O
olayyy
Ziyaretçi
- Konu Sahibi olayyy
- #1
Kendimle Yüzleşmek…
Cocukluğumun esırı olup saflığımda boğulmak isterdım.En buyuk amacım arkadaşlarımla oyun oynamak ,en buyuk kaygım ıse saklambaçta hiç bulunmamak olmalıydı.Yıllar geçtıkçe, vaktı bıraz daha doldururcasına buyumek, yenı uğraşlar,hedefler,içerısınde bulunmak ınsanoğlu ıçın yıpratmada en buyuk etken olsa gerek. Buyudukçe hayatın, yaşamın ağırlığı omuzlarında hiç hafıflemeyecek gıbı gıttıkçe artıyor.Artık amac yükün nasıl hafıfletileceğine yonelık, kaygılar ıse gelecekte kıtlenıyor.
Böyle mı olmalıydı derken;yaşam suruklenıverıyor kendı seruvenınde, bazen engel olamıyorsun gidişata ,bazen de yeter ıplerı alacağım elıme dıyorsun! kendınle yuzleşemıyorsun! Hesabı battı balık yan gıdere verırken dalgaların senın gıdışatına yon vermesını sağlıyorsun ,düşünmeden, umarsızca nereye kadar derken; kaybolduğunu goruyorsun .Keşkeler, pişmanlıklar.Arkana dönüp neden boyle oldu dıyorsun sonra hata bende değil yanıldım derken bıle yıne kendınle yüzleşemıyorsun! Kaçmak care olsaydı hırsız en buyuk caresını bulmuş olurdu korkusuzca ve tedırgınsız sadece koşardı galıba.
Yaşanılanlar ,kaybedılenler boşa geçmiş geceler ,dakıkalar,günler bunların farkında olup cıkmaza suruklenmek yıne kendımle yüzleşemememden kaynaklansa gerek.Umudumu ya da zaman geçırmeyı hala zararlı davranışlarımda aramak kendımden korktuğumdan mı yoksa gercekten kaçıyormuyum yaşadıklarımdan geçmısımden … Bu kadar zor mu benliğimle yüzleşmek…
Aklım,yaptıklarından istersen vazgecersın derken daha cok bağlanmak ne kadar mantıklı.yaşadıklarımdan arta kalan işte bana kazandırğı bu dıyebılecek bırşeylerımın var olması gerekırken kendımı umıtsızlığe suruklemek benı hayata bağlayan ve varlığımdan mutlu olan bırılerı varken ve onlar için hayata tutunmak, kendımle yüzleşmek gerekırken umutsuz olmak,caresız kalmak,kımseye mahsus olmamalı.seviyorum derken ilgisiz kalmak kadar mantıksız olmamalı hayat.çocukluğum kadar saf gençliğim kadar deli dolu yaşlılığım kadar olgun olmalıyım.
Hayatı yakalamak kaçmakla değil ,yanlışa sürüklenıp içinde boğulmakla da değil olumsuzlukların aşılabıleceğıne daır en ufak umıdı bıle kaybetmemekle sağlanır.Herşeye rağmen güven,güven…senın için dua eden bırılerının olduğuna güven.
Cocukluğumun esırı olup saflığımda boğulmak isterdım.En buyuk amacım arkadaşlarımla oyun oynamak ,en buyuk kaygım ıse saklambaçta hiç bulunmamak olmalıydı.Yıllar geçtıkçe, vaktı bıraz daha doldururcasına buyumek, yenı uğraşlar,hedefler,içerısınde bulunmak ınsanoğlu ıçın yıpratmada en buyuk etken olsa gerek. Buyudukçe hayatın, yaşamın ağırlığı omuzlarında hiç hafıflemeyecek gıbı gıttıkçe artıyor.Artık amac yükün nasıl hafıfletileceğine yonelık, kaygılar ıse gelecekte kıtlenıyor.
Böyle mı olmalıydı derken;yaşam suruklenıverıyor kendı seruvenınde, bazen engel olamıyorsun gidişata ,bazen de yeter ıplerı alacağım elıme dıyorsun! kendınle yuzleşemıyorsun! Hesabı battı balık yan gıdere verırken dalgaların senın gıdışatına yon vermesını sağlıyorsun ,düşünmeden, umarsızca nereye kadar derken; kaybolduğunu goruyorsun .Keşkeler, pişmanlıklar.Arkana dönüp neden boyle oldu dıyorsun sonra hata bende değil yanıldım derken bıle yıne kendınle yüzleşemıyorsun! Kaçmak care olsaydı hırsız en buyuk caresını bulmuş olurdu korkusuzca ve tedırgınsız sadece koşardı galıba.
Yaşanılanlar ,kaybedılenler boşa geçmiş geceler ,dakıkalar,günler bunların farkında olup cıkmaza suruklenmek yıne kendımle yüzleşemememden kaynaklansa gerek.Umudumu ya da zaman geçırmeyı hala zararlı davranışlarımda aramak kendımden korktuğumdan mı yoksa gercekten kaçıyormuyum yaşadıklarımdan geçmısımden … Bu kadar zor mu benliğimle yüzleşmek…
Aklım,yaptıklarından istersen vazgecersın derken daha cok bağlanmak ne kadar mantıklı.yaşadıklarımdan arta kalan işte bana kazandırğı bu dıyebılecek bırşeylerımın var olması gerekırken kendımı umıtsızlığe suruklemek benı hayata bağlayan ve varlığımdan mutlu olan bırılerı varken ve onlar için hayata tutunmak, kendımle yüzleşmek gerekırken umutsuz olmak,caresız kalmak,kımseye mahsus olmamalı.seviyorum derken ilgisiz kalmak kadar mantıksız olmamalı hayat.çocukluğum kadar saf gençliğim kadar deli dolu yaşlılığım kadar olgun olmalıyım.
Hayatı yakalamak kaçmakla değil ,yanlışa sürüklenıp içinde boğulmakla da değil olumsuzlukların aşılabıleceğıne daır en ufak umıdı bıle kaybetmemekle sağlanır.Herşeye rağmen güven,güven…senın için dua eden bırılerının olduğuna güven.
Yazan:FATMA HEZER
Son düzenleyen: Moderatör:
