Benzerlerini yaşadığını biliyorum cnm, beni de gayet iyi anlıyorsun bu nedenle.
İnsan bazen takmamayı başarıyor, bazen d eişte psikolojisinin zayıfladığı bir an bu sorunlara odaklanıveriyor. Neyse ki uzakta oturuyorum, çok az görüyorum bu insanları. Görüştüğümüzde de normal hal hatır sorma tarzı yüzeysel sohbet etsek, hiç sorun çıkmayacak. Ama illa ki laf sokuşturma, iğneleme derdindeler. Hele bir de kendi hatalarını bana yükleme yüzsüzlükleri yok mu.. Birkaç defa konuşmaya çalıştım, hak verdiler ve geri adım attılar. Saf olmadığımı izah edince gayet güzel kuyruklarını kıstırıyorlar. Ama öyle balık hafızalı ki bu insanlar, her defasında aynı sahneyi yeniden oynasak asla bıkmıyorlar..
Zaten bundan sonra 2 evladımı memnun etmek derdinde olacağım için, bu insanlarla maddi-manevi bir bağ bırakmayacağım.
Zeynep abla bugün bana gelmek istedi, bebek görecek.
Doktor randevum var, dedim. Başka zamana erteledim. MEvlid yaparken çağırırım, kalabalık içinde herhangi biri gibi gelsin ve gitsin, o kadar..
Şimdi gelmeye kalksa bana 2 saat dil dökecek, yoğundum da arayamadım da.. Hiç öyle bir dialog içine sokmak istemedim kendimi.
K.valideler geldiğinde de onların soktuğu laflara cevap vermeye çalışmayıp, aksine ne kadar mutlu, ne kadar pozitif, ne kadar yaşama sevinciyle dolu olduğumu göstereceğim.. Onlara en büyük ızdırap bu olur.
Sağol cnm, senin bebeğine de hayırlı, güzel, mutlu bir ömür diliyorum, analı babalı inşallah.
her bünye bir olmaz tabi, ama 13. günde ne durumda olunuyor? HAreketlerinde bir zorluk kaldı mı?
Pc başına pek oturamıyorum geç cevap veriyorum.bugün 15 günlük olduk çok şükür gayet iyiyim
çorabımı hiç çıkarmıyorum bigün çıkardım karnım ağrıdı hemen..ayakta işlerimi hallediyorum,eğilebiliyorum ama zorlamıyorum işlerde..oğlum bir haftalıkken fototerapi aldı sarılık oldu yoğun bakımda kaldı o halde bile 3 saatte bir hastaneye gidip sütümü sağıp verdim,o dönem zorlandım ben erken ayaklandım yani..şu anda da dışarı çıkıp ihtiyacımı alır durumdayım..
ıpekcıgım,
oncelıkle gecmıs olsun, Rabbım oglunu ve kızını sana bagıslasın.
Her ıkısıne de hayırlı uzun omurler versın, tabıı annelerı olarak sana ve babalarına da.
Sanırım bu hayatta kımseden medet ummamak gerekıyor.
Herkesı kendımız gıbı zannetmemek, her soze ıtımat etmemek...
Galıba ınsan ne olursa olsun, kendı basının caresıne bakmayı ogrenmelı.
Bak, bende hamıleyım. Ustelık calısıyorum. Evıme yardımcı da almıyorum.
Her aksam eve zor atıyorum kendımı, yemek yapamıyorum, mıdem almıyor.
Zaten o kadar bıtkın oluyorum kı, oturdugum yerde uyuklamaya baslıyorum.
Cocuk ıstemedıgımızı soylememıze ragme, esıme 'cocugunuz olmuyorsa elefera yı doktora gotureyım' dıyen,
torun ıstıyorum dıye daha evlendıgımız ılk gunden basımın etını yıyen,
'anne ben bır muddet calısmak ıstıyorum, su an cocuk ıstemıyorum' dedıgımde,
'sen dogur, calısmana bak, ben torunuma bakarım' dıyen, kayınvalıdem,
hamıle oldugumu kendısı yazlıkta tatıl yaparken ogrendı.
Bende zannettım kı, toruna bu kadar ısteklı olan bu kadın,
hemen olmasa da yakın zamanda gelır, azıcık bana destek olur.
Belkı bır tas corba yapar, benımde mıdeme sıcak bır yemek gıder.
