bende bazen düşünüyorum annemler bakamaz ve ben uzun süre çalışamıycam eve bağlı kalıcam diye bazen modum düşüyor böyle çalışmaya alışık olduğumuz için kaynaklanıyor sanırım bebeğimizi kucağımıza alınca bu kaygılar biter zaman hızlı geçiyor tekrar iş hayatına döneriz sağlıklı olsunda bebeğimiz evde oturalım

sedagaziantep27 · 2 Mayıs 2024

Evet öncelikle hayırlısı ile kucağınıza alırsınız insallah.
Bence gecici bi süre bu kaygı durumunu yasamaniz.
bi sure sonra evde duzeniniz oturur . Sonra musait zamanda is hayatina dönersiniz diye düşünüyorum.

Cuccutecat · 2 Mayıs 2024

psikolojimsi .!.:
Öncelikle kimsenin yargılamasını istemiyorum sadece içimi dökmeye ihtiyacım var galiba. Evlilikte 3.yıla gireceğim yaş ise 30 . Bu zamana kadar hep korunmuştum ki belki çocuğum olmaz tedaviler de zaman alır diye düşündüğüm için korunmayı bırakmıştım ve hemen hamile kaldım. Çocuk konusunda hep tereddüt yaşayan biriydim ama ileride pişman olmamak için bu duyguyu tatmak da istiyordum. Lakin öğrendim öğreneli derin bir mutsuzluk içerisindeyim. Havalara uçan yeni hamileler gibi değilim asla. Ailelerden çok uzakta yaşıyoruz ,kimsemiz yok ve çalışmak zorundayım. Memurum. Kayınvaledimin ilgileneceğini düşünmüyorum ki aynı evde zaten olamayız. Annem ise nereye kadar bizimle kalabilir bilmiyorum. Sağ salim kucağıma alırsam eğer ( ki allah isteyen herkese nasip etsin elbette bunu ) beni sanki çok kötü günler bekliyor gibi hissediyorum. Sürekli çocuksuz hayatım güzeldi sanki diye ağlamak istiyorum. Kimseyle konuşmak görüşmek bu haberi paylaşmak gelmiyor içimden. Ne yapacağım neden mutlu değilim ki ve bunları hissettiğim için de çok suçlu hissediyorum. Sanki tüm hamileler çok mutlu ama bir ben böyleyim gibi. Bir sürü kaygıyla kalakaldım allahım affetsin böyle hissettiğim için

Eğer aldırmayı düşünmediyseniz ve bu yola girdiyseniz mümkünse psikolojik destek alın. Çok zor bir durum üstüne düşünülmüş kesin kararı verilip planlanmış bir gebelik değil belli ki. Ama artık dünyaya bir canlı getireceksiniz ve onun hiç suçu yok mutsuz bir anne vermeyin çocuğa. Destek alıp sorunlarınızı halledin doğuma kadar(bence). Umarım her şey yoluna girer sizin için

parkingcelery · 3 Mayıs 2024

psikolojimsi .!.:
Öncelikle kimsenin yargılamasını istemiyorum sadece içimi dökmeye ihtiyacım var galiba. Evlilikte 3.yıla gireceğim yaş ise 30 . Bu zamana kadar hep korunmuştum ki belki çocuğum olmaz tedaviler de zaman alır diye düşündüğüm için korunmayı bırakmıştım ve hemen hamile kaldım. Çocuk konusunda hep tereddüt yaşayan biriydim ama ileride pişman olmamak için bu duyguyu tatmak da istiyordum. Lakin öğrendim öğreneli derin bir mutsuzluk içerisindeyim. Havalara uçan yeni hamileler gibi değilim asla. Ailelerden çok uzakta yaşıyoruz ,kimsemiz yok ve çalışmak zorundayım. Memurum. Kayınvaledimin ilgileneceğini düşünmüyorum ki aynı evde zaten olamayız. Annem ise nereye kadar bizimle kalabilir bilmiyorum. Sağ salim kucağıma alırsam eğer ( ki allah isteyen herkese nasip etsin elbette bunu ) beni sanki çok kötü günler bekliyor gibi hissediyorum. Sürekli çocuksuz hayatım güzeldi sanki diye ağlamak istiyorum. Kimseyle konuşmak görüşmek bu haberi paylaşmak gelmiyor içimden. Ne yapacağım neden mutlu değilim ki ve bunları hissettiğim için de çok suçlu hissediyorum. Sanki tüm hamileler çok mutlu ama bir ben böyleyim gibi. Bir sürü kaygıyla kalakaldım allahım affetsin böyle hissettiğim için

Emin olun böyle hisseden sadece siz değilsiniz. Kendinizi suçlu hissetmeyin. Ben tüp bebek ile hamile kaldım, düşünün ne kadar istenen ve planlı bir hamilelik olduğunu.buna rağmen özellikle ilk üç ayı resmen hamile olmama sinirli halde geçirdim. şu an neredeyse 18 haftalık hamileyim, sanırım son birkaç haftadır biraz daha alışmış ve bağ kurabilmiş hissediyorum bu durumla. öyle havalara uçmak, “bi anda anne oldum” falanlar bana hiç inandırıcı gelmiyor. yalnızlıktan korkmanız da çok normal. Kendinize biraz zaman verin ve lütfen suçlu hissetmeyin. eğer mümkünse eşiniz ile bu kaygıları paylaşın. beni kötü hissettiğim dönemde en çok rahatlatan şey eşimle dertleşmek ve yargılanmadığımı görmek oldu. her şey insan için. Zamanla çok daha iyi hissedeceğinize eminim.

cayseverim · 3 Mayıs 2024

psikolojimsi .!.:
Öncelikle kimsenin yargılamasını istemiyorum sadece içimi dökmeye ihtiyacım var galiba. Evlilikte 3.yıla gireceğim yaş ise 30 . Bu zamana kadar hep korunmuştum ki belki çocuğum olmaz tedaviler de zaman alır diye düşündüğüm için korunmayı bırakmıştım ve hemen hamile kaldım. Çocuk konusunda hep tereddüt yaşayan biriydim ama ileride pişman olmamak için bu duyguyu tatmak da istiyordum. Lakin öğrendim öğreneli derin bir mutsuzluk içerisindeyim. Havalara uçan yeni hamileler gibi değilim asla. Ailelerden çok uzakta yaşıyoruz ,kimsemiz yok ve çalışmak zorundayım. Memurum. Kayınvaledimin ilgileneceğini düşünmüyorum ki aynı evde zaten olamayız. Annem ise nereye kadar bizimle kalabilir bilmiyorum. Sağ salim kucağıma alırsam eğer ( ki allah isteyen herkese nasip etsin elbette bunu ) beni sanki çok kötü günler bekliyor gibi hissediyorum. Sürekli çocuksuz hayatım güzeldi sanki diye ağlamak istiyorum. Kimseyle konuşmak görüşmek bu haberi paylaşmak gelmiyor içimden. Ne yapacağım neden mutlu değilim ki ve bunları hissettiğim için de çok suçlu hissediyorum. Sanki tüm hamileler çok mutlu ama bir ben böyleyim gibi. Bir sürü kaygıyla kalakaldım allahım affetsin böyle hissettiğim için

Bacım sakın takma kafaya. Suan ben 12 haftaligim, ilk haftalardaki halimi gorecektin. Evde yere cöküp uzun hava okuyacak hale gelmistim ustelik kaza da degil bilerek yapilmis bi bebek. Tamamen hormonlardan. Benim gibi ayni haftada olan bi arkadasim da ayni boyle. Zaman gectikce alisicaz hormonlar oturacak. Belki hic alismicaz. Cocuklarimiz dogucak sonra bag kurucaz. Belki destek alicaz. Bu site sayesinde kafam rahatladi, yalniz olmadigimi gordum. Deneyimlerini yazan herkesten allah bin kere razi olsun. Insan kendini cok kotu hissediyo. Ne bicim insanim ben diyosun. Kinamadan yargilamadan cevap veren kadin arkadaslarimi da buradan opeyim.

Hamilelik Depresyonu mu ?

Ayrıntılı Düzenleme

psikolojimsi

Üye

tuva luna

🤍🖤

sedagaziantep27

Aktif Üye

Cuccutecat

Üye

parkingcelery

Üye

cayseverim

Aktif Üye

Benzer Konular