7 yıllık ilişkim düğünden 20 gün önce bitti ve şuanki hislerim ?

Merhaba
Düğünümden 20 gün önce 7 yıllık ilişkimi bitirdim. Nedenine nasılına cok girmeyeceğim önemli değil zaten girsem çıkamam. Son 1 yıldır 6 yıldır neler yaşadığımı farkedip düzeltmeye çalışarak incik cincik oldurmaya çalışarak götürüyordum bir yandan kafamdan ayrılıp duruyordum beraberken yalnız idim. kararımdan pişman kesinlikle değilim. Hatta ağlamıyorum bile şuan . Son 1 yıldır haftada 2 ağlama krizleri geçiriyordum. Karşılıklı uğraştık aslında ama tutunacak dalım kalmadığına inandığımda ve elimden gelen herşeyi yapmış olmanın vicdan rahatlığıyla ayrıldım.

Fakat gelin görün ki güzel anılarımız ve fotoğraflardaki, şarkılardaki hisler peşimi bırakmıyor. Sürekli kötü olan şeyleri düşünüp ona karşı nefretle de dolmak da istemiyorum. Güzel geçen yıllara saygısızlık gibi geliyor. Ama kimse kimseyi üzmek için veya üzülmek yıllarını harcamaz hani sadece olmadı nasip değilmiş biliyorum.

Dengede kalmaya çalışıyorum ama zamanla geçecek mi gerçekten hislerin yoğunluğu , şuan imkansız geliyor bu. Ben 7 yıldır ailemden uzak onunla başka bir şehirdeydim. Öyle uzak mesafe ilişkisi veya rahat görüşemediğim biri değildi yani sürekli beraberdik. Dolayısıyla herşeyimde, her eşyamda, her anımda ailemden herhangi bir bireyden bile daha cok o var. Bunlara nasıl hissizleşiyor insan ?

Benzerini yaşayan var mı ?

Azarlayıcı aşağılayıcı yorum yapmadan destek olursanız sevinirim

Duygusal bir an oluştuğunda en başta neden ayrılmak istediğini düşünürsen belki yardımcı olur

Babam hep bosanmanin en guze gunu dugunden 1 gun oncesidir der. Sizin ki 20 gun once olmua daha iyi olmus.

Nişanliyken aldatılarak ayrılmak zorunda kaldım. 6 yıllık iliskiydi...çoğu zamanımız birlikte geçmişti ama ölüm açısına bile alışıyor insanoğlu. Sonra yeniden aşık oluyorsun, evlenip çocuk yapıyorsun falan

Acısı geçip anısı kalacak

Sizi çok güçlü buldum. Bile bile lades dememişsiniz gerçekten tebrik ederim. Elbet geçicek ama en kısa zamanda geçmesini dilerim

electronica .!.:

Merhaba
Düğünümden 20 gün önce 7 yıllık ilişkimi bitirdim. Nedenine nasılına cok girmeyeceğim önemli değil zaten girsem çıkamam. Son 1 yıldır 6 yıldır neler yaşadığımı farkedip düzeltmeye çalışarak incik cincik oldurmaya çalışarak götürüyordum bir yandan kafamdan ayrılıp duruyordum beraberken yalnız idim. kararımdan pişman kesinlikle değilim. Hatta ağlamıyorum bile şuan . Son 1 yıldır haftada 2 ağlama krizleri geçiriyordum. Karşılıklı uğraştık aslında ama tutunacak dalım kalmadığına inandığımda ve elimden gelen herşeyi yapmış olmanın vicdan rahatlığıyla ayrıldım.

Fakat gelin görün ki güzel anılarımız ve fotoğraflardaki, şarkılardaki hisler peşimi bırakmıyor. Sürekli kötü olan şeyleri düşünüp ona karşı nefretle de dolmak da istemiyorum. Güzel geçen yıllara saygısızlık gibi geliyor. Ama kimse kimseyi üzmek için veya üzülmek yıllarını harcamaz hani sadece olmadı nasip değilmiş biliyorum.

