merhaba arkadaşlar..ben 1.5 yıllık evliyim.izmirliyim ve eskişehire gelin geldim.eskişehirde yaşıyorum 30 yaşındayken hamile kaldım.doğum hikayem ise şöyle;
28 mayıs 2011 cumartesi günü saat 16.00 civarlarında dinlenmek için yatağıma yatarken birden suyum geldi.çok acayip bir histi.sanki idrar yapar gibi.ama bunu kontrol edemiyorsunuz.geldikçe geliyor.ben hemen banyoya koştum.anneme seslendim heyecanla suyum geldi diye bağırdım.annem izmirden benim için gelmişti.2-3 haftadır bizde kalıyordu.o da çok heyecanladı tabi ilk torunu geliyor ne de olsa.annem hemen eşimi aradı.ben o sırada hemen duşa girdim.abdestimi aldım duamı ettim sonra doktorumu aradım.suyumun geldiğini söyledim.o da hastaneye gel deyince hemen apar topar çıktık evden.
Eşim ve eltim beni hasteneye ulaştırdılar.bende daha hiç sancı yoktu.hasteneye varınca en geç 1-2 sa.içinde doğum yapar kurtulurum diye düşünüyordum.meğer çok yanılmışım.suyun önceden gelmesi bence doğumun en zor şekliymiş çekince anladım.su geldikten en az 12 saat sonra doğum gerçekleşiyormuş.ben tabi bundan habersiz sedyede doktorumun gelmesini beklerken yanımda yatan bir kadın doğum yapmak üzereydi.sancıları geldikçe inliyor ve bağırıyordu.açılmanın tam olarak gerçekleşmesini bekliyordu.az sonra doğumhaneye alacaklardı.ben de içimden dua ediyor o kadın gibi çok bağırmadan çok acı çekmeden doğumu atlatayım diye dua ediyor kendimi sakinleştirmeye çalışıyordum.nerdeee o kadının belki 5 katı bağırdım ve haykırdım doğumumda.
Bu arada eşim ve eltimi dışarda bekletiyorlar içeri sokmuyorlardı.ben yalnız başıma başımdan neler geçecek diye düşünüp duruyordum.doktorum gelip beni muayene edince en az 12 saat sonra doğuma alınırsın deyince şok oldum.o kadar zaman tek başıma nasıl vakit geçirecektim.canım şimdiden sıkılmaya başlamıştı.açılma ne kadar diye hemşireler muayene ederken çok sert giriyorlardı.hemşirelerin eli biraz sertti yani.sabredip sesimi çıkarmadan bekledim.yanımdaki kadını doğuma aldılar ama sesini duyabiliyordum.normal doğum yaptı.yarım saat bile sürmedi doğumu.çok zor olmadı yani .bebeği sağlıkla dünyaya geldi.doğum sonrası yanımdaki yatağa yatırdılar yine onu.dinlenip kendine geldikten sonra doğum hakkında biraz muhebbet ettik .1 saat kadar yattıktan sonra ayağa kalkıp üst kattaki odasına çıktı ben arkasından bakakaldım.ne güzel o atlattı ben acaba ne olacağım diye eseflenip durdum.
Neyse 1-2 sa.zaman geçti yavaş yavaş sancılarım başladı.beni televizyonlu bir odaya aldılar.nst ye bağladılar .yataktan kalkmama izin vermiyorlardı.sadece wc ye gidebiliyordum.yeni odamda 20 yaşlarında biri vardı.onun da suyu gelmiş.sancısının ve açılmanın başlamasını bekliyordu.kızla biraz muhabbet ettikten sonra benim sancılarım artmaya başladı.hemşireler arasıra nst sonucunu almaya geliyorlardı.doktorum da evinde gitmişti.çünkü akşam olmuştu artık.telefonla hemşirelerden bilgi alıyordu durumumla ilgili.bu arada doğumhanenin kapısında merakla bekleyen eşimi ve annemi çok kısa bir süre için yanıma aldılar..hemşire bizimkilere beklemenize gerek yok doğuma daha çok var deyince bir de evimiz hasteneye çok yakın olduğu için eşimi ve annemi eve yolladım.eşim o arada bana hemen telefonumu verdi gizlice.çünkü cep telefonu yasaktı doğumhanede.cepten mesajlaşırız bu şekilde haberleşiriz diye düşünüyorduk.
Aradan zaman geçti sancılar gittikçe arttı ve ben dayanamaz hale gelmiştim.her sancı sırasında Allahım bana yardım et diye inliyordum.suyum önceden geldiği için ayakta durmak tehlikeli diye yataktan kaldırmıyorlardı.sancılar yatağa bağlıyken çok zor dayanılıyordu.yatağın yan bariyerlerine tutunup bir şekilde kendimi rahatlatma isteği duyuyordum.ama pek faydalı olmuyordu.açılma ne kadar oldu diye her muayenede merakla soruyordum hemşireye.hala 1-2 santim açılma vardı.eşime de zar zor mesajla açılmanın kaç santim olduğunu haber veriyordum.sancılar gittikçe arttı ve açılmam 3 santim oldu.gece saat 23.00 civarlarıydı.hemşireler muayene ederken çok acıtıyorladı ve iyice sinir ve stres olmuştum.ben sancılara dayanmaya çalışırken bir yandan acayip susamış ve acıkmıştım.bir damla su bile vermiyorlardı.ağzım kurumuştu ve iyice halsizleştim.bana serum bağladılar.sonrasında istifra ettim ama o sırada neredeyse ölüyordum.kaç saattir yatağa (nst ye)bağlı olduğumdan kusma sırasında doğrulamadım ve nefes boruma kaçtı.ben nefessiz kaldım.can çekişirken hemşireler koştu.en sonunda nefes alabildim.burnuma oksijen maskesi verdiler hemen.yan yatırdılar bir süre.zar zor eşime mesaj attım hemen gelin diye.onlar yoldayken ben iyice halsizleştim.yanımdaki kızı da başka odaya aldılar.benim durumumu görünce kız iyice korktu tabi.
Sancılara dayanamıyordum ve açlık ve susuzluktan gücüm iyice tükenmişti.nefes almakta zorluk çekiyordum.nefesim az geliyordu.o sıralarda doktorum geldi.muayene etti.açılma 5 cm.olmuş.o anda elim ayağım boşaldı ve doktora bunu ilettim.hemen sol tarafıma döndürdü beni.bebeğin kalp atışları yavaşladı.Doktor bunu farkedince hemen nst sonucuna baktı.hemşirelere daha önce de oldu mu böyle diye sordu.ve önceki nstleri istedi.hemşireler hık mık derken doktor nstlere baktı ve daha önce 2 defa daha bebeğin kalbinin yavaşladığını söyledi.bu üçüncüymüş.bir daha olursa beni sezaryana alacağını söyledi doktor.sonrasında sol tarafıma devamlı yatarak ve oksijen maskesi takarak sancılara dayanmaya çalıştım.tehlikeyi atlatmıştık.şimdi sadece açılmanın tam olmasını bekliyorduk.
Artık sancılar sırasında bağırmaya başlamıştım.Hayatımda hiç bu kadar bağırmamıştım çektiğim ağrı sancı v.s. için..şimdi resmen çığlık atıyordum.bizimkiler dışarıda benim çığlıklarımı duyunca deliye dönmüşler. bir de bebeğin ve benim yaşadığım tehlikeyi doktordan işitince hayatım tehlikede diye ağlanıp sızlanmaya başlamışlar.
Doktor tekrar muayene için geldiğinde açılma 8 cm.olmuştu.Zaten o sıralarda bana ıkınma hissi gelmişti.her sancıda ıkınmaya başladım.bu arada hemşirelerin sorumsuzluğu nedeniyle bana lavman yapılmayınca her ıkınmamda büyük abdestim de geliyordu.hemşireler bir yandan orayı temizliyorlardı.daha önce her sancı da deli gibi bağırırken bu sefer doktorun talimatıyla nefesimi tutup sonuna kadar ıkınmaya uğraşıyordum.benim bağırmalarım kesilince bizimkiler bana bişey oldu sanmışlar.dışarı da hemşireyle atışmaya başlamışlar.neler oluyor bişeyler var bize söylemiyorsunuz diye eşim çıkışmış hemşireye.
Neyse ben ıkınmakla uğraşırken doktor 'bebek gelmiyor tüm gücünle ıkınmıyorsun 'deyince moralim bozulmuştu ve o anda ölmek istemiştim.tüm gücümle ıkınıyordum ama nefesim yetmiyordu.Çok çaresizdim.bu durumdan çıkış yolu yok diye düşünüyordum ve ölmeyi istiyordum.bir süre daha böyle devam ettim.sonra beni doğumhaneye aldılar.doğum başladı ama tüm ıkınmalara rağmen bebek gelmiyordu.bebeğin başının göründüğünü söyledi doktor.ama yine çıkmıyordu bebek.vakumla çekeceğiz beline kordon dolanmış dedi.doktor vakumu çalıştırdı ve bana son olarak şöyle dedi.''senem çok kuvvetli bir şekilde ıkınacaksın.bu işin şakası yok.bebek tehlikede.'' ben bunu duyunca son bir gayretle ıkındım tüm gücümü kullandım.neredeyse damarlarım patlayacaktı ve sonunda bebek doğdu...
Bebek hemen ağlamayınca ve doktor da bir şey demeyince bir an bebeğin öldüğünü düşündüm.doktora bebek niye ağlamıyor diye sordum çaresizce.o da hemen ağlamaz biraz bekle bir sorun yok deyince ve ardından bebeğin sesini duyunca içim rahatladı ve kendimi bıraktım.saat 3.45 di.doğum tam olarak 11 buçuk saat sonra oldu. diğer yandan doktor dikişleri atlamaya başladı.pek acı hissetmedim dikiş sırasında.sonra bebeğimi gösterdiler 10 sn.kadar.onu görünce çektiğim tüm acılara değdiğini düşündüm.çok tatlı bembeyaz bir bebekti.
Oğlum şu anda 2 aylık.Allah sağlıkla büyütmeyi nasip eder inşallah.Zor bir doğum yaşadım.Umarım diğer hamileler benim çektiklerimi çekmez ve sağlıklı bir bebek dünyaya getirirler
28 mayıs 2011 cumartesi günü saat 16.00 civarlarında dinlenmek için yatağıma yatarken birden suyum geldi.çok acayip bir histi.sanki idrar yapar gibi.ama bunu kontrol edemiyorsunuz.geldikçe geliyor.ben hemen banyoya koştum.anneme seslendim heyecanla suyum geldi diye bağırdım.annem izmirden benim için gelmişti.2-3 haftadır bizde kalıyordu.o da çok heyecanladı tabi ilk torunu geliyor ne de olsa.annem hemen eşimi aradı.ben o sırada hemen duşa girdim.abdestimi aldım duamı ettim sonra doktorumu aradım.suyumun geldiğini söyledim.o da hastaneye gel deyince hemen apar topar çıktık evden.
Eşim ve eltim beni hasteneye ulaştırdılar.bende daha hiç sancı yoktu.hasteneye varınca en geç 1-2 sa.içinde doğum yapar kurtulurum diye düşünüyordum.meğer çok yanılmışım.suyun önceden gelmesi bence doğumun en zor şekliymiş çekince anladım.su geldikten en az 12 saat sonra doğum gerçekleşiyormuş.ben tabi bundan habersiz sedyede doktorumun gelmesini beklerken yanımda yatan bir kadın doğum yapmak üzereydi.sancıları geldikçe inliyor ve bağırıyordu.açılmanın tam olarak gerçekleşmesini bekliyordu.az sonra doğumhaneye alacaklardı.ben de içimden dua ediyor o kadın gibi çok bağırmadan çok acı çekmeden doğumu atlatayım diye dua ediyor kendimi sakinleştirmeye çalışıyordum.nerdeee o kadının belki 5 katı bağırdım ve haykırdım doğumumda.
Bu arada eşim ve eltimi dışarda bekletiyorlar içeri sokmuyorlardı.ben yalnız başıma başımdan neler geçecek diye düşünüp duruyordum.doktorum gelip beni muayene edince en az 12 saat sonra doğuma alınırsın deyince şok oldum.o kadar zaman tek başıma nasıl vakit geçirecektim.canım şimdiden sıkılmaya başlamıştı.açılma ne kadar diye hemşireler muayene ederken çok sert giriyorlardı.hemşirelerin eli biraz sertti yani.sabredip sesimi çıkarmadan bekledim.yanımdaki kadını doğuma aldılar ama sesini duyabiliyordum.normal doğum yaptı.yarım saat bile sürmedi doğumu.çok zor olmadı yani .bebeği sağlıkla dünyaya geldi.doğum sonrası yanımdaki yatağa yatırdılar yine onu.dinlenip kendine geldikten sonra doğum hakkında biraz muhebbet ettik .1 saat kadar yattıktan sonra ayağa kalkıp üst kattaki odasına çıktı ben arkasından bakakaldım.ne güzel o atlattı ben acaba ne olacağım diye eseflenip durdum.
Neyse 1-2 sa.zaman geçti yavaş yavaş sancılarım başladı.beni televizyonlu bir odaya aldılar.nst ye bağladılar .yataktan kalkmama izin vermiyorlardı.sadece wc ye gidebiliyordum.yeni odamda 20 yaşlarında biri vardı.onun da suyu gelmiş.sancısının ve açılmanın başlamasını bekliyordu.kızla biraz muhabbet ettikten sonra benim sancılarım artmaya başladı.hemşireler arasıra nst sonucunu almaya geliyorlardı.doktorum da evinde gitmişti.çünkü akşam olmuştu artık.telefonla hemşirelerden bilgi alıyordu durumumla ilgili.bu arada doğumhanenin kapısında merakla bekleyen eşimi ve annemi çok kısa bir süre için yanıma aldılar..hemşire bizimkilere beklemenize gerek yok doğuma daha çok var deyince bir de evimiz hasteneye çok yakın olduğu için eşimi ve annemi eve yolladım.eşim o arada bana hemen telefonumu verdi gizlice.çünkü cep telefonu yasaktı doğumhanede.cepten mesajlaşırız bu şekilde haberleşiriz diye düşünüyorduk.
Aradan zaman geçti sancılar gittikçe arttı ve ben dayanamaz hale gelmiştim.her sancı sırasında Allahım bana yardım et diye inliyordum.suyum önceden geldiği için ayakta durmak tehlikeli diye yataktan kaldırmıyorlardı.sancılar yatağa bağlıyken çok zor dayanılıyordu.yatağın yan bariyerlerine tutunup bir şekilde kendimi rahatlatma isteği duyuyordum.ama pek faydalı olmuyordu.açılma ne kadar oldu diye her muayenede merakla soruyordum hemşireye.hala 1-2 santim açılma vardı.eşime de zar zor mesajla açılmanın kaç santim olduğunu haber veriyordum.sancılar gittikçe arttı ve açılmam 3 santim oldu.gece saat 23.00 civarlarıydı.hemşireler muayene ederken çok acıtıyorladı ve iyice sinir ve stres olmuştum.ben sancılara dayanmaya çalışırken bir yandan acayip susamış ve acıkmıştım.bir damla su bile vermiyorlardı.ağzım kurumuştu ve iyice halsizleştim.bana serum bağladılar.sonrasında istifra ettim ama o sırada neredeyse ölüyordum.kaç saattir yatağa (nst ye)bağlı olduğumdan kusma sırasında doğrulamadım ve nefes boruma kaçtı.ben nefessiz kaldım.can çekişirken hemşireler koştu.en sonunda nefes alabildim.burnuma oksijen maskesi verdiler hemen.yan yatırdılar bir süre.zar zor eşime mesaj attım hemen gelin diye.onlar yoldayken ben iyice halsizleştim.yanımdaki kızı da başka odaya aldılar.benim durumumu görünce kız iyice korktu tabi.
