Sevgi gibi yoğun bir duygu yaşandığında, fiziksel ve sözel tepkiler oldukça çeşitlilik gösterir. Bazen farkında olmadan diş sıkmak, bazen de karşıdaki kişiyi sıkıştırmak… Hele ki konu çocuklar ise, hem sevginin yoğunluğu hem de çıkış şekli oldukça zenginleşir. Sevgi, istisnasız en besleyici ve değerli duygudur. Fakat bazı sık kullanılan sevme davranışları, bu süreçte çocuklar için oldukça kafa karıştırıcı olabilir.

ÇOCUĞUNUZU DUDAKTAN ÖPMENİZ DOĞRU MU?

Ebeveynlerin çocukları dudaktan öperek sevgi göstermesi, cinsel gelişim açısından yanlış mesajlar iletir. Özellikle çocukları cinsel istismara karşı korumayı arzularken, bu tip bir sevgi gösterimi, birbirini seven herkesin dudaktan öpüşebileceğine dair bir düşünce yaratabilir ve çocukları “kötü” dokunuşlara karşı korunmasız kılabilir.

Ebeveynlerin çocukları dudaktan öpmeleri, cinsel gelişimde önemli yeri olan, aile içi hiyerarşi/nesil farkı (anne-babanın, ebeveynliğin yanı sıra çift ilişkisinin olması, yetişkinler olarak çocukları koruyucu rolde olmaları) konusunda çelişkiler yaratarak, kaygıya sebep olur.

ÇOCUKLARA ‘AŞKIM, SEVGİLİM’ DEMEK NE DERECE DOĞRU?
Buna benzer olarak bir diğer sıkça yapılan davranış ise, çocuklara “Aşkım, sevgilim” diyerek sevgi göstermektir. Bu çocukların kendilerini aile içinde konumlandırmasında ve nesil farkını algılamalarında zorluk yaratır.

Çocuklar, anne veya babanın sevgilisi yerine geçemezler. Kimse de onlardan böyle bir beklenti içinde değildir. Fakat bu sözcükler, hayatı oldukça somut algılayan çocuklar için kafa karıştırıcı ve kaygı verici olur.

ISIRARAK, VURARAK VE KÜFÜRLE SEVMENİN OLUMSUZ ETKİLERİ NELER?

Çocukları vurarak, ısırarak veya küfürle sevmek, yine çocuğun zihninde kabul edilen ve edilmeyen davranışların oturmasında zorluklar yaratır. Özellikle duyguları tanıma, fark etme ve kontrol etmeyi öğrenme aşamasında olan çocuklar, öfke ve sevgi ifadesinin iç içe geçtiği bir model ile karşılaşırlar.

Bu model, okulda veya sokakta ona vurulduğunda, bu davranışı bir “tehlike” sinyali olarak algılayamamasına veya yaşıtları ile vurarak ilişki kurmasına sebebiyet verebilir. Bu tip çocuklar, okulda “çok hırçın, agresif, öfkesini kontrol edemiyor” Şikayetleri alabilir veya ev içinde kendini vurarak ifade edebilir.

‘ANNECİĞİM, BABACAĞIM’ DİYEREK SEVMENİN SAKINCASI NEDİR?

Son dönemlerde en sık olarak duyduğumuz bir başka yaklaşım ise çocukları, “Anneciğim, babacığım” diyerek sevmektir. Çocukların yetişkinleri model alarak öğrendiği, onların verdiği güven ve koruyuculuk ile büyüdükleri bu dönemde, onlardan kelime anlamıyla, “Anneniz veya babanız” olmalarını beklemek oldukça korkutucudur.

Özellikle çocukların dünyayı somut olarak algıladıkları dönemde, kendi ebeveynlerine “Annelik-babalık” yapma düşüncesi, ebeveynlerin sunduğu güven duygusunu zedeler.