Dengede kalmaya çalışıyorum ama zamanla geçecek mi gerçekten hislerin yoğunluğu , şuan imkansız geliyor bu. Ben 7 yıldır ailemden uzak onunla başka bir şehirdeydim. Öyle uzak mesafe ilişkisi veya rahat görüşemediğim biri değildi yani sürekli beraberdik. Dolayısıyla herşeyimde, her eşyamda, her anımda ailemden herhangi bir bireyden bile daha cok o var. Bunlara nasıl hissizleşiyor insan ?

Benzerini yaşayan var mı ?

Azarlayıcı aşağılayıcı yorum yapmadan destek olursanız sevinirim

Genişletmek için tıkla...

Geçecek ve iyi ki diyeceksin

Ben benzerini yaşamadım ama 6 ay kadar üzülecek siniz ağlayacaksınız belki pişman olacaksınız hatta. Ama sonrasında hepsi geçecek. Uzmanlar sebebini dopamin seviyesinde ani düşüşe bağlıyorlar bu nedenle gezin tozun kafa dağıtın. Benim çok benzemese de başka bir olayda böyle bir durumun içine düşmüştüm o kadar acı çekmiştim ki sizi şuan çok net anlıyorum hergün eve koşarak gelip banyoda ağlıyordum. Allah göz aydınlığı olacak insanlarla karşılaştırsın

Siz çok güçlüsünüz, gerçeklere gözünü kapatıp evlenseydiniz ,kendinize yazık ederdiniz, zayıflık göstermemiş,Kendinize olan saygıdan en doğru kararı vermişsiniz Şimdilik kanayacak,kabuk baglayacak ,bir şarkı,bir koku tekrar kabuğu yolup kanatmanizi sağlayacak bir kaç tekrardan sonra yara iyileşecek arada hafif bir sızı ve sonunda herşey yoluna girecek.

Bunca yıllık ilişki ve düğüne çok az kalmışken bitirdiyseniz zaten çok geçerli sebepleriniz vardır. Allah bilir ama evlenseydiniz muhtemelen ya boşanmakla sonlanır ya da haftada üçe çıkan ağlama krizli bir evliliğiniz olabilirdi.

Eski konuda ne yazdigima baktim
Ayrilmaniza sevindim, merak etmeyin gececek. Ama aci cekmekten aglamaktan sessiz kalmaktan korkmayin.

Kaç insanın kaç kadının cesaret edemeyeceği bir şeyi başarmışsınız. her duyguyu yaşamanız lazım evet geçecek ama hemen değil hafif değil bunu bilerek yaşayın ayrılığın acısını. Bitecek ve siz yeniden heyecanlanacaksınız biri sizi sevecek o zaman bu satırları tekrar okursunuz ve gülersiniz inşallah diyorum.

Sonradan çocuk olup boşansanız daha kötü yolun basından dönmek her zaman iyidir baska biri çıkar ve yeniden aşık olursunuz güzel bi evliliğiniz olur ozaman iyiki dersiniz hep inşallah

electronica .!.:

Merhaba
Düğünümden 20 gün önce 7 yıllık ilişkimi bitirdim. Nedenine nasılına cok girmeyeceğim önemli değil zaten girsem çıkamam. Son 1 yıldır 6 yıldır neler yaşadığımı farkedip düzeltmeye çalışarak incik cincik oldurmaya çalışarak götürüyordum bir yandan kafamdan ayrılıp duruyordum beraberken yalnız idim. kararımdan pişman kesinlikle değilim. Hatta ağlamıyorum bile şuan . Son 1 yıldır haftada 2 ağlama krizleri geçiriyordum. Karşılıklı uğraştık aslında ama tutunacak dalım kalmadığına inandığımda ve elimden gelen herşeyi yapmış olmanın vicdan rahatlığıyla ayrıldım.

