- 20 Nisan 2007
- 67
- 0
Bugün yine karsilastik onunla, her yil gittigimde ne zaman yikilicak onu ne zaman yerde uzanmis, kipirdamadan görücem, yada yerinde yeller esicek, derken onu cok yaslanmis fakat, hala inatla ayakta durmaya calistigini gördüm. Korkuyla onun icine girerek duvarlarina söyle bir göz attim, suvalari yer yer dökülmüs yillarin izleri onu yipratmisti, oysa ne insanlar ne cocuklar yasamisti onda. Yazlari buz gibi,kislari sicacik olan odalari kimbilir kimleri agirlamisti,kerpic olan duvarlari ne kadar emek verip yapilmisti.
O emek veren insanlarin hatirasiyim deyip ayakta duruyordu , belki 150 senelik bir evdi ama hala görkemli durmaya calisiyordu Bir tarafindan kiremitleri düsmüs tahtalari kirilmis,diger tarafta cami kirilmis bir karton parcasi onu tamamlamisti, oysa 25-30 yil öncesi öylemiydi, bahcesinde mis gibi kokan güller,rengarek cicekler,görkemlimi görkemli bir dut agaci uzanirdi gök yüzüne dogru.
Üzerine abimden baska kimse cikamazdi dut agacina, gövdesi cok uzun dallari cok yukardaydi ,serceler civildardi,rüzgar estiginde kendini beyenircesine yapraklarini hisildatirdi. Evin odalari tipki bir tren vagonu gibi siraylaydi, önündede bir sofasi vardi yazlari cok deyerli olan bu sofa, kislari ise kimsenin cikmak istemdigi evin bir ekiydi adeta.
Saat 11 kahveleri icilirdi, o sofada yazin, sohbetler edilirdi, biz cocuklarda o kocaman bahcede kostururduk, bir bastan, bir basa, tastan merdivenleri aldirmadan,her an ayaginin altindan kayicak gibi sallanirdilar, ya icindeki kuyu,annem su ceker buz gibi taslari yikardi. Yazinsa icine karpuz atardi babam, soguk dursun diye. Hoscakal bir dahaki seneye ,der gibi vedalastik, boynu eyikti cünkü onun büyüttügü cocuk onu yine birakip gidiyordu ,belkide yikilacakti belkide zar zor ayakta kalacakti....
S Papatya
O emek veren insanlarin hatirasiyim deyip ayakta duruyordu , belki 150 senelik bir evdi ama hala görkemli durmaya calisiyordu Bir tarafindan kiremitleri düsmüs tahtalari kirilmis,diger tarafta cami kirilmis bir karton parcasi onu tamamlamisti, oysa 25-30 yil öncesi öylemiydi, bahcesinde mis gibi kokan güller,rengarek cicekler,görkemlimi görkemli bir dut agaci uzanirdi gök yüzüne dogru.
Üzerine abimden baska kimse cikamazdi dut agacina, gövdesi cok uzun dallari cok yukardaydi ,serceler civildardi,rüzgar estiginde kendini beyenircesine yapraklarini hisildatirdi. Evin odalari tipki bir tren vagonu gibi siraylaydi, önündede bir sofasi vardi yazlari cok deyerli olan bu sofa, kislari ise kimsenin cikmak istemdigi evin bir ekiydi adeta.
Saat 11 kahveleri icilirdi, o sofada yazin, sohbetler edilirdi, biz cocuklarda o kocaman bahcede kostururduk, bir bastan, bir basa, tastan merdivenleri aldirmadan,her an ayaginin altindan kayicak gibi sallanirdilar, ya icindeki kuyu,annem su ceker buz gibi taslari yikardi. Yazinsa icine karpuz atardi babam, soguk dursun diye. Hoscakal bir dahaki seneye ,der gibi vedalastik, boynu eyikti cünkü onun büyüttügü cocuk onu yine birakip gidiyordu ,belkide yikilacakti belkide zar zor ayakta kalacakti....
S Papatya