Ama o tatılınden tavız vermedı, vermeyı de dusunmuyor ta ki, bayram sonrasına kadar.
Zaten o zaman bebegım yaklasık 4 aylık olacak, bende zor gunlerın cogunu atlatmıs olacagım.
Demem o kı, kımseden medet ummamak gerekıyor, ben bunu anladım.
Kımseden medet ummayınca ınsan daha az uzuluyor, bır de bunu anladım.
Neyse... Kendı can sıkıntımla senı bunaltıyorum adeta.
Tekrar gecmıs olsun, butun ıyı dıleklerım senınle, ınsallah hersey gonlunce olur.
Aılenle mutlu bır hayat gecırmen dılegıyle,
ıyı bak kendıne ve cocuklarına.
Kıyamam ben sana üzme kendini. Keşke yakın olsaydı evlerimiz valla gelirdim ben. Çünkü hissettiklerini anlıyorum. Daha önce ben bir ameliyat geçirdim yanımda eşimden başka kimse yoktu.
Ocak ayında 2,5 aylık bebeğimi kaybettim karnımda kalbi durdu kürtaj oldum psikolojimi tahmin edersin yanımda gene sadece eşim vardı. Annem zaten çokkkk ilgisiz bir kadın ben o durumdayken
baban evde tek ben gideyim dedi ben hastaneye kürtaj olmaya giderken. Kayınvaldem zaten ayrı bir dert en kötü günümüzde bile komşusu kadar değer vermez aramaz sormaz. Kendi grip olsa
ortalığı ayaga kaldırır ama gitmessek. Benim ne ameliyatımda nede çocugumu kaybettiğimde gelmedi. Rabbime şükürler olsun tekrar nasip etti ve şuan hamileyim kısmet nasip olursa şubat ayında
doğum yapıcam ve inan benim yanımda iki gün bile kalıcak kimsem yok. iyi günümde etrafımda çok kişi var.Ama zor zamanımda kimseyi bulamıyorum. İnan şuan gözyaşlarımı tutamıyorum.
Napalım Allah sağlık sıhhat versin bugünlerde geçer nasıl olsa. Sen dayan cnm isyan etme.
sevgili ipek
sen ne kadar yalnız kaldığını düşünsende aslında yalnız değilsin.
Rabbim sana hızır gibi yardımcıları taşıycak buna eminim
sen yeterki bunları düşünme ve bebeğine odaklan kızına kocana....
Hepimiz lohusa döneminin ne kadar hassas olduğunu biliyoruz
lütfen kendini üzme...
Allah kolaylığını verecektir inşallah...
açık söylemeliyim ki komşum falan olsan işten çıktığımda evime girmeden geleceğim kişi olurdun...
bunları hissetmek için insan olmak yeterli ... anne baba teyze hala olmaya gerek yok....
ben de tam onu soracaktim...
cok iyi yapmissiniz....
sizin ve bebegin sagligi nasil? umarim hersey yolunda gidiyordur....
sağol canım, Allahım hepimizin yavrularını bağışlasın, uzun ömür versin. ben zaten 4 gün hastanede yattım. ameliyattan sonraki ilk kalkışlar hariç kimseden destek almadım. kalkarken falan yatağın kenarlarına tutunarak yavaş yavaş kalkıyodum. 2. günden sonra da normal doğum yapmış gibiydim. ben zaten yatmayı hiç sevmem. hastanede de sürekli gezdim. hastanedeyken biraz ağrım oluyodu ama hemşireler ağrı kesici iğne yapıyolardı onu da hissetmiyodum. bi tek ben doğumdan önce soğuk su içmekten ökürük olmuştum. o çok zorladı beni. öksürürken ameliyat yerim çok acıdı. öksüremiyodum deli oluyodum ama 4. günden sonra öksürürken bile acımıyodu artık.şu an da dışardan bakan sezeryan olduğumu anlamaz. canım Allahım sana da şifalar versin bi an önce.