Sancılara dayanamıyordum ve açlık ve susuzluktan gücüm iyice tükenmişti.nefes almakta zorluk çekiyordum.nefesim az geliyordu.o sıralarda doktorum geldi.muayene etti.açılma 5 cm.olmuş.o anda elim ayağım boşaldı ve doktora bunu ilettim.hemen sol tarafıma döndürdü beni.bebeğin kalp atışları yavaşladı.Doktor bunu farkedince hemen nst sonucuna baktı.hemşirelere daha önce de oldu mu böyle diye sordu.ve önceki nstleri istedi.hemşireler hık mık derken doktor nstlere baktı ve daha önce 2 defa daha bebeğin kalbinin yavaşladığını söyledi.bu üçüncüymüş.bir daha olursa beni sezaryana alacağını söyledi doktor.sonrasında sol tarafıma devamlı yatarak ve oksijen maskesi takarak sancılara dayanmaya çalıştım.tehlikeyi atlatmıştık.şimdi sadece açılmanın tam olmasını bekliyorduk.
Artık sancılar sırasında bağırmaya başlamıştım.Hayatımda hiç bu kadar bağırmamıştım çektiğim ağrı sancı v.s. için..şimdi resmen çığlık atıyordum.bizimkiler dışarıda benim çığlıklarımı duyunca deliye dönmüşler. bir de bebeğin ve benim yaşadığım tehlikeyi doktordan işitince hayatım tehlikede diye ağlanıp sızlanmaya başlamışlar.
Doktor tekrar muayene için geldiğinde açılma 8 cm.olmuştu.Zaten o sıralarda bana ıkınma hissi gelmişti.her sancıda ıkınmaya başladım.bu arada hemşirelerin sorumsuzluğu nedeniyle bana lavman yapılmayınca her ıkınmamda büyük abdestim de geliyordu.hemşireler bir yandan orayı temizliyorlardı.daha önce her sancı da deli gibi bağırırken bu sefer doktorun talimatıyla nefesimi tutup sonuna kadar ıkınmaya uğraşıyordum.benim bağırmalarım kesilince bizimkiler bana bişey oldu sanmışlar.dışarı da hemşireyle atışmaya başlamışlar.neler oluyor bişeyler var bize söylemiyorsunuz diye eşim çıkışmış hemşireye.
Neyse ben ıkınmakla uğraşırken doktor 'bebek gelmiyor tüm gücünle ıkınmıyorsun 'deyince moralim bozulmuştu ve o anda ölmek istemiştim.tüm gücümle ıkınıyordum ama nefesim yetmiyordu.Çok çaresizdim.bu durumdan çıkış yolu yok diye düşünüyordum ve ölmeyi istiyordum.bir süre daha böyle devam ettim.sonra beni doğumhaneye aldılar.doğum başladı ama tüm ıkınmalara rağmen bebek gelmiyordu.bebeğin başının göründüğünü söyledi doktor.ama yine çıkmıyordu bebek.vakumla çekeceğiz beline kordon dolanmış dedi.doktor vakumu çalıştırdı ve bana son olarak şöyle dedi.''senem çok kuvvetli bir şekilde ıkınacaksın.bu işin şakası yok.bebek tehlikede.'' ben bunu duyunca son bir gayretle ıkındım tüm gücümü kullandım.neredeyse damarlarım patlayacaktı ve sonunda bebek doğdu...
Bebek hemen ağlamayınca ve doktor da bir şey demeyince bir an bebeğin öldüğünü düşündüm.doktora bebek niye ağlamıyor diye sordum çaresizce.o da hemen ağlamaz biraz bekle bir sorun yok deyince ve ardından bebeğin sesini duyunca içim rahatladı ve kendimi bıraktım.saat 3.45 di.doğum tam olarak 11 buçuk saat sonra oldu. diğer yandan doktor dikişleri atlamaya başladı.pek acı hissetmedim dikiş sırasında.sonra bebeğimi gösterdiler 10 sn.kadar.onu görünce çektiğim tüm acılara değdiğini düşündüm.çok tatlı bembeyaz bir bebekti.
Oğlum şu anda 2 aylık.Allah sağlıkla büyütmeyi nasip eder inşallah.Zor bir doğum yaşadım.Umarım diğer hamileler benim çektiklerimi çekmez ve sağlıklı bir bebek dünyaya getirirler
Son düzenleme:
umarım bebeğiniz, siz ve tüm aileniz sağlıklı, mutlu ve huzurlu bir ömür sürersiniz...
en azından işin güzel yanı tüm bu zorlukların üstüne bi de sezeryan sıkıntısı çekmemişsin.
