Zor zamanlar geciriyorum. Bir bucuk yildir falan bu boyle. Tam gecti gececek dedim hep tekrarladu ve sonunda bu noktaya geldi.
Artik gücümün kalmadigini fark ediyorum hayatla mucadele etmeye.
Eskiden boşverdigim seylere simdi daha kolay alınip kırılıyorum.
Guclu duramiyorum. Sinirlerim pamuk ipligine bagli resmen.
Icimdeki dusunce ilerideki sorunlarla ben nasil bas edecegim dusuncesi. Hayat sanki gozume sorunlar yumagi. Evet sorunsuz hayat yok biliyorum ama bendede bunlari kaldiracak guc yok artik. Yani ilerisini gozum almiyor.
Hayat manasiz tatsiz tuzsuz bir sey gozumde. Onu yapsam ne bunu yaosam ne. Hic bir amacim yok. Gelecek beklentim yok. Yasamaya bile hevesim yok. Inancli bir insanim o yuzden isyan etmiyorum. Ama artik gucum yok zorluklari asmaya.