canım öncelikle Allah analı babalı büyütsün bebişini
ben de çevremdeki insanların ne tıynette olduğunu geçen yıl geçirdiğim tiroid kanseri sayesinde anladım tamam adı kötü kendi sorunsuz bir hastalık ama çok zor dönemler de geçirdim ve benim can sandığım bazı arkadaşlarım evime ziyarete bile gelmediler ama çok uzağımda tuttuğum biri defalarca aradı mesela
görümcem duyduktan 3 gün sonra o da ben aramadı ayıp etti dedikten sonra aradı o derece yani eşimin ailesi enteresandır
biz eşimle beraber oturduk bir süre sonra kim geldi kim gelmedi kim aradı kim aramadı bildiğin çetelesini tuttuk bundan sonra gelen ilgilenen ama gerçekten candan ilgilenen herkes başımızın tacı aramaya gelmeye üşenen herkesi sildik akrabalık dostluk derecemize bakmadan sonuçta zor zamanımda benimle ilglenmeyen insanların artık benimle işi yok ki biz herkese koşarız o gelmeyen aramayanlara maddi manevi ne faydalarımız dokundu
insan başına sıkıntı gelince kendi kıymetini daha çok anlıyor sanırım bence senin de şu anda yapman gereken kendi kıymetini anlaman insanlara o kadar çok değer veriyorsun ki hep senden gidiyor ama sen çok değerlisin ve o insanlar bunu hak etmiyor teşbihte hata olmaz ben o insanları pis kokan, yırtık pırtık bir elbise seniyle o elbisenin üzerindeki kıymetli bir broş gibi görüyorum senin yerin orası değil canım değerini kıymetini bilen ellere saklaman lazım
Biz niye böyleyiz İpek?
hem bize yapılanları unutamıyoruz hem de her dara düştüklerinde ilk koşan biz oluyoruz... Her elimizi uzattığımızda ısıracaklarını bile bile yaklaşıyoruz. Ama zor zamanlarımızda kafamızı kaldırıdığımızda kimseyi göremiyoruz etrafımızda...
Neyse ki iki tane pırlanta gibi evladın var. Allah'ım sana hayırlı evlat olmalarını nasip etsin inş. Bize de iyiyle kötüyü ayırt etme gücü versin.
ay canım benimmm hayırrlı olsunnn Allah analı babalı sağlık mutlulukla büyütmeyi nasip etsinn...güll mutlu ol 3 5 tane sözünde durmayan insan için şu güzel günlerini karalama izin verme kimseye.bak yerinde olmak isteyen binlerce bayan var yani çocuğu olmayan evlenmek isteyip çocuğa hasret kızlarımız var..bak maşallah Allah sana bir kız bir erkek vermiş ne kıza ne erkeğe hasret bırakmamış...sezeryan zor olur tabi ama sabret 10/15 gün sonra hafifler inşallah ağrıların...gelmeyen gelmesin be güzelim güzel oldu aslında kimin ne olduğu çıktı meydana!
bundan sonra senden beklenti içine girene sen de meşgul oluver..hayır "gel " dememişsin "gelirim kalırım" deyip sonra hiç bir açıklama yapmamak..bir de mesaj çeken var ya "abla doğum yaptın mı?" ilginç doğrusu..ara da sor merak ettinse ameliyat masasından mı yazacak bu kız...hiç ağlama daha da güçlü ol ..
hazır yemek kolay ne varsa durumun musaitse iste evine getirsinler kızın için de artık oyalanacağı ne varsa ona izinver pc tv izin ver.
ay canım benim nerdesin yakın olsakben gelirim yardıma..hem kızınla kızım da oynar oyalanır.
eşin de destekçin ;yanındaymışş..bunca şey içinde şu üvey annen var ya helal olsun kadına esaslı insanmış..Allah razı olsun..
bayramda ise git gitmek istediğin yere sana gelmek isteyen olursa kusura bakma sözümüz var annemlerdeyim dersin...hem de keyfini çıkararak de
hadi canım kendini iyi hissettirecek meyve çayları iç oğluna süt lazım değil mi:) eşin akşam eve gelince arada bir yarım saat de olsa çıkın hep beraber bi yerlere.
sen güçlüsün annesin; çocuklarına ,eşine yet.sevgini onlara ver.
dip not;benim arkadaşım kızı 18 aylıkken 2. kızını hem de sezeryanla doğurdu ve kimsesi yok görümcesi gelecekti gelmedi..ama güçlü ayakta; alıştım zor ama alıştım diyor..senin kızın 5 yaşındaymış maşallah..o daha 1. çocuğun diş çıkarma hastalıklarıyla uğraşırken ufaklığa koşturuyor..yani beterin beteri var diye söyledim..
Allah kolaylık versin canım..