Fakat gelin görün ki güzel anılarımız ve fotoğraflardaki, şarkılardaki hisler peşimi bırakmıyor. Sürekli kötü olan şeyleri düşünüp ona karşı nefretle de dolmak da istemiyorum. Güzel geçen yıllara saygısızlık gibi geliyor. Ama kimse kimseyi üzmek için veya üzülmek yıllarını harcamaz hani sadece olmadı nasip değilmiş biliyorum.

Dengede kalmaya çalışıyorum ama zamanla geçecek mi gerçekten hislerin yoğunluğu , şuan imkansız geliyor bu. Ben 7 yıldır ailemden uzak onunla başka bir şehirdeydim. Öyle uzak mesafe ilişkisi veya rahat görüşemediğim biri değildi yani sürekli beraberdik. Dolayısıyla herşeyimde, her eşyamda, her anımda ailemden herhangi bir bireyden bile daha cok o var. Bunlara nasıl hissizleşiyor insan ?

Benzerini yaşayan var mı ?

Azarlayıcı aşağılayıcı yorum yapmadan destek olursanız sevinirim

Genişletmek için tıkla...

Karşı taraf da sizinle aynı fikirde olmalı ki itirazı olmamış sanırım, evlenmeden fark etmeniz iyi olmuş

electronica .!.:

Merhaba
Düğünümden 20 gün önce 7 yıllık ilişkimi bitirdim. Nedenine nasılına cok girmeyeceğim önemli değil zaten girsem çıkamam. Son 1 yıldır 6 yıldır neler yaşadığımı farkedip düzeltmeye çalışarak incik cincik oldurmaya çalışarak götürüyordum bir yandan kafamdan ayrılıp duruyordum beraberken yalnız idim. kararımdan pişman kesinlikle değilim. Hatta ağlamıyorum bile şuan . Son 1 yıldır haftada 2 ağlama krizleri geçiriyordum. Karşılıklı uğraştık aslında ama tutunacak dalım kalmadığına inandığımda ve elimden gelen herşeyi yapmış olmanın vicdan rahatlığıyla ayrıldım.

Fakat gelin görün ki güzel anılarımız ve fotoğraflardaki, şarkılardaki hisler peşimi bırakmıyor. Sürekli kötü olan şeyleri düşünüp ona karşı nefretle de dolmak da istemiyorum. Güzel geçen yıllara saygısızlık gibi geliyor. Ama kimse kimseyi üzmek için veya üzülmek yıllarını harcamaz hani sadece olmadı nasip değilmiş biliyorum.

Dengede kalmaya çalışıyorum ama zamanla geçecek mi gerçekten hislerin yoğunluğu , şuan imkansız geliyor bu. Ben 7 yıldır ailemden uzak onunla başka bir şehirdeydim. Öyle uzak mesafe ilişkisi veya rahat görüşemediğim biri değildi yani sürekli beraberdik. Dolayısıyla herşeyimde, her eşyamda, her anımda ailemden herhangi bir bireyden bile daha cok o var. Bunlara nasıl hissizleşiyor insan ?

Benzerini yaşayan var mı ?

Azarlayıcı aşağılayıcı yorum yapmadan destek olursanız sevinirim

Genişletmek için tıkla...

Acıyacak ama geçecek. Bence kendini serbest bırak bu süreci nasıl geçirmek istiyorsan geçir. Ağlamak istiyorsan ağla, gezmek gülmek istiyorsan da yap. Ama kendini hiç bir kalıba koyma. Unutma her gece gündüz olur.

7 yıllık ilişkinizin bitmesinden sonra böyle hissetmeniz çok doğal. Ne sebeple biterse bitsin üzülürsünüz zaten. Yas sürecinizi doya doya yaşayıp konuyu kapatın. Hiçbir şey olmamış gibi davranmak zorunda değilsiniz, davranmayın da. Gençsiniz, güçlü bir kadınsınız belli ki. Karşınıza kıymetinizi bilen, sizi hak eden insanlar çıkar inşallah

7 yıl ve düğüne 20 gün kalanbiten ilişki çok haklı sebeplerle bitmiştir ve çok cesursunuz akıllısınız evlilik bitseydi çocuklar olsaydı çok daha zordu geçecek terapi alın spora gidin yeni yerler keşfedin yeni insanlarla tanışın

Yaklaşık 10 yıllık ilişkimi bitirdiğimde asla bitmeyecek bu acı demiştim. Asla aşık olmayacak asla mutlu olmayacakmışım gibi hissediyordum. Uzun bir süre kendime gelemedim yalan yok ama bir gün fark ettim ki unutmuşum onu. O günü hiç unutamıyorum arkadaşlarımla çok keyifli bir gün geçirdik eve döndüm saat 10 gibi durup dururken aklıma geldi kendime inanamadim bugün hiç düşünmemişim onu dedim. Çok sürmedi birine ilgi duymaya başladım sonra, inanamadim kendime tüm bunlar yaşanırken öyle kodlamışım ki kendimi başka birisiyle asla olamam sanıyorum. İlk sevgilimdi bunun etkisi de büyük tabi.
Sonra çok aşık oldum birine çok acı çektim, şimdi de evleniyorum:)

electronica .!.:

Merhaba
Düğünümden 20 gün önce 7 yıllık ilişkimi bitirdim. Nedenine nasılına cok girmeyeceğim önemli değil zaten girsem çıkamam. Son 1 yıldır 6 yıldır neler yaşadığımı farkedip düzeltmeye çalışarak incik cincik oldurmaya çalışarak götürüyordum bir yandan kafamdan ayrılıp duruyordum beraberken yalnız idim. kararımdan pişman kesinlikle değilim. Hatta ağlamıyorum bile şuan . Son 1 yıldır haftada 2 ağlama krizleri geçiriyordum. Karşılıklı uğraştık aslında ama tutunacak dalım kalmadığına inandığımda ve elimden gelen herşeyi yapmış olmanın vicdan rahatlığıyla ayrıldım.

Fakat gelin görün ki güzel anılarımız ve fotoğraflardaki, şarkılardaki hisler peşimi bırakmıyor. Sürekli kötü olan şeyleri düşünüp ona karşı nefretle de dolmak da istemiyorum. Güzel geçen yıllara saygısızlık gibi geliyor. Ama kimse kimseyi üzmek için veya üzülmek yıllarını harcamaz hani sadece olmadı nasip değilmiş biliyorum.

Dengede kalmaya çalışıyorum ama zamanla geçecek mi gerçekten hislerin yoğunluğu , şuan imkansız geliyor bu. Ben 7 yıldır ailemden uzak onunla başka bir şehirdeydim. Öyle uzak mesafe ilişkisi veya rahat görüşemediğim biri değildi yani sürekli beraberdik. Dolayısıyla herşeyimde, her eşyamda, her anımda ailemden herhangi bir bireyden bile daha cok o var. Bunlara nasıl hissizleşiyor insan ?

Benzerini yaşayan var mı ?

Azarlayıcı aşağılayıcı yorum yapmadan destek olursanız sevinirim

Genişletmek için tıkla...

Hayatının 7 senesini vermişsin üzüntülü durgun olman gayet normal. Önemli olan bu duygudan sıyrılmayı bilmek. Üzüntünü yaşaman için kendine fırsat ver ve herşeyin daha iyi olacağına inan.

Kararınızdan dolayı tebrik ederim, çoğu kişinin yapamayacağı bir şey yapmışsınız umarım hayatınızda çok güzel şeyler olur
Ben de benzer bir konu açmıştım yakın zamanda. Meğer benim gibi ne çok insan varmış. Tüm duygular hep aynıymış. Ve söyledikleri gibiymiş geçiyormuş.
Ben ayrılalı 2 ay kadar oldu ama ilk günlere bakınca ne kadar çok üzülmüşüm diyorum halbuki hayat ne kadar güzelmiş, o sıra anlamıyor ve görmek bile istemiyorsunuz. Ama geçiyormuş, geçecek