Zaman geçiyor ve yetişmek mümkün olmuyor

Zaman,
Ne kadar acımasızlaşıyor geçip gittikçe
Sevgiliyi sevgiliye düşman ediyor
En yakınken en uzak olunuyor
Onsuz nefes alamazken,aylarca haber alınamıyor
Ne kadar yoruyor zaman insanı
Geçip giderken sana hiç bir şey bırakmıyor
Sadece hislerin yanına kar kalıyor
Ondan kalan ya mutluluk ya hüzün oluyor
Farkedince geçip gitmiş oluyor
Sonra dönmek istesende
Zamanda yolculuk yapılmıyor
Oldugun yerde
Pişmanlıklar elinde
Kalakalıyorsun öylece
Tekrar denemekse ne çare
Geçmişle gelecek arasında biryerde sıkışıveriyor ruhun
Bedenin zaten yorgun
Zamanla unutursun masalları okunuyor
Olmuyor,unutulmuyor
Gün geçtikçe azalır diyorlar
Peki neden bende sevgin artıyor
Zamana bıraksam olmuyor
Sana zaten bırakamıyorum
Gururum elvermiyor
Kendimden de kaçamıyorum
Boguluyorum
Yine sana mecburum
Ama gelemiyorum
Keşke bütün bu gerçeklerden çekip cıkarsan beni yeniden
Keşke sevsek yeniden zamanı
Keşke değişsek
Bütün bunlar gerçek olmasa keşke
Yine,yeniden en yakınım olsan keşke
Ya da unutsak herşeyi
Hiç yaşanmamış saysak bütün kötülükleri
Olmaz mı sevgili
Seni mazimin bir parçası olarak hatırlamak istemiyorum
Sen hayatımın,sen benim parçamdın hep
Hatıralar yeterli olmuyor
Zamanla hafızamdan yavaşca siliniyor
Dedim ya zaman ne kadar acımazca geçip gidiyor
Ve ona yetişmek mümkün olmuyor..