Arkadaşlar psikolojik sorunları olan asosyal bir ailede büyüdüm . Fiziksel psikolojik şiddetler gördüm . Babam öfke kontrolü yok ve bizden sesten çocuktan rahatsız olan biriydi o namaz kılarken güldük diye bizi dövmüşlüğü dahi vardı büyüyene kadar ara ara şiddeti bana çok basit olaylardan sebep devam etti . Hakettin muamelesi yaptılar yıllarca kendimi değersiz kusurlu bi varlık gördüm .
Annem okb li ama asla kabul etmeyen biri çok panik , okulumu ulaşamayınca basmalar telefonda 2 kere arasak aha bişe oldu diye korkan , gözlerini kırpıp duran panik olup hızlı konuşan sürekli korkulu kaygılı bi kadın .
Bende de bozukluğa yol açtılar ama bu benim tekamül sürecim diyorum .
kendi terapimi alıyorum yüzleştiklerim , kabul ettiklerim, vazgeçtiklerim oldu .
Ama çok yoruldum .
Fibromiyalji ağrılarım var .
Sürekli rüyalar görüyorum (emdr kaynaklı)
Sürekli vücudum seğiriyor parmaklarım vs.
Hayatım çok güzel eşime çocuğuma sarılıyorum mutluyum aslında ama bu tedavi süreci beni çok yordu . Yoruyor …
Zihnimde sürekli diyaloglar dönüyor özellikle bir iş yaparken biri beni eleştiriyor gibi bende şöyle cevap veriririm gibi ..arkadaş şöyle derse şöyle cevap veriririm , inanmazlarsa şöyle açıklarım , kusur bulurlarsa şöyle derim gibi .
Zihnim otomatik modda sanırım
farketmeden beni bunlarla yoruyor . Sanki gerçekten biri bana bişe demiş bende açıklama yapıyorum gibi
dikkat bozukluğu yapıyor bu da bende …
Küçükten beri söylediklerim ya dinlenmiyor dinlense de anlaşılmak istenmiyor ne desem inanılmıyor ciddiye alınmıyor gibi hissettim .
Buraya travmalarımı yazsam saatler sürer .
Çoğu şeyler geçti ama zihnimdeki bu durum devam ediyor ve ben çok üzülüyorum .
Kendimi açıklamak zorundayım gibi kodlanmış beynim herşeyi çok uzun anlatmam lazım gibi hissediyorum .
Yaşadığım travmalardan ötürü böyle biliyorum ama dayanamıyor gibiyim .
Lütfen biraz destek olup fikir verir misiniz ?
İçimi dökmek istedim …
Annem okb li ama asla kabul etmeyen biri çok panik , okulumu ulaşamayınca basmalar telefonda 2 kere arasak aha bişe oldu diye korkan , gözlerini kırpıp duran panik olup hızlı konuşan sürekli korkulu kaygılı bi kadın .
Bende de bozukluğa yol açtılar ama bu benim tekamül sürecim diyorum .
kendi terapimi alıyorum yüzleştiklerim , kabul ettiklerim, vazgeçtiklerim oldu .
Ama çok yoruldum .
Fibromiyalji ağrılarım var .
Sürekli rüyalar görüyorum (emdr kaynaklı)
Sürekli vücudum seğiriyor parmaklarım vs.
Hayatım çok güzel eşime çocuğuma sarılıyorum mutluyum aslında ama bu tedavi süreci beni çok yordu . Yoruyor …
Zihnimde sürekli diyaloglar dönüyor özellikle bir iş yaparken biri beni eleştiriyor gibi bende şöyle cevap veriririm gibi ..arkadaş şöyle derse şöyle cevap veriririm , inanmazlarsa şöyle açıklarım , kusur bulurlarsa şöyle derim gibi .
Zihnim otomatik modda sanırım
farketmeden beni bunlarla yoruyor . Sanki gerçekten biri bana bişe demiş bende açıklama yapıyorum gibi
dikkat bozukluğu yapıyor bu da bende …Küçükten beri söylediklerim ya dinlenmiyor dinlense de anlaşılmak istenmiyor ne desem inanılmıyor ciddiye alınmıyor gibi hissettim .
Buraya travmalarımı yazsam saatler sürer .
Çoğu şeyler geçti ama zihnimdeki bu durum devam ediyor ve ben çok üzülüyorum .
Kendimi açıklamak zorundayım gibi kodlanmış beynim herşeyi çok uzun anlatmam lazım gibi hissediyorum .
Yaşadığım travmalardan ötürü böyle biliyorum ama dayanamıyor gibiyim .
Lütfen biraz destek olup fikir verir misiniz ?
İçimi dökmek istedim …
